Tip 2 diyabetes mellitus tanılı hastalarda HBA1C düzeyi ile monosit / hdl oranı arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi
Evaluation of the relationship between HBA1C levels and monocyte/hdl ratio in patients diagnosed with type 2 diabetes mellitus
- Tez No: 945390
- Danışmanlar: DR. ÖĞR. ÜYESİ AYCAN ACET
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: İç Hastalıkları, Internal diseases
- Anahtar Kelimeler: Tip 2 Diyabetes Mellitus, gukolize hemoglobin, monosit/HDL oranı, inflamasyon, Type 2 Diabetes Mellitus, glycated hemoglobin, monocyte/HDL ratio, inflammation
- Yıl: 2025
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Kütahya Sağlık Bilimleri Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: İç Hastalıkları Bilim Dalı
- Sayfa Sayısı: 96
Özet
ÖZET TİP 2 DİYABETES MELLİTUS TANILI HASTALARDA HbA1c DÜZEYİ İLE MONOSİT / HDL ORANI ARASINDAKİ İLİŞKİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ Giriş: Diyabetes mellitus önlenebilir kronik metabolik bir hastalıktır. Hastalar uzun süre asemptomatik kalıp retinopati, nefropati, nöropati gibi mikrovaskuler ve serebrovasküler inme, iskemik kalp hastalığı, periferik arter hastalığı gibi makrovasküler komplikasyonlar geliştirebilir. Epidemiyolojik çalışmalarda diyabetes mellitusun bu gibi mikrovasküler ve makrovasküler komplikasyonları ortaya çıkarmasında etkili olan kronik inflamatuar bir süreç olduğu bildirilmiştir. Diyabetes mellitus tanısı tanı kriterlerinden biri olan HbA1c düzeyinin ≥%6,5 ölçülmesi ile konulur. HbA1c (glikozilehemoglobin ) 3 aylık ortalama kan şekeri göstergesidir. HbA1c aterosklerotik plak (aterom) gelişimiyle inflamasyona neden olur. Diğer yandan monositler de inflamatuvar sitokinler salgılayarak lokal ve sistemik inflamasyona destek olurlar. Son zamanlarda, nötrofil/lenfosit, trombosit lenfosit ,monosit/hdl gibi oranların diyabette sistemik inflamasyonu tahmin eden belirteçler olduğunu gösteren çok sayıda çalışma mevcuttur. Fakat HbA1c düzeyi ve inflamasyon ilişkisini inceleyen çalışmalar sınırlıdır. Biz de bu çalışmamızda tip 2 diyabetik hastalarda HbA1c düzeyi ile monosit/HDL oranı arasındaki ilişkiyi inceledik. Materyal ve Yöntemler: Çalışmaya Hastane Bilgi Yönetim Sistemi üzerinden kayıtlarına ulaşılan 1280 hasta arasından 18 ila 75 yaş arasında American Diabetes Association kriterlerine göre Tip 2 diyabet tanısı alan veya antidiyabetik tedavi alan 102 hasta dışlama kriterlerine göre çalışmaya dahil edildi. Hiperlipidemi tanısı total kolesterol ≥240 veya trigliserid ≥150 veya LDL≥100 olarak belirlendi. Hastalara ait tibbi geçmiş, demografik bilgiler (yaş, cinsiyet, ek hastaliklar, medikal tedavi öyküsü), laboratuvar verileri (HbA1c, üre, kreatin, ürik asit, AST, ALT, hemogram ve lenfosit, monosit gibi alt birimleri, HDL, LDL, total kolesterol, trigliserid) elektronik sistem üzerinden kayıt edildi. HbA1c değerlerine göre (6,5-8 hafif, 8-10 orta, >10) hastalar sınıflandırıldı. Yaş, cinsiyet, ek hastalıkları, oral antidiyabetik/insülin kullanımları kaydedildi. Kontrol grubu olarak DM tanısı almayan 100 hasta belirlendi ve verileri kaydedildi.Veriler istatistiksel olarak analiz edildi ve p değeri 0.05 altı anlamlı olarak kabul edildi. Bulgular: Retrospektif olarak yapılan çalışmamızda 100 diyabetik olmayan hasta ve 102 Tip 2 diyabetik olan hasta incelendi. Yapılan çalışmada diyabetik olan hastalar ile olmayanlar arasında monosit/HDL oranı açısından anlamlı değişiklik olduğu saptandı (p=0.037). Diyabetli hastalarda HbA1c seviyeleri ile monosit/HDL oranı arasında anlamlı bir ilişki saptanmadı (p=0.331). Diyabetik hastalarda monosit/HDL oranının kronik böbrek hasarını öngörmede etkin bir belirteç olabileceği tespit edildi. Sonuç: Tip 2 diyabetik hastalarda monosit/HDL oranı enflamasyonu belirlemede kullanılabilecek ucuz ve kolay uygulanabilir bir yöntemdir. Diyabetik nefropati gibi komplikasyonlarda öngördürücü bir belirteç olarak değerlendirilebilir. Diyabet komplikasyonları ve HbA1c seviyeleri ile monosit/HDL arasında ilişkiyi daha net ortaya koymak için çok merkezli randomize kontrollü çalışmalara ihtiyaç vardır. Diyabetin inflamasyon ile ilişkisinin daha kapsamlı aydınlatılması gelecekte yeni tedavi stratejileri açısından büyük önem arz etmektedir.
Özet (Çeviri)
ABSTRACT EVALUATION OF THE RELATIONSHIP BETWEEN HBA1C LEVELS AND MONOCYTE/HDL RATIO IN PATIENTS DIAGNOSED WITH TYPE 2 DIABETES MELLITUS Introduction: Diabetes mellitus is a preventable chronic metabolic disease. Patients may remain asymptomatic for a long time and develop microvascular complications such as retinopathy, nephropathy, and neuropathy, as well as macrovascular complications such as cerebrovascular stroke, ischemic heart disease, and peripheral arterial disease. Epidemiological studies have reported that chronic inflammation plays a role in the development of these microvascular and macrovascular complications in diabetes mellitus. One of the diagnostic criteria for diabetes mellitus is an HbA1c level of ≥6.5%. HbA1c (glycated hemoglobin) reflects the average blood glucose level over the past three months. HbA1c contributes to inflammation by promoting the development of atherosclerotic plaques (atheroma). Monocytes, on the other hand, support local and systemic inflammation by releasing inflammatory cytokines. Recently, numerous studies have shown that ratios such as neutrophil/lymphocyte, platelet/lymphocyte, and monocyte/HDL are predictive markers of systemic inflammation in diabetes. However, studies investigating the relationship between HbA1c levels and inflammation are limited. In this study, we aimed to evaluate the relationship between HbA1c levels and the monocyte/HDL ratio in patients with Type 2 diabetes. Materials – Methods: A total of 102 patients were included in the study from among 1,280 patients whose records were accessed through the Hospital Information Management System. These patients were between the ages of 18 and 75, diagnosed with Type 2 Diabetes Mellitus according to the American Diabetes Association criteria, or were receiving antidiabetic treatment, and met the inclusion criteria after applying the exclusion criteria.Hyperlipidemia was defined as total cholesterol ≥240 mg/dL, triglycerides ≥150 mg/dL, or LDL ≥100 mg/dL. Medical history, demographic information (age, sex, comorbidities, history of medical treatment), and laboratory data (HbA1c, urea, creatinine, uric acid, AST, ALT, complete blood count and its subparameters such as lymphocytes and monocytes, HDL, LDL, total cholesterol, triglycerides) of the patients were recorded through the electronic system.Patients were categorized based on their HbA1c levels as follows: 6.5–8 (mild), 8–10 (moderate), and >10 (severe). Age, sex, comorbid conditions, and use of oral antidiabetic drugs and/or insulin were also documented.A control group of 100 individuals without a diagnosis of diabetes mellitus was selected, and their data were also recorded. The data were analyzed statistically, and a p-value of less than 0.05 was considered statistically significant. Findigs: In this retrospective study, 100 non-diabetic and 102 Type 2 diabetic patients were evaluated. A statistically significant difference in the monocyte/HDL ratio was observed between diabetic and non-diabetic patients (p=0.037). However, no significant relationship was found between HbA1c levels and the monocyte/HDL ratio among diabetic patients (p=0.331). It was determined that the monocyte/HDL ratio may be an effective marker in predicting chronic kidney disease in diabetic patients. Conclusion: The monocyte/HDL ratio is a low-cost and easily applicable marker for identifying inflammation in patients with Type 2 diabetes. It may also serve as a predictive marker in complications such as diabetic nephropathy. Multicenter, randomized controlled studies are needed to more clearly reveal the relationship between diabetic complications, HbA1c levels, and the monocyte/HDL ratio. Further clarification of the relationship between diabetes and inflammation is of great importance for the development of future therapeutic strategies.
Benzer Tezler
- Tip 2 diyabetes mellitus hastalarında monosit/HDl oranının mikrovasküler komplikasyonlarla ilişkisi
The relationship between monocyte / HDl ratio and microvascular complications in typE 2 diabetes mellitus pati̇ents
AHMET DÜZGÜN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2018
Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıSağlık Bilimleri Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DR. NAMIK YİĞİT
- Tip 2 diyabetes mellitus tanılı hastalarda HDL (Yüksek molekül ağırlıklı lipoprotein) aktivitesinin değerlendirilmesi
The evaluation of HDL (High density lipoprotein) activity in patients with type 2 diabetes mellitus
SİNEM BURCU KOCAER
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2014
Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıDokuz Eylül Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. FIRAT BAYRAKTAR
- Tip 2 diyabetes mellitus tanılı hastalardadamgalanma durumu ve tedavi uyumunundeğerlendirilmesi
In patients diagnosed with type 2 diabetes mellitusstigma status and treatment complianceevaluation
İLAYDA ÖZ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2023
Aile HekimliğiSağlık Bilimleri ÜniversitesiAile Hekimliği Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. CAN ÖNER
- Tip 2 diyabetes mellitus tanılı hastalarda uygulanan tedavi yöntemi ile hastalardaki tedaviye uyum, yaşam kalitesi ve depresyon arasındaki ilişki
The relationship between treatment adherence, quality of life, depression and treatment modality in patients with type 2 diabetes mellitus patients
AYŞE MELİKE KARA
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2018
Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıSağlık Bilimleri Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. ZEYNEP ERMİŞ KARAALİ
- Tip 2 diyabetes mellitus tanılı hastalarda hipomagnezemi ve nefropati ilişkisi
The relationship between hypomagnesamia and nephropathy in patients with Type 2 diabetes mellitus
EDİBE SEVDE EKER
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2022
İç HastalıklarıSağlık Bilimleri Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. HAYRİYE ESRA ATAOĞLU