Geri Dön

Phronesis and virtue in Nicomachean ethics

Nikomakhos'a etik'te phronesis ve erdem

  1. Tez No: 870546
  2. Yazar: KEREM ÖZCAN
  3. Danışmanlar: DR. ÖĞR. ÜYESİ DANİEL WOLT
  4. Tez Türü: Yüksek Lisans
  5. Konular: Felsefe, Philosophy
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2024
  8. Dil: İngilizce
  9. Üniversite: İhsan Doğramacı Bilkent Üniversitesi
  10. Enstitü: Ekonomi ve Sosyal Bilimler Enstitüsü
  11. Ana Bilim Dalı: Felsefe Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Felsefe Bilim Dalı
  13. Sayfa Sayısı: 69

Özet

Phronesis, insani iyilikler konusunda iyi düşünmenin entelektüel erdemidir. Aristoteles, phronesis ile ahlaki erdem arasında iki koşullu bir gereklilik ortaya koyar; biri olmadan diğeri var olamaz. Farklı görevlere ve edinim süreçlerine sahip farklı türde erdemler olduğu düşünüldüğünde bu durum kafa karıştırıcı görünmektedir. Bu nedenle, phronesis'in doğru ve ayrıntılı bir açıklaması, Aristoteles'in doğrudan phronesis hakkında söyledikleriyle uyumlu olmalı ve bu iki koşullu gereksinime ışık tutmalıdır. Phronesis'i anlama çabalarından biri, techne (sanat, beceri, zanaat) ile phronesis arasında bir paralellik oluşturmaktır. Bu model, phronesis'e, eylemlerimizin altında yatan iyiliğe, nedensel gerekçelere ve etik ilkelere dair entelektüel bir kavrayış gücü atfeder. Phronesis'in techne gibi kavranışı, erdemin neden phronesis'i gerektirdiğini açıklamak için yeterli görünse de, phronesis'in neden erdem gerektirdiğini açıklamakta başarısız olduğunu iddia ediyorum.Bu nedenle empeiria (deneyim, ustalık) ile phronesis arasında iki koşulluluğun her iki kısmını da açıklayabilecek bir analoji kurmayı öneriyorum. Bu ampirik anlayışta, phronesis, bilişsel açıdan yüksek güçlü akıl yürütmeye değil, deneyim, hafıza ve gözlemle donatılmış günlük akıl yürütmeye dayalı, etik açıdan belirleyici bir entelektüel erdem olarak tanımlanabilir. Buna göre, Phronesis'in ampirik kavranışının iki nedenden dolayı karakter erdemiyle birleşik bir eğilimsel durum oluşturduğunu ileri sürüyorum. Birincisi, amaçlar ve amaçlara yönelik şeylerle ilgili olarak erdem ve phronesis arasındaki güçlü iş bölümünü zayıflatır. Dahası, erdemin kazanılma süreçleri ve ampirik olarak kavranan phronesis iç içe geçtiğinden, onları iş birliği yapan iki farklı durumdan ziyade tek bir eğilimsel durumun bütünleşmiş parçaları olarak tanımlamak daha makul görünmektedir.

Özet (Çeviri)

Phronesis is the intellectual virtue of deliberating well regarding human goods. Aristotle introduces a biconditional requirement between phronesis and moral virtue; one cannot be present without the other. It seems puzzling, considering that they are different types of virtues with different tasks and acquisition processes. Therefore, a proper, detailed account of phronesis should be in accordance with what Aristotle directly says about phronesis and should shed light on the biconditional requirement. One attempt to understand phronesis is to form a parallelism between techne (art, skill, craft) and phronesis. This model attributes phronesis to power to an intellectual grasp of goodness, causal justifications, and ethical principles that underlie our actions. I argue that even though the technical conception of phronesis seems sufficient to explain why virtue requires phronesis, it fails to explain why phronesis requires virtue. Therefore, I suggest forming an analogy between empeiria (experience, knack) and phronesis that can explain both parts of the biconditional. In this empirical understanding, phronesis can be defined as an ethically significant intellectual virtue not based on cognitively high-powered reasoning but on everyday reasoning equipped with experience, memory, and observation. Accordingly, I argue that the empirical conception of phronesis forms a unified dispositional state with the virtue of character for two reasons. Firstly, it weakens the strict division of labor between virtue and phronesis concerning ends and the things toward ends. Moreover, since the acquisition processes of virtue and the empirical conception of phronesis become intertwined, it seems more plausible to identify them as integrated parts of one dispositional state rather than two distinct cooperating states.

Benzer Tezler

  1. Aristoteles ahlakının kurucu erdemi olarak Phronesis

    Phronesis as founder virtue in Aristotle ethics

    TUFAN ÇÖTOK

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    2011

    FelsefeSakarya Üniversitesi

    Felsefe Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. HAKAN POYRAZ

  2. Gadamer'in eğitim kuramında Aristoteles'in phronésis kavramının rolü

    The role of Aristotle's phronésis concept in Gadamer's theory of education

    GÜL ESİN SERTTEK

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    2024

    Eğitim ve ÖğretimAnkara Üniversitesi

    Eğitimin Kültürel Temelleri Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. HASAN ÜNDER

  3. An exploration into human-machine relationships: Can robots be our virtue friends?

    İnsan-makine ilişkilerine dair bir araştırma: Robotlarla erdeme dayalı bir dostluğun imkanları

    SİNAN REFİK AKGÜN

    Yüksek Lisans

    İngilizce

    İngilizce

    2023

    Bilim ve Teknolojiİstanbul Teknik Üniversitesi

    Bilim, Teknoloji ve Toplum Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. AYDAN TURANLI

  4. Phronēsis: Aristoteles düşüncesinde etik ve politika ilişkisi

    Phronēsis: the relationship between ethics and politics in the Aristotelian thought

    HAYRETTİN FURKAN LİVAN

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2016

    Siyasal BilimlerHacettepe Üniversitesi

    Siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. RUHTAN YALÇINER

  5. Ahlaki eylemin canlılığına dair teorik ve pratik soruşturma: Aristoteles, Martha Nussbaum, Matthew Lipman

    Theoretical and practical inquiry on the ethical action vitality: Aristoteles, Martha Nussbaum, Matthew Lipman

    SÜMEYYE SEL ODABAŞ

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    2024

    Felsefeİstanbul Medeniyet Üniversitesi

    Felsefe Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. ÖZKAN GÖZEL