İhmali suçlarda iştirak
Participation in offences of omission
- Tez No: 845077
- Danışmanlar: PROF. DR. MAHMUT KOCA
- Tez Türü: Doktora
- Konular: Hukuk, Law
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2024
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Marmara Üniversitesi
- Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Kamu Hukuku Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 363
Özet
İnsanın dış dünyasına yansımayan düşünce ve hislerin ceza hukukunun konusu olamayacağına dair temel prensip karşısında bizatihi kendisi aktif bir etkiyi içermeyen ihmalin hangi dayanak ile ceza sorumluluğuna esas teşkil edeceği sorusu yüzlerce yıldır cevaplanmaya çalışılmıştır. Niteliği, icrai hareketten nasıl ayrılacağı, suç teorisi içindeki yeri ve nedensel değeri hakkında pek çok fikir ileri sürülen ihmal kavramı ceza hukukunun en ihtilaflı alanlarının kesişiminde yer almaktadır. Ontolojik bir varlığının bulunup bulunmadığı dahi tartışmalı olan bu kavram, suç teorisinin en çetrefilli konularından biri olan iştirak ile bir araya geldiğinde çözümü şart ve fakat zor olan pek çok sorunu da beraberinde getirmektedir. Ceza kanunlarında ve ceza hükmü içeren özel kanunlarda icrai suçların ihmali suçlara nazaran sayıca üstünlüğü suç teorisinin de icrai hareket temelinde gelişmesine neden olmuştur. Buna karşın ceza hukuku kendi içindeki deviniminde ihmali suçları da tam anlamıyla göz ardı etmemiştir. Zamanla farklı ayrımlara tabi tutulan ihmali suçlar bugün genel kabul gören anlayışa göre gerçek ihmali suçlar ve gerçek olmayan ihmali suçlar şeklinde gruplandırılmaktadır. Çalışmanın birinci bölümünde bu suçlar türleri bağlamında gösterdikleri özellikler dikkate alınarak ele alınmıştır. İcrai hareketten farklı açmazları olan ihmali hareket, iştirak söz konusu olduğunda daha büyük sorunlarla karşılaşmaktadır. İhmal alanında faillik ve şeriklik ayrımının mümkün olup olmadığı ve mümkünse hangi ölçütlerle bu ayrımın yapılabileceği sorusu ile başlanan iştirak incelemesinde her bir iştirak formu bağlamında peşi sıra birçok soru doğmaktadır. Sözgelimi müşterek faillerden birinin ihmali diğerinin icrai harekette bulunmasının mümkün olup olmadığı, ihmali hareketin azmettirme ve yardım etme bakımından işlevselliği, nedensel bir süreci başlatma ihtimalinin bulunup bulunmadığı ve bu bağlamda dolaylı faillik bakımından değeri gibi konular özelinde şimdiye kadar ileri sürülmüş birçok fikir çalışmanın üçüncü bölümünde ortaya konulmaya çalışılmıştır. Bu çalışma ile amaçlanan, mutlak doğrular aramak yerine, kendi içinde tutarlı ve ceza hukukunun temel ilkeleriyle uyumlu çözümler sunmak ve ceza hukuku öğretisine küçük de olsa bir katkı sağlamaktır.
Özet (Çeviri)
In light of the fundamental principle that criminal law pertains to actions and events in the external world, the longstanding question of how omission, devoid of an active effect, forms the basis for criminal responsibility has been debated for centuries. The concept of omission, with diverse perspectives on its nature, differentiation from an executive act, its role in the theory of crime, and its causal significance, resides at the intersection of the most contentious areas within criminal law. The controversial nature of this concept, whether it possesses an ontological existence or not, introduces numerous challenges that become essential yet intricate when entwined with participation—a particularly complex aspect of the theory of crime. The superiority of executive offences over offences of omission in criminal laws and special laws containing penal provisions has led to the development of the theory of crime on the basis of the executive act. On the other hand, criminal law has not completely ignored offences of omission in its movement. Offences of omission, which have been subjected to different distinctions over time, are grouped as real offences of omission and unreal offences of omission according to the generally accepted understanding today. In the first part of the study, these offences are discussed in the context of their types, taking into account their characteristics. The act of omission, which has different dilemmas than the executive act, encounters greater problems when it comes to participation. In the examination of participation, which starts with the question of whether it is possible to distinguish between instigation and complicity in the field of omission, and if so, with which criteria this distinction can be made, many questions arise one after the other in the context of each form of participation. For instance, whether it is possible for one of the joint perpetrators to commit an act of omission and the other to commit an executive act, the functionality of the act of omission in terms of instigating and assisting, whether there is a possibility of initiating a causal process and in this context, many ideas that have been put forward so far in terms of issues such as its value in terms of indirect agency are tried to be put forward in the third part of the study. The aim of this study is to provide solutions that are consistent within themselves and compatible with the basic principles of criminal law and to make a small contribution to the criminal law doctrine, rather than seeking absolute truths.
Benzer Tezler
- Türk Ceza Hukukunda gönüllü vazgeçme
The voluntary abandonment in Turkish Criminal Law
VAKKAS KORHAN YEĞRİM
- Suça teşebbüste hazırlık hareketleri ile icra hareketlerinin birbirinden ayrılması meselesi
In the attempt at crime the question of differentiating preparatory acts and executive acts
ZAFER İÇER
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu çerçevesinde kasten yaralama suçu
The crime of malicious injury under the Turkish Criminal Code number 5237
YASİN ÇEVİK
