İnternette elektronik ticaret ortamı sağlayan aracı hizmet sağlayıcıların yükümlülükleri ve alıcıya karşı hukukî sorumluluğu
Obligations and legal liability towards the buyer of intermediary service providers providing an electronic commerce environment on the internet
- Tez No: 774752
- Danışmanlar: DR. ÖĞR. ÜYESİ MEHTAP İPEK İŞLETEN
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Hukuk, Law
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2023
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Galatasaray Üniversitesi
- Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Özel Hukuk Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 161
Özet
Ticarî faaliyetlerin yürütülmesi için elektronik haberleşme araçları sıklıkla kullanılmaktadır. Elektronik ticaret (e-ticaret), geleneksel ticaretin yerini tamamen almasa dahi, gündelik alışverişlerin önemli bir kısmı elektronik ortamda gerçekleştirilmektedir. Elektronik ticaret geniş anlamda, mal ve hizmetlerin elektronik ortamda reklam, tanıtım ve pazarlamasının yapılması, kampanyaların duyurulması gibi ticarî iletişim faaliyetlerini, elektronik ortamda sipariş verilmesini, elektronik sözleşmelerin kurulmasını ve sözleşmelerin elektronik ortamda ifa edilmesini kapsar. Dar anlamda ele alındığında ise elektronik ticaret, mal satışını ve hizmet teminini konu alan sözleşmelerin elektronik ortamda kurulmasıdır. Elektronik ticaret faaliyetinin geleneksel ticaretten ayrılan yönleri, ulusal hukuklarda ve uluslararası toplulukların hukuk düzeninde yeni regülasyonların yapılmasını gerektirmektedir. Bu gereklilik, özellikle ortak pazar anlayışını benimsemiş olan Avrupa Birliği'nde (AB) karşılık bulmuştur. Uyum sürecinde bulunulması sebebiyle, ülkemizde elektronik ticarete ilişkin düzenleme yapılırken AB tarafından çıkarılan elektronik ticaret düzenlemeleri özellikle dikkate alınmaktadır. Ancak, elektronik ticaretin gün geçtikçe yaygınlaşması nedeniyle bu alanda yeni uyuşmazlıklar ortaya çıkmaktadır. Bu uyuşmazlıkların çözümü için mevcut hukuk kurallarının yetersiz kalması bir yana, birkaç yıl önce yapılmış düzenlemelerin dahi hukuk düzeninde ortaya çıkan yeni sorunları çözemediği görülmektedir. Bu nedenle yakın zamanda, hem Türk hukukunda hem de AB hukukunda elektronik ticaret, özellikle aracı hizmet sağlayıcıların sorumluluğu hakkında yeni düzenlemeler yapılmıştır. Gelişmekte olan her alanda olduğu gibi elektronik ticaret kendine özgü kavramlar etrafında şekillenmektedir. Bu kavramların anlaşılması, ortaya çıkan hukukî sorunların çözümü için elzemdir. Elektronik ticaret faaliyetin tarafları alıcı ve hizmet sağlayıcıdır. Bununla birlikte, çoğu zaman alıcı ve hizmet sağlayıcı, bir aracı hizmet sağlayıcı tarafından işletilen elektronik ticaret ortamında bir araya gelmektedir. Aracı hizmet sağlayıcı, taraflar için güvenli bir elektronik ticaret ortamı sunmayı vadetmektedir. Elektronik ticaret platformlarının büyük bir kısmında aracı hizmet sağlayıcı aynı zamanda elektronik sözleşmelerin kurulmasına aracılık etmeyi üstlenmektedir. Sözleşme kurulmasına aracılık hizmeti sunulan platformlar, elektronik pazar yeri niteliğindedir. Dürüstlük kuralı, Türk Borçlar Kanunu (TBK) m. 2 uyarınca, hukukî ilişkilerinin tümünün kurulmasında, bütün hak ve yükümlülüklerin yerine getirilmesinde temel alınmalıdır. Elektronik ticaret faaliyeti, tarafların fiziksel olarak bir araya gelmedikleri bir ortamda gerçekleşmektedir. Bu nedenle, mal ve hizmet temin eden hizmet sağlayıcı; kendisi ile ilgili bilgileri ve kurulacak sözleşmenin şartları ve sözleşme konusu mal ya da hizmetle ilgili bilgileri sözleşme kurulmadan önce alıcıya bildirmelidir. Kanun koyucu bu hususu dikkate alarak hizmet sağlayıcı için birtakım bilgilendirme yükümlülükleri öngörmüştür. Alıcı tarafın tüketici olmadığı veya tarafların doğrudan haberleşmelerine imkân sağlayan elektronik araçlar aracılığıyla sözleşme kurduğu durumlarda ise bu yükümlülüklere istisnalar getirilmiştir. Bunun yanında, hizmet sağlayıcının ticarî iletişim ve kişisel verilerin korunmasına ilişkin yükümlülükleri de yerine getirmesi gerekir. Aracı hizmet sağlayıcı, tarafların birbirini tanımadan ve elektronik platformda gösterilen mal ya da hizmet alıcı tarafından incelenmeden sözleşme kurulmasına aracılık etmektedir. Bu nedenle, hem hizmet sağlayıcıya yüklenen yükümlülükler aracı hizmet sağlayıcıya da yüklenmiş hem de aracı hizmet sağlayıcının hizmet sağlayıcının yükümlülüklerinin yerine getirilmesini sağlaması gerektiği öngörülmüştür. İnternet ortamında aracılık faaliyeti denildiğinde, aracı hizmet sağlayıcılardan başka aracılar da akla gelmektedir. Bu aracıların başında, internette yer alan içeriklere kullanıcıların erişimine aracılık eden erişim ve yer sağlayıcılar gelmektedir. Erişim sağlayıcılar, kullanıcıların internet ortamına erişim sağlaması ve bağlanması için gerekli altyapıyı sağlamaktadır. Yer sağlayıcılar ise, içeriklerin internet ortamında kullanıcılara sunulması için bu içerikleri barındıran sistemleri sağlamakta veya işletmektedir. Erişim ve yer sağlayıcıların faaliyetleri teknik nitelikte olduğundan internette sunulan içerikler bakımından bu aracılar genellikle pasif konumdadır. Erişim ve yer sağlayıcıların yükümlülükleri ve sorumlulukları, elektronik ticaret mevzuatından ayrı olarak düzenlenmiştir. Bu aracıların en önemli yükümlülükleri, hukuka aykırı içerikler söz konusu olduğunda, bu içeriklere erişimin engellemesini veya bu içeriklerin yayından çıkarılmasını sağlamaktır. Öte yandan, içeriğin kullanıcılara sunulmasında teknik ve pasif nitelikte faaliyet gösteren erişim ve yer sağlayıcının durmaksızın artan ve yenilenen içerikleri denetlemesi mümkün değildir. Bu nedenle, içeriğin hukuka aykırılığından kural olarak aracılar sorumlu değildir. Ancak, içeriği benimseyen veya içeriğe ulaşılmasını amaçlayan aracılar, sorumluluk sınırlamasından yararlanamazlar. Aracı hizmet sağlayıcılar, aracılık faaliyetini genellikle kendi işlettikleri bir web sitesi veya mobil uygulama üzerinde gerçekleştirmektedir. Bu e-ticaret platformunda, üçüncü kişi hizmet sağlayıcılar, mal ve hizmetlerine ilişkin bilgileri potansiyel alıcılar ile buluşturmaktadır. Çoğu zaman, mal ve hizmeti konu alan sözleşme dahi bu platform üzerinde kurulmaktadır. Tüm bu hizmetlerin yanında, birçok aracı hizmet sağlayıcı e-ticarete konu malların depolanması ve alıcıya nakledilmesi sağlamaktadır. Bu sebeple, aracı hizmet sağlayıcıların aracılık faaliyetinin erişim ve yer sağlayıcılardan farklı bir sorumluluk rejimine tabi olması gerekir. Zira, aracı hizmet sağlayıcılar, diğer internet aracılarına kıyasla, internette gösterilen içeriğe konu mal veya hizmetle daha yoğun bir ilişki içerisindedir. Bu noktada, aracı hizmet sağlayıcının sundukları aracılık hizmetine ilişkin menfaatlerinden de bahsetmek gerekir. Platformlarında bulunan mal ve hizmet rağbet gördükçe reklam gelirleri artmaktadır. Bunun yanında, hem hizmet sağlayıcılar hem de alıcılar için platform cazip hale gelmektedir. Aracı hizmet sağlayıcının doğrudan sağladığı en önemli menfaati ve gelir kaynağı ise platformda kurulan sözleşme bedeli üzerinden elde ettiği komisyonlardır. Tüm bu nedenlerle, aracı hizmet sağlayıcılar, alıcıları kendi e-ticaret platformuna çekmek için çeşitli kampanyalar ve indirim fırsatları uygulayıp bunları duyurmaktadır. Türk hukukunda aracı hizmet sağlayıcının sorumluluğu elektronik ticarete ilişkin mevzuatta düzenlenmektedir. Nispeten yeni sayılabilecek bu düzenlemeler ile aracı hizmet sağlayıcılar bakımından, tıpkı diğer internet aracıları gibi, içerik denetimi yükümlülüğünden muafiyet öngörülmüştü. Bu düzenleme bir yükümlülük muafiyeti getirmekte idi, ancak aracı hizmet sağlayıcının sorumluluğunun sınırlarını belirlemek için yeterli değildi. Elektronik ticaret mevzuatında yapılan değişiklik ise, aracı hizmet sağlayıcı için, içerik ve içeriğe konu mal ve hizmetin hukuka aykırılığından mutlak bir sorumsuzluk getirmiştir. Aracı hizmet sağlayıcının aracılık faaliyetinden elde ettiği menfaatin yanında, uygulamada hizmet sağlayıcılar üzerinde büyük bir etkisi söz konusudur. Bu nedenle, kanunda açıkça öngörülse dahi, kesin bir sorumsuzluktan yararlanması hakkaniyete aykırı olacaktır. Özellikle yabancı mahkeme kararlarına bakıldığında, çeşitli hukukî sebepler dikkate alınarak kimi zaman aracı hizmet sağlayıcının sorumluluğunun bulunduğuna hükmedildiği görülmektedir. Amerikan Temyiz Mahkemesinin kararları incelendiğinde, aracı platformun sözleşme ve sözleşme konusu mal ile ilgisi değerlendirilmekte ve maldan kaynaklana zararın bu platforma yüklenip yüklenemeyeceğine ilişkin bir karar verilmektedir. Yargılamada, ilgili eyaletin hukukuna göre yapılmakta ve aracı platformun satıcı sıfatıyla hareket edip etmediği incelenmektedir. Aksi yöndeki bir karar hariç, genellikle platformun satıcı sayılamayacağı ve bu nedenle sorumlu tutulamayacağına hükmedilmektedir. Bu kararlardan bazılarında değinilen bir başka önemli nokta ise, başkasına ait içerikten sorumlu tutulmayı yasaklayan federal yasa hükmünün, satıcı sıfatıyla başvurulmak istenen platform sahibi bakımından uygulanmasının mümkün olmadığıdır. Tüketici hukuku anlamında satıcı ve sağlayıcı kavramları dikkate alındığında, mal ve hizmeti konu alan sözleşmeye taraf olmayan aracı hizmet sağlayıcı da sözleşmenin tarafı gibi sorumlu olmayacaktır. Borçlar hukukunda düzenlenen satış sözleşmesi bakımından da benzer bir yorum yapmak mümkündür. Bununla beraber, aracı hizmet sağlayıcı ile alıcı arasında bir sözleşme ilişkisi bulunduğu ileri sürülebilir. Nitekim, aracı hizmet sağlayıcı alıcıya, kendi platformu üzerinden sözleşme kurma, güvenli şekilde ödeme yapma hizmeti sunmayı vadetmektedir. Alıcı ise, o platformda alışveriş yapmayı tercih ederek hizmet sağlayıcı ile sözleşme kurmaktadır. Böylece tarafların (alıcı ile aracı hizmet sağlayıcının) zımnî iradeleri ile bir sözleşme kurulmaktadır. Sözleşme ilişkisi kurulduğunu kabul etmek için, alıcının aracı hizmet sağlayıcının sitesine üye olmak için bir sözleşme imzalamasına dahi gerek yoktur. Alıcı tüketici sayıldığında, aracılık hizmeti sunan aracı hizmet sağlayıcı da tüketici hukuku anlamında sağlayıcı sayılacaktır. Türk hukukundaki tanımına bakıldığında elektronik ticaret, internet üzerinden tüketiciler ile kurulan sözleşmelerle sınırlı değildir. Bununla birlikte, uygulamada elektronik ticaret işlemlerinin büyük bir çoğunluğu en yaygın şekilde kullanılan açık ağ olan internet üzerinden yapılan ve tüketici işlemi niteliğini haiz olan sözleşmelerdir. Bu sözleşmeler, elektronik ortamda kurulmaları nedeniyle kuruluş şekilleri bakımından elektronik sözleşme olarak adlandırılmaktadır. Elektronik sözleşmelerin kurulması ve içeriklerine göre nitelendirilmesi bakımından kanunda ayrıca bir düzenleme yapılmadığından, sözleşmenin tipi ve sözleşmenin kurulma anı borçlar hukuku hükümlerine göre belirlenir. E-ticaret platformunda kurulan sözleşmelerin bir diğer özelliği, katılmalı sözleşme niteliğinde olmasıdır. Bunun anlamı, alıcının (hatta aracı hizmet sağlayıcının aracılığıyla kurulan sözleşmeler açısından bakıldığında hizmet sağlayıcının dahi) aracı hizmet sağlayıcı tarafından önceden hazırlanıp tüm kullanıcılara imzalatılan sözleşmenin içeriğine etki edememesidir. Bundan dolayı, bu sözleşmeler için borçlar hukukunda düzenlenen genel işlem şartlarına ilişkin hükümler uygulama alanı bulur. Son olarak, az önce ifade edildiği üzere, bu sözleşmelerde alıcı çoğu zaman tüketici olduğundan bu sözleşmeler aynı zamanda tüketici mevzuatı uyarınca mesafeli sözleşme olacaktır. Tüketici işlemi olan mesafeli sözleşmelerin kurulmasına aracılık edenlerin sorumluluğu meselesi, tüketici hukukunda yakın zamanda yeniden düzenlenmiştir. Bu düzenleme, elektronik ticaret mevzuatında aracı hizmet sağlayıcının sorumsuzluğuna bir istisna niteliğindedir. Ancak bu düzenleme uygulanırken, özellikle tüketicinin satıcı veya sağlayıcıya karşı kullanacağı haklar bakımından sözleşmenin nispiliği ilkesi gereğince dikkatli olmak gerekir. Bu doğrultuda, aracının sorumluluğunu mesafeli sözleşmenin ihlalinden doğan sorumluluk olarak değil, mesafeli sözleşmenin kurulmasıyla beklenen menfaatin yerine gelmemesi veya bu nedenle bir zarar doğmasından kaynaklanan sorumluluk olarak değerlendirmek gerekir. Bu sorumluluğun kaynağı ise, aracı hizmet sağlayıcının platformuna davet ettiği alıcı ile arasında, alıcı ve hizmet sağlayıcı arasında kurulan sözleşmeye paralel olarak, tarafların zımnî iradeleri ile kurulan sözleşme ilişkisidir. Yapılan kanun değişikliği ile, aracı hizmet sağlayıcı için içerik ve içeriğe konu mal ve hizmet bakımından kanunda mutlak sorumsuzluk öngörülmüştür. Ancak, içeriğin hukuka aykırılığından haberdar olan veya haberdar edilen aracı hizmet sağlayıcı bu içeriğe yayımdan kaldırmakla yükümlüdür. İçeriğe erişilmesini yayımdan kaldırarak önlemeyen aracı hizmet sağlayıcının sorumlu olup olmayacağına ilişkin bir düzenleme mevcut değildir. Aracılık hizmetinden menfaat elde eden aracı hizmet sağlayıcının sorumsuz olduğuna ilişkin düzenlemeye herhangi bir istisna getirilmemiştir. Bununla birlikte, aracı hizmet sağlayıcı ile alıcı arasında bir hukukî ilişki kurulmaktadır. Bu ilişki, güvenli bir e-ticaret ortamı sunulması, sözleşme kurulmasına aracılık edilmesi veya sözleşme bedelinin alıcıdan tahsil edilerek hizmet sağlayıcıya aktarılması gibi edimleri konu alan sui generis bir iş görme sözleşmesi olarak nitelenebilir. Bu görüş kabul görmese dahi, somut olayın özelliklerine göre güven teorisi, güven sorumluluğu veya üçüncü kişinin fiilini taahhüt gibi hukukî müesseselerden yararlanarak aracı hizmet sağlayıcının sorumluluğuna başvurulması mümkündür.
Özet (Çeviri)
Electronic communication tools are frequently used in order to carry out commercial activities. Even if electronic commerce (e-commerce) does not completely replace traditional commerce, a significant part of daily shopping is carried out electronically. In a broad sense, electronic commerce includes commercial communication activities such as advertising, promotion and marketing of goods and services, announcement of campaigns, placement of orders, and establishment of electronic contracts or execution of contracts in electronic environment. In a narrow sense, electronic commerce is the establishment of contracts on goods and services in electronic environment. The aspects of electronic commerce activity that differ from traditional commerce require new regulations to be made in national laws and in the international community legal order. This requirement has been met especially in the European Union (EU), which has adopted the perspective of common market. Due to the harmonization process, electronic commerce regulations issued by the EU are especially taken into account when making regulations regarding electronic commerce in Turkish law. However, due to the increasing prevalence of electronic commerce, new kinds of disputes arise in this field. Apart from the inadequacy of the existing legal rules for the resolution of these disputes, it is seen that even the regulations made a few years ago cannot solve the new problems that have arisen in the legal area. Therefore, recently, new regulations have been made in both Turkish and EU law on electronic commerce, especially the responsibility of intermediary service providers. As in every developing field, electronic commerce is shaped around its own unique concepts. To understand these concepts is essential for the solution of emerging legal problems. The parties to the electronic commerce activity are the buyer and the service provider. However, most of the time, the buyer and the service provider come together in the electronic commerce environment operated by an intermediary service provider. The intermediary service provider promises to provide a secure electronic commerce environment for the parties. In most of the electronic commerce platforms, the intermediary service provider also undertakes to mediate the conclusion of electronic contracts. Platforms that provide intermediary services for the conclusion of contracts are in the nature of electronic marketplaces. According to Turkish Code of Obligations Art. 2, good faith should be on the basis for all legal relations and for the fulfillment of all rights and obligations. Electronic commerce activity takes place in an environment where the parties do not come together physically. For this reason, the service provider that provides goods and services must convey the information about the contract to be established, the terms of the contract and the goods or services that are the subject of the contract, to the buyer before the contract is concluded. Considering this issue, the law-maker has legislated some information obligations for the service provider. These obligations have some exceptions in cases where the receiving party is not a consumer or electronic means that allow the parties to communicate directly and conclude a contract are used. In addition, the service provider must also fulfill obligations regarding commercial communication and the protection of personal data. The intermediary service provider mediates the conclusion of a contract without the parties knowing each other and without any examination by the buyer of the goods or services, which are displayed on the electronic platform. For this reason, the obligations imposed on the service provider are also imposed on the intermediary service provider, and it is stipulated that the intermediary service provider must ensure the fulfillment of the service provider's obligations. When intermediary services on internet environment is mentioned, intermediaries other than intermediary service providers come to mind. Foremost among these are the access and hosting providers that mediate the access of the users to the content on the internet. Access providers provide the necessary infrastructure for users to access and connect to the internet environment. Hosting providers, on the other hand, provide or operate systems that host these contents in order to present the contents to users on the internet. Since the activities of access and hosting providers are of a technical nature, these intermediaries are generally passive in terms of content displayed on the Internet. The obligations and responsibilities of access and hosting providers are regulated separately from the electronic commerce legislation. The most important obligations of these intermediaries are to ensure that, in the case of existence of an illegal content, access and hosting providers prevent access to these contents. On the other hand, it is not possible for the access and hosting provider, which takes part in the technical and passive part of the activity of presenting the content to the users, to control the constantly increasing and renewed content. Therefore, in principle, intermediaries are not responsible for the illegality of the content. However, the agents who adopt the content or aim the accessibility of the content cannot benefit from the limitation of liability. Intermediary service providers generally perform their intermediation activities on a website or mobile application that they operate. In this e-commerce platform, third party service providers bring information about their goods and services to potential buyers. Most of the time, even the contract about goods and services is concluded on this platform. In addition to all these services, many intermediary service providers provide storage of the goods and also transportation of the goods. The intermediary activity of intermediary service providers should be subject to a different liability regime than access and hosting providers, since these providers are in a more intense relationship with the goods or service, which are subject to the content displayed on internet, compared to other internet intermediaries. At this point, it is also necessary to mention the interests of the intermediary service provider regarding the intermediary service they offer. Advertising revenues increase as the goods and services available on their platforms become more popular. Besides, the platform is becoming attractive for both service providers and buyers. The most important benefit and source of income directly provided by the intermediary service provider is the commissions it receives over the contract price concluded on the platform. For all these reasons, intermediary service providers apply and announce various campaigns and discount opportunities to attract buyers to their e-commerce platform. In Turkish law, the responsibility of the intermediary service provider is regulated in the legislation on electronic commerce. With these regulations, which can be considered relatively new, exemption from the content control obligation was stipulated for intermediary service providers, just as other internet intermediaries. This regulation provided an exemption from liability but was not sufficient to set the limits of the intermediary service provider's liability. The amendment made in the electronic commerce legislation, on the other hand, brought absolute nonliability for the content and the illegality arising from the goods and services displayed on the platform of the intermediary service provider. In addition to the benefit that the intermediary service provider derives from the intermediary activity, in practice it has a great domination on the service providers. For this reason, it would be unfair to benefit from absolute nonliability, even if the nonliability is expressly stipulated in the law. When the foreign court decisions are examined, it is seen that sometimes it is decided that the intermediary service provider has responsibility, taking into account various legal reasons. When the decisions of the American Court of Appeals are analyzed, the relationship of the intermediary platform with the contract and the goods subject to the contract is evaluated and a decision is made as to whether the damage caused by the goods can be attributed to this platform. The proceeding is held in accordance with the law of the relevant state and whether the intermediary platform acts as a seller is examined. Except for one decision on the other way around, it is generally decided that the platform cannot be considered as a seller and therefore cannot be held responsible. Another important point mentioned in some of these decisions is that it is not possible to apply the federal law provision, which regulates the principle of nonliability due to the content provided by another content provider, in terms of the platform owner, which is sought to be applied as a seller. Considering the concepts of seller and provider in terms of consumer law, the intermediary service provider, who is not a party to the contract, will not be liable like the party to the contract. It is possible to make a similar interpretation in terms of the sales contract regulated in the law of obligations. However, it can be argued that there is a contractual relationship between the intermediary service provider and the buyer. As a matter of fact, the intermediary service provider promises to provide the buyer with the service of conclusion of contracts and making secure payments through its own platform. The buyer, on the other hand, chooses to shop on that platform and concludes a contract with the service provider. Thus, a contract is concluded with the tacit will of the parties (buyer and intermediary service provider). In order to accept that a contractual relationship has been concluded, the buyer does not even need to accept a contract to become a member of the intermediary service provider's website. When the buyer is considered as consumer, the intermediary service provider providing the intermediary service will also be considered as a provider in terms of consumer law. Considering its definition in Turkish law, electronic commerce is not limited to contracts concluded with consumers over the internet. However, in practice, the majority of electronic commerce transactions are contracts in the nature of consumer transactions made over the internet, which is the most widely used open network. These contracts are called electronic contracts in terms of their form of conclusion because they are concluded in the electronic environment. Since there is no separate regulation in the law regarding the conclusion of electronic contracts and their qualification according to their content, the type of contract and the moment of conclusion of the contract are determined according to the provisions of the law of obligations. Another feature of the contracts established on the e-commerce platform is that they are adhesion contracts. This means that the buyer (even the service provider, in terms of contracts concluded through the intermediary service provider) cannot affect the content of the contract prepared by the intermediary service provider and signed by all users. Therefore, the provisions regarding the standardized terms of contract regulated in the law of obligations are applicable for these contracts. Finally, as just mentioned, these contracts will also be distance contracts in accordance with consumer legislation, as the buyer is often a consumer in these contracts. The issue of the responsibility of those who mediate the establishment of distance contracts, which are consumer transactions, has recently been amended in consumer law. This regulation is an exception to the nonliability of the intermediary service provider in electronic commerce legislation. However, while applying this regulation, it is necessary to be careful in accordance with the principle of relativity of the contracts, especially in terms of the rights that the consumer will use against the seller or supplier. In this respect, the responsibility of the intermediary should not be considered as the responsibility arising from the violation of the distance contract, but as the responsibility arising from the failure of the expected interest with the conclusion of the distance contract or from the damage arising from the same reason. The source of this responsibility, on the other hand, is the contractual relationship between the intermediary service provider and the buyer, who is invited to the platform, with the tacit will of the parties, in parallel with the contract concluded between the buyer and the service provider. With the amendment to the law, absolute nonliability is stipulated in the law for the intermediary service provider in terms of content and the goods and services subject to the content. However, according to another new provision, the intermediary service provider, who is aware of or is informed of the illegality of the content, is obliged to remove this content from its platform. There isn't a regulation as to whether the intermediary service provider who does not prevent access to the content by unpublishing will be liable. No exception has been made to the regulation regarding the nonliability of the intermediary service provider who gets aforementioned benefits from the intermediary service. Nonetheless, a legal relationship is established between the intermediary service provider and the buyer. This relationship can be described as a sui generis service contract, which comprises services such as providing a secure e- commerce environment, mediating the establishment of a contract, or collecting the contract price from the buyer and transferring it to the service provider. Even if this opinion is not accepted, it is possible to apply the responsibility of the intermediary service provider by using legal institutions such as the theory of trust, liability of trust or guarantee of performance by third party, depending on the characteristics of the concrete case.
Benzer Tezler
- Sanal mağaza sözleşmesinin hukuki niteliği ve bu sözleşmeden doğan uyuşmazlıkların çözümü
Başlık çevirisi yok
YUNUS EMRE ÇAKIROĞLU
- İnternet servis sağlayıcılarının hukuki sorumluluğu
Civil liability of internet service providers
ALİ FUAT ÖZBAKIR
- Elektronik ticaret ve Eskişehir'de metal eşya, küçük ve orta büyüklükteki işletmelere (KOBİ'lere) yönelik bir araştırma
Electronic commerce and search about sme's which related to metalic objects mechanical equipment and eleckronical tools industry in Eskişehir organizational industry
ELİF EROĞLU
- E-işletme: Sınırsız genişleyen internet dünyasında, işletmelerin yönetimi ne zaman ve nasıl değişmelidir?
E-business: In the expanding borderless world of internet, when and how business management should change?
ABDULLAH SELAMİ GÜLEÇ
- Алуу жана колдонуучулардынканааттануусун баалоо:бишкек шаарындаэмпирикалык изилдөө
E-devletin benimsenmesi ve kullanıcı memnuniyetinin değerlendirilmesi: Bişkek şehrinde ampirik bir araştırma
ACAR ŞARŞENKADIROVA
Yüksek Lisans
Kırgızca
2024
İşletmeKırgızistan-Türkiye Manas Üniversitesiİşletme Ana Bilim Dalı
YRD. DOÇ. DR. AZAMAT MAKSÜDÜNOV
