Diffüz büyük B hücreli lenfomada PUMA, P53 ve BCL2'nin prognostik öneminin değerlendirilmesi
Evalution of prognostic importance of PUMA, P53 and BCL-2 in diffused large B cell lymphoma
- Tez No: 768326
- Danışmanlar: PROF. DR. ÖZLEN BALTA
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Hematoloji, Hematology
- Anahtar Kelimeler: Lenfoma, Diffüz büyük B hücreli lenfoma, PUMA, P53, BCL2, apoptozis, prognoz, Lymphoma, Diffuse large B cell lymphoma (DLBCL), PUMA, P53, BCL2, apoptosis, prognosis
- Yıl: 2022
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Karadeniz Teknik Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 72
Özet
Giriş: Lenfomalar, lenfoid dokudan köken alan neoplazmlardır. Lenfoid hücre gelişiminin herhangi bir aşamasından köken alabilirler. Prognoz, lenfoma alt tipine bağlıdır. İndolent lenfomalar daha uzun sağ kalıma sahip olmasına rağmen genel olarak iyileşmez kabul edilir. Agresif lenfomalar daha hızlı progrese olur ancak iyileşme oranları daha yüksektir. Diffüz büyük B hücreli lenfoma (DBBHL), non-Hodgkin lenfoma (NHL) vakalarının yaklaşık olarak %30'unu kapsamakta olup en yaygın NHL histolojik alt tipidir. DBBHL'li hastalar tipik olarak hızlı bir şekilde büyüyen, en çok boyun veya karın bölgesinde nodal yayılım gösteren semptomatik bir kitle ile kendini gösterir. Sistemik 'B' semptomları (ateş, kilo kaybı, gece terlemeleri) hastaların yaklaşık %30'unda görülür. Kemik iliği tutulumu ve ekstranodal ekstramedüller tutulum vakaların sırasıyla %30 ila 40'ında görülür. Apoptozis programlı hücre ölümüdür. Bu süreçte rol oynayan mekanizmalardan PUMA ve P53, BCL2 aracılığı ile fonksiyon gösterirler ve temel olarak apoptozisin gerçekleşmesini sağlarlar. PUMA, P53 ilişkili ve ilişkisiz olarak apoptozisi indükleyebilir. Amaç: Bu çalışmada, DBBHL'de BCL2, P53 ve PUMA'nın genel sağkalım ve hastalıksız sağkalım üzerine etkisi olup olmadığını değerlendirmeyi amaçladık. DBBHL hastalarının lenf nodu örneklerinde PUMA, P53 ve/veya BCL2 arasında sağkalım üzerine bir ilişki olması halinde, bu parametreler prognostik bir gösterge ve/veya hedefe yönelik bir tedavi seçeneği olarak kullanılabilir. Gereç ve Yöntem: Tanısal amaçlı lenf nodu eksizyonu yapılmış ve DBBHL tanısı konmuş 46 hastanın parafin blok halindeki lenf nodu biyopsi kesitlerine immunhistokimyasal boyama uygulandı. PUMA (cutoff %30) ve P53 (cutoff %50) pozitif veya negatif olarak değerlendirildi. Bulgular: Yaptığımız çalışmada yaş ile OS ve ekstranodal tutulum ile OS ve EFS arasında ilişki saptandı. P53 ve PUMA'nın tek başına pozitifliğinin veya BCL2, BCL6 ve MYC ile birlikte pozitifliğinin sağkalıma etkisi gözlenmedi. P53 pozitif hastalarda IPI skorlamasının sağkalıma etkisi bakıldığında OS açısından anlamlı olduğu görüldü. PUMA pozitif hastalarda IPI, R-IPI ve NCCN-IPI değerlendirildiğinde sağkalım açısından anlamlı sonuç bulunamadı. Sonuç: P53 pozitif hastalarda IPI ve sağkalım süreleri arasındaki anlamlı sonuç P53'ün apotozdaki rolüyle ilişgili olabileceği düşünüldü. PUMA pozitif hastaların OS, EFS ve PFS sürelerinin etki etmemesinin nedeni yaptığımız çalışmada kısıtlı hasta sayısının olması ile ilişkilendirilebilir. Yeterli hasta sayısı ile yapılan çalışmada anlamlı sonuç elde edilmesi durumunda tanı anında PUMA ve P53 çalışılması hastanın genel sağkalımı ile bize bilgi verebilir.
Özet (Çeviri)
Introduction: Lymphomas are neoplasms originating from lymphoid tissue. They may originate from any stage of lymphoid cell development. Prognosis depends on the subtype of lymphoma. Indolent lymphomas have a longer survival and are generally considered not to heal. Aggressive lymphomas progress faster, but recovery rates are higher. Diffuse large B cell lymphoma (DLBCL) is the most common histologic subtype of non-Hodgkin lymphoma (NHL) accounting for approximately 30 percent of NHL cases. Patients with DLBCL typically present with a rapidly enlarging symptomatic mass, most usually nodal enlargement in the neck or abdomen. Systemic 'B' symptoms (ie, fever, weightloss, drenching, night sweats) are observed in approximately 30 percent of patients. Bone marrow involvement and extranodal extramedullary disease are seen in upto 30 and 40 percent of cases, respectively. Apoptosis is programmed cell death. The mechanisms involved in this process, PUMA and P53, function by means of BCL2 andmainly provide the realization of apoptosis. PUMA may induce apoptosis with and without P53. Objectives: In this study, we aimed to evaluate whether BCL2, P53 and PUMA have an effect on overall survival and disease-free survival in DLBCL. If there is an association between PUMA, P53 and/or BCL2 on survival in lymph node samples from DLBCL patients, these parameters can be used as a prognostic indicator and/or a targeted therapy option. Materials and Methods: Immunohistochemical staining was applied to the paraffin-blocked lymph node biopsy sections of 46 patients who underwent diagnostic lymph node excision and were diagnosed with DLBCL. PUMA (cutoff 30%) and P53 (cutoff 50%) were evaluated as positive or negative. Results: In our study, a relationship was found between age and OS, and between extranodal involvement and OS and EFS. The positivity of p53 and PUMA alone or in combination with BCL2, BCL6 and MYC did not have any effect on survival. Considering the effect of IPI scoring on survival in P53 positive patients, it was seen that it was significant in terms of OS. When the relationship between IPI, R-IPI and NCCN-IPI and survival was evaluated in PUMA positive patients, no significant results were found. Conclusion: The significant result between IPI and survival times in P53 positive patients was thought to be related to the role of P53 in apoptosis. The reason why OS, EFS and PFS times of PUMA positive patients did not affect may be related to the limited number of patients in our study. İf the study with a sufficient number of patients obtain significant results the study of PUMA and P53 at the time of diagnosis can inform us about the overall survival of the patient.
Benzer Tezler
- Diffüz büyük B hücreli lenfomada (daha ileri spesifiye edilemeyen, NOS) CD30, BCL-2 ve C-MYC protein ekspresyonları ile BCL-2 ve C-MYC translokasyonlarının değerlendirilmesi
Evaluation of CD 30, BCL-2 and C-MYC protein expression, BCL-2 and C-myc translocation in diffuse large B cell lymphoma (not otherwise specified, nos)
HÜLYA KAÇAR
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2020
PatolojiEskişehir Osmangazi ÜniversitesiTıbbi Patoloji Ana Bilim Dalı
PROF. DR. SERAP IŞIKSOY
- Diffüz büyük B-hücreli lenfomada eksozomal ve nükleer DNA metilasyon paternlerinin karşılaştırılması
Comparison of exosomal and nuclear dna methylation paterns in diffuse large B-cell lymphoma
İKBAL CANSU BARIŞ
Doktora
Türkçe
2018
Tıbbi BiyolojiPamukkale ÜniversitesiTıbbi Biyoloji Ana Bilim Dalı
PROF. DR. GÜLSEREN BAĞCI
- Diffüz büyük B hücreli lenfomada F-18 FDG PET tekstür özelliklerinin tedavi yanıtı ve sağkalım ile ı̇lişkisi
The relation of F-18 FDG PET radiomics features with treatment response and survival in diffuse large B cell lymphoma
NAZIM COŞKUN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2020
Radyoloji ve Nükleer TıpSağlık Bilimleri ÜniversitesiNükleer Tıp Ana Bilim Dalı
PROF. DR. BERNA TEKİN
- Diffüz büyük b hücreli lenfomada tanı anı karaciğer ve dalak FDG uptake (SUV-MAX) düzeyinin tedavi başarısı ve prognoz üzerine etkisi
FDG uptake value (SUV-MAX) of liver and spleen effect on treatment and prognosis in diffus large b cell lymphoma patients at the time ofdiagnosis
AYSEL ÜNVER ÖZKAHRAMAN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2019
HematolojiSağlık Bilimleri Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. MEHMET HİLMİ DOĞU
- Diffüz büyük B hücreli lenfoma tanılı hastalarda ebstein barr virüs RNA yüzdesi ve prognoza etkisi
Ebstein barr virus RNA percentage and its effect on prognosis in patients with diffuse large B-cell lymphoma
FATMA GÖÇLÜ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2023
İç HastalıklarıSivas Cumhuriyet Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. MEHMET ŞENCAN