Geri Dön

Stress resistance analysis of yeast strains with mitotic exit-related gene deletions

Mitozdan çıkışla ilişkili genleri silinmiş maya hücrelerinin stres direnci analizi

PDF İndir

  1. Tez No: 874311
  2. Yazar: RÜVEYDA GARGI
  3. Danışmanlar: PROF. DR. ZEYNEP PETEK ÇAKAR, DR. ÖĞR. ÜYESİ AYŞE KOCA ÇAYDAŞI
  4. Tez Türü: Yüksek Lisans
  5. Konular: Mikrobiyoloji, Microbiology
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2023
  8. Dil: İngilizce
  9. Üniversite: İstanbul Teknik Üniversitesi
  10. Enstitü: Fen Bilimleri Enstitüsü
  11. Ana Bilim Dalı: Moleküler Biyoloji-Genetik ve Biyoteknoloji Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Moleküler Biyoloji-Genetik ve Biyoteknoloji Bilim Dalı
  13. Sayfa Sayısı: 81

Özet

Saccharomyces cerevisiae (tomurcuklanan maya), bilimsel çalışmalarda model organizma olarak kullanılan tek hücreli ökaryotik bir organizmadır. Basit sistemi sayesinde ökaryotik hücrelerin hücresel süreçlerini anlamayı sağlar ve diğer yüksek ökaryotlara kıyasla düşük maliyet gerektirir. S. cerevisiae'nın genomu dizilenmiştir ve genom içindeki genler belirlenmiştir. Yapılacak bilimsel araştırmanın hedeflerine bağlı olarak, yeni genleri çıkarmak, etiketlemek veya tanıtmak için homolog rekombinasyon kullanılabilir. S. cerevisiae'nın yaşam döngüsünde haploid ve diploid olmak üzere iki aşaması vardır. Haploid aşamada, hücreler ana hücreden ayrılan yeni yavru hücreyi oluşturmak için mitoz geçirirler. Ayrıca haploid hücreler, diploid hücreler oluşturmak için çiftleşebilirler. S. cerevisiae'nın hücre döngüsünde dört aşama vardır: G1, S, G2 ve M. DNA replikasyonu S fazında meydana gelirken, kromozom ayrışması ve mitoz M fazında meydana gelir. Çekirdek bölünmesinden sonra, yavru hücrelerin birbirinden ayrıldığı adım olan sitokinez meydana gelir. M fazı ve S fazı arasındaki aralık (gap) fazları, yeni yavru hücrelerin her nesilde hücre boyutunu korumak için büyümelerine zaman tanınması için gereklidir. Siklinler ve sikline bağımlı kinazlar (Cdk), hedef moleküllerini fosforile ederek hücre döngüsünü düzenler. Cdk inhibitörleri, siklinlerin sentezi ve yıkımı ve Cdk'nin fosforilasyonu hücrenin siklin/Cdk komplekslerinin aktivitesini ayarlamak için kullandığı yollardır. Cdk inhibitörleri, siklin/Cdk komplekslerinin aktivitesini inhibe eder. Siklinlerin sentezi ve parçalanması da bu komplekslerin aktivitesini kontrol eder. Mayanın hücre döngüsündeki farklı aşamalara ve geçişlere göre sentezini arttırdığı farklı siklin çeşitleri vardır. Mitozdan çıkış ağı (MEN), mitozdan çıkışı başlatan, iğ ipliği oryantasyonunu kontrol eden ve sitokinezi başlatan bir sinyal yoludur. Bileşenlerinin aktivitesindeki ve birbirleriyle olan etkileşimlerindeki değişiklikler ile kontrol edilir. Cdc14 aktivasyonu ve Cdk1 inaktivasyonu, mitozdan çıkmak için gereklidir; bu, mitotik siklinlerin bozunması ve Cdc14'ün substratları fosforile edildiğinde Cdk1 inhibitörünün ekspresyonu ile elde edilir. Mitotik çıkış ağı, Bfa1-Bub2 kompleksi ve Lte1 tarafından kontrol edilen GTPaz proteini Tem1 ile başlar. Aktive edilmiş Teml, sinyali Dbf2-Mob1 kompleksini aktive ederek Cdc14 salımını destekleyen protein kinaz Cdc15'e iletir. Anafazın başlangıcında, polo kinaz Cdc5, kompleksin GAP aktivitesini inhibe etmek için Bfa1'i fosforile ederek, Bfa1'in mitozdan çıkışı engelleme aktivitesini durdurmuş olur. Cdc14, FEAR ağı tarafından serbest bırakıldığında, aktif formunu etkinleştirmek için Cdc15'i fosforile eder. DNA hasar kontrol noktası (DDC), DNA hasar gördüğünde hücre döngüsünü durduran bir kontrol noktasıdır. G1 fazında hasar tespit edilirse hücre döngüsü G1/S geçişinde durur ve S fazındaki DNA replikasyonu yavaşlar. Ek olarak, G2 sırasında kromozom hasarının varlığı G2/M DDC'yi aktive eder. İğ ipliği birleşme kontrol noktası (SAC), kromozomun mitotik mile bağlanmasını sağlayan bir kontrol noktasıdır. Fosfataz-1 proteini, kinetokorlara uygun mikrotübül bağlanmasına yardımcı olur. Kardeş kromatitlerin mitotik iğe bipolar bağlanması tehlikeye girdiğinde, kinetokorlar kohezin bölünmesini ve kromozom ayrışmasını önlemek için sinyali iletir. Hücre döngüsü metafazda durdurulur. İğ ipliği yönü kontrol noktası (SPOC), mitotik milin uygun şekilde konumlandırılmasını sağlayan bir kontrol noktasıdır. Kromozomlar yanlış hizalanmışsa, kontrol noktası mitotik çıkışı erteler. Bfa1-Bub2'nin aktivitesi, SPOC'de Kin4 tarafından düzenlenir. Mitotik iğ düzgün şekilde hizalandığında, Kin4 ana hücre korteksine konumlanır ve SPB ana hücrede kalır. Bununla birlikte, bir yanlış hizalama olduğunda Kin4, SPB'lerin her ikisini de bulur ve Bfa1'i fosforile eder. Glc7, Bfa1'i defosforile ederek ve Cdc5 polo kinazının fosforile etmesini engelleyerek mitozdan çıkışı engellenmeye katkıda bulunur. Bu çalışmada, BFA1, SPO12, KIN4 genlerinin delesyonları ve GLC7'nin ekspresyonu dahil olmak üzere spesifik gen değişiklikleri ile potansiyel stres etkenlerinin S. cerevisiae suşları üzerindeki etkilerinin araştırılması amaçlanmıştır. Stres etkenlerin etkisini test etmek için farklı gen mutasyonları içeren maya suşları mitotik çıkış yolunu etkileyebileceği düşünülen kimyasallara maruz bırakıldı. Daha sonra suşların büyümesi ve canlılığındaki değişiklikler nokta analizi (spot assay) ile test edildi. Bu çalışma, yabanıl tip suşun ve gen mutasyonları olan suşların tepkilerini karşılaştırarak, bu genlerin çeşitli stres koşullarına hücresel cevaba aracılık etmedeki spesifik rolleri hakkında bilgi vermeyi amaçladı. İlk başta maya hücreleri üzerinde test edilen stres faktörleri rapamisin, alüminyum, krom, nikel, maganaz ve hidrojen peroksitti. Ardından rapamisin benzeri kimyasallar olan kafein, koniferil aldehit ve propolisin de çalışmaya eklenmesine karar verildi. Koniferil aldehit sonuçlarından sonra da koniferil aldehit ile benzerlik gösteren vanilin ve spermin de maya suşları üzerinde test edildi. Farklı maya suşları arasındaki duyarlılık farkının, gen delesyonları elde edilirken kullanılan kasetlerdeki farklılıktan etkilendiği tespit edildi. Çalışmanın ilk bölümünde kullanılan suşlar, klTRP1, hphNT1 ve his3MX6 gibi farklı seleksiyon belirteçlerine sahip kasetlerle transforme edilen hücrelerdi. Rapamisine maruz bırakılan maya suşlarının nokta analizi, ilginç bir sonuç gösterdi. BKY091-1 suşu (ESM356-1 BFA1-3HA-hphNT1), tek fark 3HA-hphNT1 etiketi olmasına rağmen, ESM356-1'e kıyasla rapamisine karşı duyarlıydı. Bu nedenle, hphNT1 geni (higromisin B fosfotransferazı kodlayan gen) ile PCR bazlı etiketlemenin bu iki kontrol grubu arasındaki farkla sonuçlandığı kabul edildi. Transforme edilmiş hücrelerin seçiliminde Higromisin B kullanımı hücreleri etkileyebilir. Bazı çalışmalarda higromisin ile seleksiyondan sonra Tc7 hücrelerinde glukoz tüketimi, laktik asit üretimi ve glukozla ilişkili genlerin ekspresyonunun arttığı gözlemlenmiştir. Bu hücrelerin morfolojisinin de higromisine maruz kaldıktan sonra değiştiğini gösteren çalışmalar mevcuttur. Bu çalışmalarda higromisin B'nin varlığı, higromisin B'siz ortamda büyüyen hücrelere kıyasla daha çok genişlemiş hücrelere yol açmıştır. Glikolizlenme ile ilgili mutasyonların da, maya hücrelerinin higromisin B varlığına duyarlılığını arttırdığı bu çalışmalarda görülmüştür. Bu nedenle higromisin B kullanımı, maya hücrelerinin hücresel süreçlerini etkileyebilir. Kafein, propolis ve vanilinin yol açtığı stres koşullarında trp-pozitif kontrol grubu ile trp-negatif kontrol grubu arasında fark görüldü. Trp-negatif kontrol ESM356-1'in, trp genine sahip kontrol gruplarına göre daha duyarlı olduğu bulundu. Aksine, rapamisine maruz bırakıldığında trp-negatif kontrol ESM356-1 biraz daha fazla direnç gösterdi. Bu nedenle, diğer suşların sonuçlarının trp-pozitif kontrollerle karşılaştırılmasına karar verildi. Koniferil aldehit sonuçları ilgi çekici olarak değerlendirildi, çünkü aksi yönde sonuçlara sebep olabilecek delesyonlara sahip suşlar benzer sonuçlar gösterdi. bfa1∆ (AKY314-1), spo12∆ (RGY001-1), kin4∆ (RGY002-2) ve Gal1-Glc7-GFP (DKY163) suşları koniferil aldehit varlığında kontrol grupları ile karşılaştırıldığında dirençli bulundu. Daha önce açıklandığı gibi, kontrol noktası aktivasyonları için Bfa1'in önemli olduğu bilinmektedir. Kin4, Cdc5 tarafından fosforilasyonu inhibe etmek için Bfa1'i fosforile eder. Glc7, SPB'lerden dışarı bırakılan Bfa1'i fosforile eder, Cdc5 fosforilasyonunu inhibe eder. Bfa1 fosforilasyonunun engellenmesi, mitotik çıkışın inhibe edilmesi ile sonuçlanır. Bununla birlikte, koniferil aldehite maruz bırakıldığında hücrelerdeki gen mutasyonlarından hem BFA1 ve KIN4'ün silinmesi hem de GLC7 ekspresyonu dirence yol açtı. bfa1∆ ve kin4∆ suşları, kontrol noktası aktivasyonunu engellemenin ve mitotik çıkışla ilerlemenin, koniferil aldehitin yarattığı stresle başa çıkmada avantaj sağlayabileceğini gösterdi. Glc7'nin, mitotik çıkışın inhibisyonuna katkıda bulunmanın dışında bu iki kontrol noktasının aktivasyonunu tersine çeviren işlevleri de vardır: İğ bağlantısı kontrol noktası ve DNA hasarı kontrol noktası. GLC7'nin aşırı ekspresyonu olduğunda, kontrol noktasının atlanması nedeniyle kromozomun yanlış ayrılmasına neden olur. DNA hasar gördüğünde, onarım faktörlerini aktive etmek için kromatin Histon 2A'nın (Hta2) fosforilasyonu ile işaretlenir. Hasar giderildikten sonra hücre döngüsü Hta2 ve Rad53'ün defosforilasyonu ile devam eder. Glc7'nin bu aktiviteleri göz önüne alındığında, Gal1-Glc7-GFP suşunda gözlemlenen koniferil aldehite karşı direnç de kontrol noktasının atlanmasına bağlı olabilir. bfa1∆ ve kin4∆ hücrelerinde olduğu gibi, mitotik çıkışta veya diğer fazlarda hücre döngüsünü inhibe etmemesi, koniferil aldehit stresi varlığında, Gal1-Glc7-GFP suşuna avantaj sağlamış olabilir. Gal1-Glc7-GFP suşu, kontrol grubuna kıyasla propolise direnç gösterdi. Propolisin maya hücrelerinde düşük büyüme hızına, oksidatif strese, DNA hasarına ve mitokondriyal fonksiyon bozukluğuna yol açabileceği bilinmektedir. Propolis ayrıca hücrelerde, nükleik asitler ve proteinlerde oksidatif hasara neden olabilen reaktif oksijen türleri (ROS) üretebilir. Oksidatif strese karşı yanıt, maya hücrelerinde birçok savunma sisteminin koordinasyonu ile sağlanır. S. cerevisiae'da, MAP kinaz (MAPK) Hog1 ve MAP kinaz kinaz (MAPKK) Pbs2'den oluşan HOG yolu, oksidatif stres yanıtı için esastır. Glc7 ayrıca stres yanıt yolları ve hücre döngüsü kontrol noktaları ile etkileşime girer. Hog1 yolunun aktivitesini Pbs2 yoluyla ayarlamada rolü olduğu kabul edilir ve oksidatif stres tepkisine katkıda bulunan Slt2 aktivitesini düzenler. Bu nedenle, Gal1-Glc7-GFP suşundaki propolis direnci, oksidatif stres tepkisi ile ilişkili olabilir.

Özet (Çeviri)

Saccharomyces cerevisiae (budding yeast) is a unicellular eukaryotic organism that is utilized as a model organism in scientific studies. It provides a simpler system to understand the cellular processes of a eukaryotic cell and requires low cost compared to other higher eukaryotes. The genome of S. cerevisiae has been sequenced and genes within the genome have been identified. Depending on the study's goals, homologous recombination can be employed to remove, tag, or introduce new genes. S. cerevisiae has two stages in its life cycle: haploid and diploid. During haploid stage, cells go through mitosis to form two daughter cells, which then split from the mother cell. Haploid cells can also mate to form diploid cells. S. cerevisiae has four stages in its cell cycle: G1, S, G2 and M. DNA replication occurs during S phase, while chromosome segragation and mitosis occurs during M phase. After the nucleus division, cytokinesis occurs which is the step where daughter cells separate from each other. The gap phases between M phase and S phase are required to ensure that new daughter cells have time to grow to maintain cell size in each generation. Cyclins and cyclin dependent kinases (Cdks) regulate cell cycle events by phosphorylating their target molecules. Cdk inhibitors, synthesis and degradation of cyclins, and phosphorylation of Cdk at regulatory sites are three ways the cell uses to adjust the activity of cyclin/Cdk complexes. Cdk inhibitors are used to inhibit the activity of cyclin/Cdk complexes. The synthesis and degradation of cyclins are used to control the activity of these complexes. There are several different cyclins dedicated to different stages and transitions in cell cycle of budding yeast. Mitotic Exit Network (MEN) is a signaling pathway that operates exit from mitosis, control spindle orientation and initiate cytokinesis. It is regulated by changes in the activity of its components and their ability to interact with each other. Cdc14 activation and Cdk1 inactivation are required to exit from mitosis, which is achieved by degradation of mitotic cyclins and the expression of Cdk1 inhibitor when the substrates of Cdc14 are dephosphorylated. Mitotic exit network starts with the GTPase protein Tem1 which is controlled by Bfa1-Bub2 complex and Lte1. Activated Tem1 passes the signal to protein kinase Cdc15 which activates the Dbf2-Mob1 complex, promoting Cdc14 release. At the beginning of anaphase, polo kinase Cdc5 phosphorylates Bfa1 to inhibit the GAP activity of the complex, allowing Bfa1 to not inhibit the exit from mitosis. Once Cdc14 is released by FEAR network, it dephosphorylates Cdc15 to enable its active form. The DNA Damage Checkpoint (DDC) is a checkpoint that arrests cell cycle when DNA is damaged. If detected during G1 phase, cell cycle stops at G1/S transition and DNA replication slows down during S phase. Additionally, the presence of chromosome damage during G2 activates G2/M DDC. Spindle Assembly Checkpoint (SAC) is a checkpoint that ensures the chromosome attachment to mitotic spindle. The protein phosphatase-1 participates in the proper microtubule attachment to kinetochores. Once bipolar attachment of sister chromatids to mitotic spindle is compromised, kinetochores pass the signal to prevent cohesin cleavage and chromosome segregation. Cell cycle is arrested at metaphase. Spindle Position Checkpoint (SPOC) is a checkpoint that ensures the proper positioning of mitotic spindle. If there is a misalignment, the checkpoint delays mitotic exit. The activity of Bfa1-Bub2 is regulated by Kin4 in SPOC. When the mitotic spindle aligns properly, Kin4 localizes at mother cell cortex and the SPB stays in the mother cell. However, when there is a misalignment, Kin4 locates on both of the SPBs and phosphorylates Bfa1. Glc7 also participates in the inhibition of mitotic exit by dephosphorylating Bfa1 and inhibiting the Cdc5 phosphorylation. The aim of this study is to investigate the effects of potential stressors on S. cerevisiae strains with specific gene alterations including deletions of BFA1, SPO12, KIN4 genes and the overexpression of protein phosphatase 1 (Glc7). In order to test the impact of stressors, chemicals that potentially affect mitotic exit pathway was used to expose these yeast strains with different alterations. The changes in growth of strains was tested by spot assay. By comparing the responses of the wild-type strains and the strains with gene mutations, this study aimed to inform about the specific roles of these genes in mediating the cellular response to various stress conditions. At first, the stressors that were tested on yeast cells were rapamycin, aluminum, chromium, nickel, maganese and hydrogen peroxide. It was then decided to test rapamycin-like chemicals such as caffeine, coniferyl aldehyde and propolis. According to the coniferyl aldehyde results, vanillin and spermine which are similar to coniferyl aldehyde were also tested on yeast strains. The sensitivity difference between different strains of yeast was found to be affected by selection markers used while obtaining deletions. Strains used in the first part of the study were transformed with cassettes containing different selection marker genes like klTRP1, hphNT1 and his3MX6. Spot assay results of yeast strains under rapamycin treatment showed an interesting result. BKY091-1 strain (ESM356-1 BFA1-3HA-hphNT1) was sensitive compared to ESM356-1 even though the only difference was the 3HA-hphNT1 tag. Therefore, PCR-based tagging with hphNT1 gene (coding for hygromycin B phosphotransferase) was considered to result in the difference between these two control groups. According to previous studies, hygromycin B treatment can affect cells during the selection process. The glucose consumption, lactic acid production and expression of glucose-related genes are increased in Tc7 (human colon adenocarcinoma) cells after the selection with hygromycin. The morphology of these cells also changed after selection. Therefore, hygromycin B treatment can interfere with the cellular processes of yeast cells. This thesis study also showed the importance of using the same selectable marker, according to spot assay results of yeast cells under rapamycin stress. Under the stress conditions caused by caffeine, propolis and vanillin, there was a difference between trp positive control groups and the trp-negative control. The trp-negative control ESM356-1 was more sensitive compared to control groups that have trp gene. Conversely, under the rapamycin treatment, the trp-negative control ESM356-1 displayed slightly higher resistance. Thus, it was decided to compare results of other strains with the trp-positive controls. The coniferyl aldehyde results were interesting, because different alterations in genes that were expected to have opposite results showed similar growth in yeast cells under the coniferyl aldehyde treatment. bfa1∆ (AKY314-1), spo12∆ (RGY001-1), kin4∆ (RGY002-2) and Gal1-Glc7-GFP (DKY163) strains were resistant to coniferyl aldehyde treatment when compared with their control groups. It is known that Bfa1 is important for the checkpoint activations. Kin4 phosphorylates Bfa1 to inhibit the phosphorylation by Cdc5. Glc7 dephosphorylates Bfa1 replaced from SPBs, inhibiting the Cdc5 phosphorylation and inhibition of Bfa1 phosphorylation results in the inhibition of mitotic exit. However, under the coniferyl aldehyde treatment, both deletion of BFA1 and KIN4 and GLC7 expression led to resistance. bfa1∆ and kin4∆ strains showed that inhibiting checkpoint activation and progressing with the mitotic exit might result into advantages while dealing with the stress created by coniferyl aldehyde. The Gal1-Glc7-GFP strain displayed resistance to coniferyl aldehyde treatment. Glc7 has other functions other than contributing to the inhibition of mitotic exit, such as dephosphorylation by Glc7 that reverses the activation of two checkpoints: the Spindle Assembly Checkpoint and the DNA damage checkpoint. When there is an overexpression of Glc7, it causes chromosome missegregation due to the checkpoint bypass. When DNA is damaged, chromatin is marked by the phosphorylation of Histone 2A (Hta2) in order to activate repairing factors. Cell cycle continues by the dephosphorylation of Hta2 and Rad53, once the damage is fixed. Considering these activities of Glc7, the resistance to coniferyl aldehyde observed in the Gal1-Glc7-GFP strain might also depend on the checkpoint bypass. Like in the bfa1∆ and kin4∆ cells, not inhibiting cell cycle at mitotic exit or at other phases might have given an advantage to the Gal1-Glc7-GFP strain under coniferyl aldehyde treatment. The Gal1-Glc7-GFP strain showed resistance to propolis, compared to its control group. It is known that propolis can lead to reduced growth rate, oxidative stress, DNA damage and mitochondrial dysfunction in yeast cells. Propolis can also generate reactive oxygen species (ROS) in cells which can cause oxidative damage to nucleic acids and proteins. Response against the oxidative stress is achieved by the coordination of many defence systems in yeast cells. In S. cerevisiae, the HOG pathway is essential for the oxidative stress response, consisting of MAP kinase (MAPK) Hog1 and MAP kinase kinase (MAPKK) Pbs2. Glc7 also interacts with the stress response pathways and cell cycle checkpoints. It is considered to have a role in adjusting the activity of Hog1 pathway through Pbs2 and it regulates the activity of Slt2 contributing to the oxidative stress response. Therefore, the resistance to propolis in the Gal1-Glc7-GFP strain can be related to the oxidative stress response.

Benzer Tezler

  1. Tez No

    496432

    Molecular and physiological investigation of longevity in yeast

    Maya hücrelerinde uzun yaşamın moleküler ve fizyolojik yönden incelenmesi

    MEVLÜT ARSLAN

    Doktora

    İngilizce

    İngilizce

    2017

    Biyoteknolojiİstanbul Teknik Üniversitesi

    Moleküler Biyoloji-Genetik ve Biyoteknoloji Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. ZEYNEP PETEK ÇAKAR

  2. Tez No

    876220

    Chronological lifespan analysis of stress-resistant yeasts

    Strese dirençli mayaların kronolojik yaşam sürelerinin analizi

    ASLI NUR AKAYDIN

    Yüksek Lisans

    İngilizce

    İngilizce

    2024

    Biyoteknolojiİstanbul Teknik Üniversitesi

    Moleküler Biyoloji-Genetik ve Biyoteknoloji Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. ZEYNEP PETEK ÇAKAR

  3. Tez No

    874312

    Molecular characterization of phenylethanol resistance in Saccharomyces cerevisiae

    Feniletanol direncinin Saccharomyces cerevısıae'de moleküler karakterizasyonu

    CAN HOLYAVKİN

    Doktora

    İngilizce

    İngilizce

    2023

    Biyoteknolojiİstanbul Teknik Üniversitesi

    Moleküler Biyoloji-Genetik ve Biyoteknoloji Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. ZEYNEP PETEK ÇAKAR

  4. Tez No

    352299

    Evolutionary engineering and molecular characterization of freeze-thaw resistant Saccharomyces cerevisiae

    Donma-erime stresine dirençli Saccharomyces cerevisiae nin evrimsel mühendisliği ve moleküler karakterizasyonu

    ÜLKÜ YILMAZ

    Doktora

    İngilizce

    İngilizce

    2013

    Genetikİstanbul Teknik Üniversitesi

    İleri Teknolojiler Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. ZEYNEP PETEK ÇAKAR

  5. Tez No

    878667

    Genomic analysis of freeze-thaw stress-resistant Saccharomyces cerevisiae

    Donma-erime stresine dirençli Saccharomyces cerevisiae'nin genomik analizi

    ÇAĞLA GÜNEY

    Yüksek Lisans

    İngilizce

    İngilizce

    2024

    Biyolojiİstanbul Teknik Üniversitesi

    Moleküler Biyoloji-Genetik ve Biyoteknoloji Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. ZEYNEP PETEK ÇAKAR

Geri Dön