Geri Dön

Diadokhlar Dönemi orduları ve insan gücü kaynakları (MÖ 323-281)

Armies and manpower sources of the period of the Diadochi (323-281 BCE)

  1. Tez No: 739086
  2. Yazar: ÖMER GÜNGÖRMÜŞ
  3. Danışmanlar: PROF. DR. MUSTAFA HAMDİ SAYAR
  4. Tez Türü: Doktora
  5. Konular: Tarih, History
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2022
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: İstanbul Üniversitesi
  10. Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
  11. Ana Bilim Dalı: Tarih Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 267

Özet

Diadokhlar Dönemi'nin bütün ordu ve donanma birimlerini ele alan bu tez, bunların beslendiği geleneğin ve insan gücü kaynaklarının, Makedon egemenlik alanınının parçalanması ve yeniden bir araya getirilemeyişinde belirleyici etkenler olduğu görüşünü savunmaktadır. İskender'in ölümünün ardından krallık topraklarının ve yönetimle ilgili yetkilerin önde gelen komutanlar arasında dağıtıldığı ve bu sürecin önce örtük daha sonra da açık bir biçimde orduların paylaşımı ile tamamlandığı açıktır. Kurulan bu çok parçalı yapı, ilk aşamada daha güçlü satrapların çevrelerindeki eşitleri üzerinde üstünlük kurmaları ve onların kaynaklarını yutmaları için olanak yaratmış olsa da, bir yandan da bunlara karşı gerektiğinde işbirliği yapılmasını sağlamıştı. Böylece, bazı Diadokhlar diğerlerinden daha fazla büyüyüp, daha fazla kaynağı denetim altına tutar duruma gelmiş olsa bile, denetim alanları dışında kalan kaynaklar, bunları durdurmak için bir araya getirilebiliyor ve bunun için gereken büyüklüğe ulaşabiliyordu. Dolayısıyla Diadokhlar arasında yetkilerin ve daha sonra da yasallığın paylaşımı, nasıl ki karşıtları tanıma ve bunlarla bir arada yaşama istekliliği geliştirmişse, kaynakların ve en önemlisi ordu gücünü besleyen insan gücü kaynaklarının paylaşımı da sözkonusu tutumun yerleşmesi için zorlayıcı bir etki yaratmıştı. Diadokhlar'ın henüz kurumsallaşmamış ön-devletlerinde, örgütlenmenin en sağlam bileşenini oluşturan ordular, aynı zamanda kolayca verilip alınabilen ve kazanılabilen, dahası bağlılıklarını da kendi seçimleriyle ve benzer bir kolaylıkla değiştirebilen yapılardı. Satraplıkların ve daha sonra da krallıkların kolayca ve kalıcı olarak yitirilmesine yol açan, aynı kişilikleri zor durumlarda son derece atılgan yapan ancak konumu görece daha güvenli ve güçlü olduğunda aynı ölçüde sakıngan bir tutum benimsemeye yönelten de ellerindeki orduların bu tekinsiz doğasıydı.

Özet (Çeviri)

This thesis, which discusses all the military and naval units of the period of the Diadochi, argues that the tradition and manpower sources that supported these components were the decisive determinants in the partititon and failure in the reconsolidation process of the Macedonian dominions. It is clear that, following Aleanders death, the lands and the administrative capacities of the kingdom were divided among the prominent commanders and this process was completed with the first tacit and later explicit sharing of the military forces. Although this fragmented structure, enabled some stronger satraps to overpower neighbouring equals and swallow their sources, in some cases it also provided the ground for cooperation against them. Thus, even some Diadochs outgrew some others and accumulated more sources under their grips, remaining sources could be assembled to stop them and could reach the required magnitude for the task. Therefore, just as sharing of power and later legitimacy among the Diadochi developed the willingness to recognize opponents co-exist with them, sharing of the sources, but most importantly of the manpower sources that support the military strength, created a forcing impact on the consolidation of this attitude. The armies, which provided the most institutionalized component of the organization in the proto-states of the Diadochi was, at the same time, were assets which could be conferred or retrieved and earned, could even change their allegiances on their own choice and with a similar ease. It was this unreliable nature of the military forces at their possession, that caused the easy and permanent loss of the satrapies and later the kingdoms, that made the same protagonists utterly venturous in dire situations but conducted them to adopt an equally avoidant attitude in times of relative security and strength in their positions.

Benzer Tezler

  1. Seleukos Krallığı'nda sikke basımı ve Şanlıurfa Müzesi'nden iki define

    Coinage of Seleucid Kingdom and two hoards from Şanlıurfa Museum

    İLKAY ATAV KÖKER

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2016

    ArkeolojiAnadolu Üniversitesi

    Klasik Arkeoloji Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. AHMET TOLGA TEK

  2. Seleukosların Anadolu egemenliği

    Seleucid rule in Anatolia

    AYDAN TÜRKOĞLU

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2019

    TarihSelçuk Üniversitesi

    Tarih Ana Bilim Dalı

    DR. ÖĞR. ÜYESİ MUSTAFA ARSLAN

  3. Daskyleion Akhaemenid Satraplığı sonu ve Hellenistik Dönem

    The end of Achaemenid Satrapy and Hellenistic Period in Daskyleion

    HÜLYA BULUT

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    2007

    ArkeolojiEge Üniversitesi

    Klasik Arkeoloji Ana Bilim Dalı

    PROF.DR. TOMRİS BAKIR

  4. Antik kaynaklar, epigrafik ve arkeolojik veriler ışığında Kuzeybatı Pisidia'nın kültürel kimliği

    Ancient sources, epigraphic and archaeological evidence in the light of culturel identity in Northwest Pisidia

    ÖZNUR TANRIVER

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2016

    ArkeolojiSüleyman Demirel Üniversitesi

    Arkeoloji Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. BİLGE HÜRMÜZLÜ KORTHOLT

  5. Yukarı Ova (Ceyhan Ovası) Hellenistik Dönem seramiği

    Pottery Of the Hellenistic Period from Yukarı Ova (Ceyhan Plain)

    HAKKI FAHRİ ÖZDEMİR

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2008

    ArkeolojiÇukurova Üniversitesi

    Arkeoloji Ana Bilim Dalı

    YRD. DOÇ. DR. KAZIM SERDAR GİRGİNER

    YRD. DOÇ. DR. MURAT DURUKAN