Geri Dön

Wittgenstein naturalizing language: From sublimation of logic in the Tractatus to its contextualization in the investigations

Wittgenstein dili doğallaştırıyor: Tractatus'ta mantığın yüceltilmesinden soruşturmalar'da bağlamsallaştırılmasına

  1. Tez No: 867415
  2. Yazar: ÜMİT ÖMÜR SALAR
  3. Danışmanlar: DOÇ. DR. CHRYSSİ SİDİROPOULOU
  4. Tez Türü: Yüksek Lisans
  5. Konular: Felsefe, Philosophy
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2023
  8. Dil: İngilizce
  9. Üniversite: Boğaziçi Üniversitesi
  10. Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
  11. Ana Bilim Dalı: Felsefe Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 270

Özet

Wittgenstein yeni felsefesini, Tractatus'taki eski görüşlerine karşıt olarak geliştirir. Bunu biz bu tezde, iki anlamı olan 'mantık' ile ilgili olarak kendisinin rehberliğinde yapıyoruz: dilin mantığı (yani dilin özü) ve mantık bilimi, yani felsefe (Bölüm 1). Wittgenstein'ın yeni mantık görüşünün özünün bağlamsallaştırma olduğunu görüyoruz: dil herhangi bir 'biçimsel birliğe' sahip değildir, ancak bir fenomenler 'ailesidir' (Bölüm 2). Mantığın yalnızca düşünceyle ilgilendiği varsayımı terk edilir; etkinlik artık mantığın bir parçasıdır. Benzer şekilde, felsefe de 'mantıksal analiz'den tekil örneklerin incelenmesine geçer:“bir dil-oyununu betimleyen her şey mantığın parçasıdır.”(Kesinlik Üzerine, §56; Bölüm 3). Ancak felsefenin kendisi de dili kullandığından bir bağlama ait olmalıdır. Bu da felsefi problemler aracılığıyla sağlanır (Bölüm 4). Wittgenstein'ın Tractarian mantıksal belirlenim anlayışını çürütmesini ve Mantık Problemi'ne getirdiği çözümü 5. Bölüm'de gösteriyoruz: kavramların ve dolayısıyla dilin varlığı, diğer şeylerin yanı sıra, bazı durumlara ilişkin yargılarda tam bir mutabakata bağlıdır (paradigmatik örnekler). Bölüm 6'da Metodolojik Çıkmaz'ı formüle ediyoruz: dilin doğasını aynı dili kullanarak incelediğimiz için, söylediklerimiz kendi kendine uygulanır ve bu da tutarsızlık doğurur (kuvvetle muhtemel). Tractatus bu çıkmazın üstesinden gelememenin bir örneğidir. Wittgenstein'ın yeni görüşüne göre, herhangi bir dil kullanımının anlamlı olması için bir bağlamda bir şey yapması gerekir. Wittgenstein felsefe yapışına felsefi problemleri çözme işlevi yükler. Bu tezin anlamlı olması için bizim de böyle bir işleve ihtiyacımız var: Wittgenstein'ın görüşlerini Tractatus'un 'Kararlı Okuması' diye adlandırılan yaklaşıma uygulamamızın nedeni budur (Bölüm 7). Amacımız bu okumanın yanlışlığını kanıtlamak, bu yargıda tam bir mutabakat çağrısında bulunmak ve bu okumaya bir son vermektir.

Özet (Çeviri)

Wittgenstein develops his new philosophy in contrast to the Tractatus. With his guidance, we do this about 'logic' here: logic (i.e. essence) of language, and science of logic, i.e. philosophy (Chapter 1). We see the essence of Wittgenstein's new view is contextualization: language does not possess any 'formal unity' but is a 'family' of phenomena (Chapter 2). The presumption that logic only deals with thought is dropped; activity is now part of logic. Similarly, philosophy moves from 'logical analysis' to examination of particular instances:“everything descriptive of a language-game is part of logic.”(On Certainty, §56; Chapter 3). Since philosophy itself employs language, it must itself belong to a context. This is achieved through philosophical problems (Chapter 4). We demonstrate Wittgenstein's refutation of the Tractarian conception, and his solution of the Problem of Logic in Chapter 5: existence of concepts and language depends on, among other things, complete agreement in judgements (paradigmatic instances). In Chapter 6, we formulate the Methodological Impasse which the Tractatus fails to overcome: since we examine the nature of language by using language, what we say applies to itself, creating inconsistency. Wittgenstein now thinks any employment of language must do something if it is to have sense. His philosophizing has the function of solving philosophical problems. We too need such a function for this thesis to make sense: hence our application to the 'Resolute Reading' (Chapter 7). We prove its falsity, call for complete agreement in this judgment, and put an end to that reading.

Benzer Tezler

  1. Wittgenstein and the limits of language in philosophy in 20th century

    Wittgenstein ve 20. yüzyıl felsefesinde dilin sınırları

    EZGİ ALKIM

    Yüksek Lisans

    İngilizce

    İngilizce

    2022

    Felsefeİstanbul Bilgi Üniversitesi

    Felsefe ve Toplumsal Düşünce Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. FERDA KEMAL KESKİN

  2. Wittgenstein'ın Dil Oyunları kuramı ve dil oyunlarının toplumdaki yeri

    Die Sprachspieltheorie von Wittgenstein und die stelle der sprachspiele in der gesellschaft

    CEYDA YALÇIN

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2013

    DilbilimSelçuk Üniversitesi

    Alman Dili ve Edebiyatı Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. İBRAHİM İLKHAN

  3. Therapeutic philosophy: Advantages and limitations

    Terapötik felsefe: Avantajları ve kısıtlamaları

    CAN ÖZER

    Yüksek Lisans

    İngilizce

    İngilizce

    2019

    FelsefeBoğaziçi Üniversitesi

    Felsefe Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. CHRYSSİ SİDİROPOULOU

  4. Wittgenstein ve Rorty: Dil felsefesi bağlamında bir inceleme

    Wittgenstein and Rorty: A comparision in the context of language philosophy

    HÜLYA URUK

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2019

    FelsefeAtatürk Üniversitesi

    Felsefe Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. ALİ UTKU

  5. Wittgenstein felsefesinde 'yapı' düşüncesi

    The 'structure' thought in the Wittgenstein's philosophy

    MERT YORULMAZ

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2022

    FelsefeAnkara Üniversitesi

    Felsefe Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. ERDAL CENGİZ