Geri Dön

Edirne il merkezindeki ebeveynlerin çocuk istismarı hakkındaki farkındalığı

Child abuse awareness amoung parents in Edirne

  1. Tez No: 905711
  2. Yazar: HATİCE AFRANUR ÇELİK
  3. Danışmanlar: PROF. DR. HAMDİ NEZİH DAĞDEVİREN
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Aile Hekimliği, Family Medicine
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2024
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Trakya Üniversitesi
  10. Enstitü: Tıp Fakültesi
  11. Ana Bilim Dalı: Aile Hekimliği Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 62

Özet

Bu araştırmada Edirne il merkezindeki ebeveynlerin çocuk istismarı hakkındaki farkındalığının değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın kapsamında 410 ebeveynden veri toplanmıştır. Araştırmaya 18 yaş üzeri, araştırmaya katılmaya gönüllülük gösteren, Edirne il merkezinde ikamet eden, ebeveyn olan bireyler dahil edilmiştir. 18 yaşından küçük olanlar ve iletişimi engelleyecek problemi olanlar hariç bırakılmıştır. Katılımcılara verilen anket formunda sosyodemografik bilgilere yönelik 12 soru ile İstismar Farkındalık Ölçeği-Ebeveyn Formu (18 soru) yer almaktadır. Elde edilen veriler SPSS 19 (Statistical Package for the Social Sciences version 19, seri no:10240642) istatistik programı kullanılarak veriler analiz edilmiştir. Araştırma sonuçlarına göre ebeveynlerin çocuk istismarı hakkındaki farkındalığı orta düzeyde bulunmuştur. 18-24 yaş grubu ebeveynlerde yüksek, 40 yaş ve üzeri ebeveynlerde ise düşük düzeyde istismar saptanmıştır. Ebeveynlerin eğitim seviyesi ile çocuk istismarı farkındalığı arasında doğru orantılı olacak şekilde anlamlı bir ilişki bulunmuş olup üniversite ve üzeri eğitimi olanlarda düşük düzey istismar, ortaokul mezunu olanlarda yüksek düzey istismar saptanmıştır. Ebeveynlerin çalışma durumu ile ilgili memur olanlarda düşük düzeyde, ev hanımlarında yüksek düzeyde istismar saptanmıştır. Geliri giderinden fazla olanlarda düşük düzey istismar, geliri giderine eşit olanlarda orta düzey istismar, geliri giderinden az olanlarda yüksek düzey istismar saptanmıştır. 18-24 yaş aralığında iken çocuk sahibi olanlarda yüksek düzey istismar saptanmıştır. Alkol kullanan ebeveynlerde yüksek düzey istismar saptanmıştır. Çocuklarında kronik hastalığı olan ebeveynlerde düşük düzey istismar saptanmıştır. Kendi çocukluğunda fiziksel istismara uğrayan ebeveynlerde yüksek düzey istismar saptanmıştır. Bu araştırmanın sonucunda bireylerin sosyodemografik özelliklerine göre çocuk istismarı farkındalığının farklılaştığı izlenmiştir. Çocuk istismarı ve ihmali ile mücadelede ailelere ve çocuklara düzenli aralıklarla eğitim programları sunulmalı ve risk altındaki ailelere sosyal destek ile danışmanlık hizmetleri sağlanmalıdır. Bu yaklaşımlar, çocuk istismarı ve ihmalinin önlenmesine yönelik önemli adımlardır. Birinci basamak sağlık hizmetleri, koruyucu sağlık hizmetlerini içermekte olup, aile hekimleri bu hizmetlerin sunumunda kritik bir rol oynar. Aile hekimleri, hasta ve sağlık sistemi arasındaki ilk temas noktası olarak hem bireysel hem de sosyal çevresel faktörleri göz önünde bulundurarak değerlendirme yapabilir. Çocuk istismarı ve ihmali ile ilgili olarak, aile hekimleri, çocuğun korunması, tanı ve tedavi süreçlerinde, istismarın süreğen etkilerinin azaltılması ve destek sürecinde aktif olarak rol oynamalıdır.

Özet (Çeviri)

The aim of this study is to evaluate the awareness of parents in Edirne about child abuse. Data for this study was collected from 410 parents. Participants were parents who are 18 years old or above, residing in Edirne who volunteered to participate in the study. Data from those who were younger than 18 year or having communication problem were excluded from the study. The survey given to the participants consisted of 12 questions o sociodemographic information and 18 questions of Abuse Awareness Scale Parent Survey. Resulting data was analyzed using Statistical Package for the Social Sciences v.19 SN: 10240642. As a result of the study, awareness of parents about child abuse was found to be moderate. Participants aged 18-24 years old were ranked high on the abuse scale whereas those aged 40 years and above were ranked low. A meaningful inverse correlation between education level and child abuse with participants with a college degree or above were found to rank lower on the abuse scale while participants with a secondary education or below ranked high. This shows positive correlation with educational level concerning awareness in child abuse. Parents who were public servants ranked lower on the abuse scale while housewives were found to rank higher. Participants whose income was greater than their spending ranked lower, while income of whom was equal to their spending were found to rank moderate on the scale. On the otherhand participants whose income was less than their spending were found to have higher rank on the abuse scale. Participants who became parents between the age of 18 to 24 years , parents using alcohol and parents who were a victim of child abuse ranked higher on the abuse scale. Parents using alcohol ranked high on the abuse scale. Parents with children who have chronic conditions ranked low on the abuse scale. As a result of the study, child abuse awareness were found to differ according to the sociodemographic traits of the parents. On a battle against child abuse and neglect, regular education programs should be offered to families and children and at-risk families should be provided with consulting services through social support. These approaches are important steps towards prevention of child abuse and neglect. General practitioners play a critical role in providing the health services and protective health services included in the first step. As the first point of contact between patient and the health services, general practitioners can make evaluations taking into consideration the individual and effecting social environmental factors. General practitioners should play an active role in the protection of the child, of diagnostics and treatment, reduction of long-term effects of abuse and the course of rehabilitation.

Benzer Tezler

  1. Edirne il merkezi anaokulu çocukları ve ebeveynlerinde ayrılma anksiyetesi sıklığı ve etkileyen faktörler

    The frequency of separation anxiety and affecting factors of kindergarten children and their parents in Edirne city centre

    FATMA GÜÇLÜ SALTIK

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2019

    Aile HekimliğiTrakya Üniversitesi

    Aile Hekimliği Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. SERDAR ÖZTORA

  2. 0-14 yaş arası çocuğa sahip ebeveynlerin çocuklarda akılcı antibiyotik kullanımı ile ilgili bilgi ve tutumlarının araştırılması

    Investigation of knowledge and attitudes of parents with children aged 0-14 on rational use of antibiotics in children

    ŞEYMA SABANCI

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2023

    Aile HekimliğiPamukkale Üniversitesi

    Aile Hekimliği Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. TAMER EDİRNE

    PROF. DR. AYSUN ÖZŞAHİN

  3. Üstün yetenekli ve tipik gelişim gösteren çocukların mizaç özelliklerinin ahlaki duyarlılıklarıyla ilişkisi

    The relationship between temperament characteristics of gifted and typically developing children and their moral sensitivity

    NUR ERDEM CEBECİ

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    2024

    Eğitim ve ÖğretimTrakya Üniversitesi

    Engelli Çalışmaları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. YEŞİM FAZLIOĞLU

  4. Bedensel ve/veya zihinsel engelli çocukların ebeveynlerinde depresyon ve kaygı

    Anxiety and depression in physically and/or mentally handicapped children's parents

    CEYDA BAYRAKTAR

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2015

    PsikolojiBeykent Üniversitesi

    Psikoloji Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. MEHMET KEREM DOKSAT

  5. Pandemi sürecinde ebeveynlerin algıladıkları sosyal desteğin çocuk yetiştirme tutumları üzerine etkisinin incelenmesi

    Examining the effect of parents' perceived social support on childrearing attitudes during the pandemic process

    BETÜL YILMAZ

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2023

    Eğitim ve ÖğretimTrakya Üniversitesi

    Temel Eğitim Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. ZÜLFİYE GÜL ERCAN