Sıçan rotator manşet tamir modelinde naproksen, selekoksib ve asetaminofenin tendon ve tendon kemik iyileşmesine olan etkisinin araştırılması ve karşılaştırılması: Deneysel çalışma
Research and comparison of the effects of naproxen, selecoxyb, and acetaminophen on tendon and tendon bone healing in the rat rotator cuff repair model: Experimental study
- Tez No: 801814
- Danışmanlar: DOÇ. DR. TUHAN KURTULMUŞ
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Ortopedi ve Travmatoloji, Orthopedics and Traumatology
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2023
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Sağlık Bilimleri Üniversitesi
- Enstitü: Sancaktepe Şehit Prof.Dr. İlhan Varank Eğitim ve Araştırma Hastanesi
- Ana Bilim Dalı: Ortopedi ve Travmatoloji Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 52
Özet
Giriş ve Amaç: Rotator manşet yırtığı genç sporcularda ve ileri yaş grubunda daha sık görülür. Görülme sıklığı yaşla artmakta ve günlük aktiviteleri etkilemektedir. Hemen daima cerrahi olarak tedavi edilen bu hastalıkta başarısızlık ve tekrarlama oranları oldukça yüksektir. Rotator manşet osteotendinöz bileşkesinde meydana gelen tendon yaralanmaları, klinik pratikte yaygın olarak görülür ve akut zorlanmadan yırtılmaya kadar değişir. Bu durumların tedavisinde nonsteroidal anti-inflamatuar ilaçlar (NSAİİ) sıklıkla reçete edilir, ancak bu ajanların kemik-tendon bileşkesindeki iyileşme yanıtı üzerindeki etkileri açık değildir. Bu çalışmada sıçan rotator manşet tamir modelinde antiinflamatuar etkisi olmayan asetaminofen, selektif siklooksijenaz-2 (COX-2) inhibisyonu yapan selekoksib ve nonselektif inhibisyon yapan naproksenin tendon ve tendon-kemik bileşkesi iyileşmesine olan etkisini araştırmayı ve karşılaştırmayı amaçladık. Metod: Çalışma ortalama ağırlıkları 300 gr olan Wistar Albino cinsi 56 adet sıçan ile 4 eşit grup olarak planlandı. 1. Gruba 14 gün süre ile asetaminofen, 2. Gruba 14 gün süre ile selekoksib, 3. Gruba 14 gün süre ile naproksen gastrik gavaj yolu ile %1'lik metilselüloz süspansiyonu oluşturularak toksik olmayan daha önce belirlenen dozlarda verildi. Dördüncü grup olan kontrol grubuna ise sadece %1'lik metilselüloz verildi. Deney başlangıcından 28 gün sonra hayvanlar sakrifiye edildi. Deneyde kullanılacak örnekler her gruptan 6 adet histopatoloji, 8 adet biyomekanik gruba verilmek üzere randomize olarak belirlendi. Bulgular: 4. Haftada sakrifikasyon sonrası yapılan biyomekanik çekme testinde maksimum kuvvet, deplasman ve sertlik(stiffness) değerleri kaydedildi. Maksimum kuvvet ve sertlik değerleri asetaminofen ve kontrol grubunda selekoksib ve naproksen grubundan -istatistiksel olarak anlamlı olmamakla beraber- yüksek saptandı (p=0,28, p=0,40). Deplasman miktarlarında anlamlı düzeyde fark görülmedi (p=0,55). Histopatolojik değerlendirme semikantitatif ancak güvenilirliği kanıtlanmış bir yöntem olan modifiye Bonar skorlama sistemine göre yapıldı. Asetaminofen ve kontrol grubunda hücre morfolojileri ve kollajen yapısı selekoksib ve naproksen grubuna göre normal tendon iyileşme dokusuna benzer saptandı. Selekoksib ve naproksen grubunda normal tendon iyileşme dokusunda görülmesi beklenmeyen hipervasküler alanlar ve asellüler alanlar daha fazla saptandı. Naproksen grubunda normal tendon iyileşme dokusunda beklenmeyen zemin maddesi boyanabilirliği diğer tüm gruplardan daha fazla saptandı. Gruplar arasında oluşan tüm bu farklar anlamlı bulundu (p=0,01). Biyomekanik ve histopatolojik değerlendirmeler arasındaki ilişki incelendiğinde selekoksib alan grupta doku sertlik derecesi arttıkça direnç gösterebildiği maksimum kuvvet değerlerinin arttığı, hücre morfolojik olarak anormalleştikçe direnç gösterebildiği maksimum kuvvet ve tendon sertlik derecesinin azaldığı saptandı (r=0,92, p=0,01). Sonuç: COX-2 selektif (selekoksib) ve nonselektif (naproksen) NSAİİ'lerin kemik tendon ara yüzü iyileşmesini olumsuz etkileyebileceğine dair veriler elde edildi. Antiinflamatuar etkisi olmayan, analjezik etkili asetaminofenin ise kemik-tendon ara yüzü iyileşmesi üzerine olumsuz bir etkisi olmadığı, rotator manşet tamiri sonrası iyileşme döneminde kullanımının daha güvenilir olabileceği sonucuna varıldı.
Özet (Çeviri)
Introduction and Aim: Rotator cuff tears are more common in young athletes and older age groups. Its incidence increases with age and affects daily activities. Failure and recurrence rates are quite high in this disease, which is almost always treated surgically. Tendon injuries occurring at the rotator cuff osteotendinous junction are common in clinical practice and range from acute strain to rupture. Nonsteroidal anti-inflammatory drugs (NSAIDs) are frequently prescribed for the treatment of these conditions, but the effects of these agents on the healing response at the bone-tendon junction are unclear. In this study, we aimed to investigate and compare the effects of acetaminophen without anti-inflammatory effect, selective cyclooxygenase-2 (COX-2) inhibiting celecoxib and non-selective inhibiting naproxen on tendon and tendon-bone junction healing in a rat rotator cuff repair model. Method: Our study was planned as 4 equal groups with 56 Wistar Albino rats with an average weight of 300 g. acetaminophen for 14 days to group 1, celecoxib for 14 days to group 2, 3. Naproxen was given to the group by gastric gavage with 1% methylcellulose suspension in non-toxic doses determined previously for 14 days. The fourth group was given only 1% methylcellulose. Animals were sacrificed 28 days after the start of the experiment. The samples to be used in the experiment were randomly determined to be given to 6 histopathological groups from each group and 8 biomechanical groups. Results: Maximum force, displacement and stiffness values were recorded in the biomechanical tensile test performed after sacrification at the 4th week. Maximum strength and stiffness values were found to be higher in the acetaminophene and control groups than in the celecoxib and naproxen groups, although not statistically significant (p=0.28, p=0.40). There was no significant difference in the amount of displacement either (p=0.55). Histopathological evaluation was performed according to the modified Bonar scoring system, which is a semi-quantitative but reliable method. Cell morphologies and collagen structure in the acetaminophen and control groups were similar to normal tendon healing tissue compared to the celecoxib and naproxen groups. Hypervascular areas and acellular areas, which are not expected to be seen in normal tendon healing tissue, were found more in the celecoxib and naproxen groups. Unexpected ground substance dyeability in the normal tendon healing tissue was found to be higher in the naproxen group than in all other groups. All these differences between the groups were found to be significant (p=0.01). When the relationship between biomechanical and histopathological evaluations was examined, it was found that as the tissue stiffness increased in the celecoxib group, the maximum strength to which it could resist increased, and as the cell became morphologically abnormal, the maximum force to which it could resist and the degree of tendon stiffness decreased (r=0.92, p=0, 01). Conclusion: Data were obtained indicating that COX-2 selective (celecoxib) and non-selective (naproxen) NSAIDs may adversely affect bone tendon interface healing. It was concluded that acetaminophen, which does not have an anti-inflammatory effect and has analgesic effect, does not have a negative effect on the healing of the bone-tendon interface, and its use in the recovery period after rotator cuff repair may be more reliable.
Benzer Tezler
- Sıçan rotator manşet tamir modelinde otolog serum konsantresi (ACS/orthokine) ve hyalüronik asit (HYALONE) etkisinin karşılaştırılması: Deneysel çalışma
Compare the effects of autologous conditioned serum (acs/orthokine) and hyaluronic acid (HYALONE) on rotator cuff repair: An experimental study on rat
YAVUZ ÖNEL
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2018
Ortopedi ve TravmatolojiZonguldak Bülent Ecevit ÜniversitesiOrtopedi ve Travmatoloji Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ ERCAN ŞAHİN
- Sıçanlarda kronik rotator manşet yırtığı onarımı sonrası kersetin maddesinin kullanımının kemik-tendon iyileşmesine etkisinin biyomekanik ve histopatolojik sonuçları
Biomechanical and histopathological results of the effect of the use of quercetin substance on bone-tendon healing after chronic rotator cuff tear repair in rats
MUHAMMED OĞUZHAN ALBAYRAK
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2024
Ortopedi ve Travmatolojiİstanbul ÜniversitesiOrtopedi ve Travmatoloji Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ALİ ERŞEN
- Sıçanlarda oluşturulan kronik rotator manşet yırtığının eşlik ettiği donuk omuz modelinde;tamirin zamanlamasının ve cerrahi sonrası mobilizasyonun rotator manşet tamiri sonuçlarına etkisi(histolojik & immunohistokimyasal & biyomekanik çalışma)
The effect of repair timing and post-surgical mobilization on rotator cuff repair outcomes in a frozen shoulder model accompanied by chronic rotator cuff tear in rats (histological & immunohistochemical & biomechanical study)
BERKAY DOĞAN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2024
Ortopedi ve TravmatolojiSağlık Bilimleri ÜniversitesiOrtopedi ve Travmatoloji Ana Bilim Dalı
PROF. DR. SÜLEYMAN SEMİH DEDEOĞLU
- Supraspinatus yırtığı modelinde intramuskuler botulinum toksin a nın iyileşme üzerine etkileri
The effect of intramusculer botulinum toxin a in rotator cuff injury model
ERCAN ŞAHİN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2010
Ortopedi ve TravmatolojiAnkara ÜniversitesiOrtopedi ve Travmatoloji Ana Bilim Dalı
PROF. DR. SİNAN ADIYAMAN
- Poligliserol sebasat elastomerinin supraspinatus yırtığı oluşturulan hayvan modelinde postoperatif yapışıklığı engellemedeki etkinliğinin araştırılması
The efficiency of polyglycerole sebacate elastomer in prevention of postoperative adhesions in supraspinatus tear animal model
ERDEM ÇUHADAR
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2016
Ortopedi ve TravmatolojiAnkara ÜniversitesiOrtopedi ve Travmatoloji Ana Bilim Dalı
PROF. DR. SİNAN ADIYAMAN