Tip 2 diyabetes mellitus hastalarında diyabetik retinopati ile ürik asit/hdl arasındaki ilişki
Başlık çevirisi mevcut değil.
- Tez No: 784287
- Danışmanlar: DOÇ. DR. HANİFE ŞERİFE AKTAŞ
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: İç Hastalıkları, Internal diseases
- Anahtar Kelimeler: Diyabetik Retinopati, HDL, Ürik asit, Diabetic Retinopathy, HDL, Uric acid
- Yıl: 2023
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Sağlık Bilimleri Üniversitesi
- Enstitü: İstanbul Ümraniye Eğitim ve Araştırma Hastanesi
- Ana Bilim Dalı: İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: İç Hastalıkları Bilim Dalı
- Sayfa Sayısı: 64
Özet
Amaç: Tip 2 Diyabetes Mellitus, mikrovasküler ve makrovasküler komplikasyonlarla seyreden önemli bir metabolik bozukluktur. Diyabetik retinopati, yetişkinlerde edinilmiş körlüğün başlıca nedenidir ve diyabetin en erken komplikasyonlarından biridir. Ürik asit yüksekliği metabolik durumun kötü olduğu durumlar ile ilişkilidir. Tip 2 diyabetik hastalarda ürik asit seviyeleri yüksek olma eğilimindedir. HDL düşüklüğü kötü metabolik durumla ilişkili olup metabolik sendromun bir belirtecidir. Bu parametrelerin kombinasyonu olan Ürik asit/HDL (UHR) metabolik bozulmanın bir öngörücüsüdür. UHR'nin HbA1c ve glukoz seviyeleri ile anlamlı bir ilişkisi olduğu için metabolik sendromda ve T2DM'li hastalarda diyabetik kontrolü sağlamada ve komplikasyonların erken tespitinde umut verici bir belirteç olduğu düşünülmektedir. Bu çalışma diyabetik retinopati ile UHR arasındaki ilişkiyi ve UHR'nin diyabetin mikrovasküler komplikasyonlarını erken tespit edebilmek için bir biyobelirteç olarak kullanılıp kullanılamayacağını belirlemek için tasarlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya diyabetik retinopatisi olan 50 Tip 2 DM hastası, diyabetik retinopatisi olmayan 50 Tip 2 DM hastası ve sağlıklı 50 kişiden oluşan toplam 150 kişi dahil edildi. Hastaların UHR düzeyleri serum ürik asit ve HDL' nin oranlanması ile hesaplandı. Her 3 grupta UHR ile diyabetik retinopati arasındaki ilişki değerlendirildi. UHR ile diğer parametreler arasındaki ilişki istatistiksel olarak karşılaştırıldı. Bulgular: Toplam 150 kişinin 75'i erkek 75'i kadındı. Retinopatilerin kilo ortalaması kontrol grubununkine göre yüksekti. Diyabetiklerin bel çevresi kontrol grubundakilere göre yüksekti. Gruplar arasında cinsiyet, yaş, boy, BMI ve DM süreleri arasında fark saptanmadı. Diyabetlilerin UHR değeri kontrol grubuna göre yüksek saptandı. Retinopatililerin HbA1c ortalaması retinopatisizlerden yüksek saptandı. Kontrol grubundakilerin üre ve kreatinin ölçümleri diyabetlilere göre düşük saptandı. Kontrol grubunda GFR diyabetlilere göre yüksekti. Retinopatililerin idrarda mikroalbumin düzeyi retinopatisizlere göre yüksek saptandı. Kontrol grubunun D vitamini retinopatililere göre daha yüksekti. Retinopatisizlerin trigliserit düzeyi kontrol grubundan yüksek saptandı. Kontrol grubunun AST değerleri retinopatililerden yüksek saptandı. Sonuç: Çalışmamız ile diyabetik retinopatisi olan grup ile retinopatisi olmayan grup arasında UHR düzeyleri arasında anlamlı fark saptanmamıştır. Fakat diyabeti olan grubun UHR düzeyi kontrol grubuna göre yüksekti. Çalışmamız ile UHR düzeyinin diyabetin mikrovasküler komplikasyonları için bir öngördürücü olduğu sonucuna ulaşamadık fakat diyabetik bireylerde UHR'nin sağlıklılara göre yüksek olduğunu tespit ettik.
Özet (Çeviri)
Aim: Type 2 Diabetes Mellitus is an important metabolic disorder with microvascular and macrovascular complications. Diabetic retinopathy is the leading cause of acquired blindness in adults and is one of the earliest complications of diabetes. High uric acid level is associated with poor metabolic status. Uric acid levels tend to be high in type 2 diabetic patients. Low HDL is associated with poor metabolic status and is a marker of metabolic syndrome. The combination of these parameters, Uric acid/HDL (UHR), is a predictor of metabolic deterioration. Since UHR has a significant relationship with HbA1c and glucose levels, it is thought to be a promising marker in providing diabetic control and early detection of complications in patients with metabolic syndrome and T2DM. This study was designed to determine the relationship between diabetic retinopathy and UHR and whether UHR can be used as a biomarker to detect microvascular complications of diabetes early. Materials and Methods: A total of 150 people including 50 Type 2 DM patients with diabetic retinopathy, 50 Type 2 DM patients without diabetic retinopathy and 50 healthy people were included in the study. The UHR levels of the patients were calculated by the ratio of serum uric acid and HDL. The relationship between UHR and diabetic retinopathy was evaluated in all 3 groups. The relationship between UHR and other parameters was statistically compared. Results: Of the total 150 people, 75 were male and 75 were female. The mean weight of the retinapathies was higher than that of the control group. Waist circumference of diabetics was higher than those in the control group. There was no difference between the groups in terms of gender, age, height, BMI and DM duration. The UHR value of the diabetics was found to be higher than the control group. The mean HbA1c of patients with retinopathy was found to be higher than those without retinopathy. The urea and creatinine measurements of the control group were lower than those of the diabetics. GFR was higher in the control group than in diabetics. Microalbumin levels in the urine of those with retinopathy were higher than those without retinopathy. Vitamin D of the control group was higher than those with retinopathy. The triglyceride level of those without retinopathy was found to be higher than the control group. The AST values of the control group were higher than those with retinopathy. Conclusion: In our study, no significant difference was found in UHR levels between the group with diabetic retinopathy and the group without retinopathy. However, the UHR level of the diabetic group was higher than the control group. In our study, we could not conclude that the UHR level is a predictor for the microvascular complications of diabetes, but we found that the UHR was higher in diabetic individuals than in healthy individuals.
Benzer Tezler
- Diyabetik ketoasidoz tanısı ile izlenen çocuklarda akut böbrek hasarının değerlendirilmesi
Evaluation of acute kidney i̇njury in children with diabetic ketoacidosis
SEREN CERİT ÖKSÜZ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2023
Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıPamukkale ÜniversitesiÇocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. BAYRAM ÖZHAN
- Tip 1 ve tip 2 diabetes mellitus tanılı hastalarda sarkopeninin değerlendirilmesi
Evaluation of sarcopenia in patients with type 1 and type 2 diabetes mellitus
BEYZA US
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2019
Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıMarmara Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. DİLEK YAVUZ
- Diyabetik retinopatisi olan tip 2 diyabetiklerde retinol binding protein-4 düzeyinin retinopati progresyonu ve varlığı ilişkisinin incelenmesi
Başlık çevirisi yok
ENES ÖZSOY
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2021
İç HastalıklarıSağlık Bilimleri Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ESMA GÜLDAL ALTUNOĞLU
- 40 yaş üzeri tip 2 diyabetus mellituslu hastalarda ayak bileği kol indeksinin periferik arter hastalığnı saptamadaki değeri ve periferik arter hastalığının diyabetin kronik komplikasyonları ile ilişkisi
The value of ankle-brachial index in the patients above 40 years old with type 2 diabetes mellitus on the diagnosis of peripheral artery disease and the association between peripheral artery disease and chronic diabetes complications
TUĞÇE NUR TÜRKÖZÜ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2014
Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıEskişehir Osmangazi Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. MEDİNE NUR KEBAPÇI
- Tip 2 diyabetes mellituslu hastalarda diyabet regülasyonu işitme ve tinnitusun değerlendirilmesi
Evaluation of diabetes regulation hearing and tinnitus in patients with 2 diabetes mellitus
MÜRÜVVET ŞEYDA SEFEROĞLU ÇETİNER
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2020
Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıSağlık Bilimleri Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. YASİN ŞİMŞEK