Bağdat'taki kronik hepatit C virüsü hastalarında serum IL2 ve IL-10 düzeylerinin değerlendirilmesi
Assessment of serum levels of iIL2 and IL-10 in chronic hepatitis virus C patients in Baghdad
- Tez No: 907267
- Danışmanlar: DOÇ. IRMAK POLAT, DR. ÖĞR. ÜYESİ MUSTAFA HUSSAİN ABDUL AMEER AL-SHEAKH
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Biyoloji, Biology
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2024
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Çankırı Karatekin Üniversitesi
- Enstitü: Fen Bilimleri Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Biyoloji Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 82
Özet
Hepatit C virüsü dünya çapında kronik hepatit, siroz ve hepatoselüler kanserin gelişimine önemli katkıda bulunmaktadır. Kronik hepatit C'de karaciğer hasarına neden olan kesin mekanizmalar belirsiz kalmasına rağmen, hücresel bağışıklık tepkilerinin karaciğer hastalığında önemli bir rol oynadığı düşünülmektedir. Hepatit C enfeksiyonu üzerine hem periferik kanda hem de intrahepatik sızıntıda hepatit C'ye özgü T hücreleri tespit edilebilir. Bu hücreler, karaciğer hasarının patogenezine önemli ölçüde katkıda bulunma ve potansiyel olarak viral replikasyonu etkileme potansiyeline sahip sitokinler üretir. Hepatit C enfeksiyonunda, çok sayıda viral antijene karşı sitotoksik T lenfosit yanıtı ya zayıftır ya da yoktur. Öte yandan, viral peptitlere karşı oldukça sağlam, çok spesifik ve poliklonal T hücresi reaktivitesi vardır. Oldukça güçlü olan bu reaksiyona rağmen, hepatit C virüsü çok nadiren kendi kendini yok etmede etkilidir. Bu kanıtlara dayanarak, T hücrelerinden üretilen sitokinlerin viral enfeksiyonu kontrol edemediği ancak karaciğer hasarından sorumlu olabileceği görülmektedir. Hem yardımcı T hücresi-1 hem de yardımcı T hücresi-2 hücreleri farklı rollerden sorumludur ve birbirlerinden ayrı sitokinler salgılarlar. Her iki hücre türü için açık hücre belirteçleri olmamasına rağmen, sergiledikleri sitokin üretim modellerine dayanarak yardımcı T hücresi-1 ve yardımcı T hücresi-2'yi tanımlamak mümkündür. Yardımcı T hücresi-1 hücrelerde bağışıklık tepkilerini teşvik eden interferon-gama, interlökin-2 ve tümör nekroz faktörü-beta salgılar. Yardımcı T hücresi-2 tarafından interlökin-4, interlökin-5 ve interlökin-10'un üretilmesi ise sıvılardaki bağışıklık tepkilerinin arttırılmasından sorumludur. Bir dizi bulaşıcı hastalıkta, bu T hücresi alt gruplarının aktivasyonunun, sonuçta hastalığın kaderini belirleyen unsur olduğuna inanılmaktadır. Bu çalışmaya iki gruba ayrılmış 138 kişi katılmıştır. Irak'ın Bağdat kentindeki birçok hastanede hepatit-C enfeksiyonu tanısıyla yatan 69 kişi hasta grubunu, sağlık durumları iyi olan 69 kişi ise kontrol grubunu oluşturmaktadır. Steril tek kullanımlık bir şırınga kullanarak her katılımcıdan 5 ml'ye kadar tam venöz kan örneği alınmıştır. Alınan kan örneği anti-pıhtılaştırıcı reaktifler içermeyen bir tüpe dökülerek, oda sıcaklığında 15 dakika pıhtılaşmasına izin verilmiş ve ardından 10 dakika boyunca yüksek hızda santrifüjlenmiştir. Alınan kan örneklerinde Karaciğer fonksiyonlarını belirlemek için otomatik biyokimyasal analiz cihazı kullanılmıştır. Sağlıklı kontrol grubunda, minimum yaş 24 ve maksimum yaş 42 olup ortalama 32,29 ve standart sapma 5,849 yıl iken, hasta grubunda minimum yaş 26 ve maksimum yaş 43 olup ortalama 31,65 ve standart sapma 4,405 yıldır. İnterlökin-2 ve interlökin-10 ortalamaları hasta grubunda (sırasıyla 3,68±0,6083 pg/mL ve 13,34±2,805 pg/mL) sağlıklı kontrol grubuna (sırasıyla 1,754±0,4381 pg/mL, 2,614±0,3906 pg/mL) kıyasla daha yüksektir ve istatistiksel olarak oldukça anlamlıdır (p değeri
Özet (Çeviri)
Hepatitis C virus is a major contributor to the development of chronic hepatitis, cirrhosis and hepatocellular carcinoma worldwide. Although the exact mechanisms causing liver damage in chronic hepatitis C remain unclear, cellular immune responses are thought to play an important role in liver disease. Upon hepatitis C infection, hepatitis C-specific T cells can be detected in both peripheral blood and intrahepatic leakage. These cells produce cytokines that have the potential to contribute significantly to the pathogenesis of liver injury and potentially affect viral replication. In hepatitis C infection, the cytotoxic T lymphocyte response to numerous viral antigens is either weak or absent. On the other hand, there is a very robust, very specific and polyclonal T cell reactivity against viral peptides. Despite this very strong reaction, the hepatitis C virus is rarely effective in self-destruction. Based on this evidence, it appears that cytokines produced from T cells cannot control viral infection but may be responsible for liver damage. Both helper T cell 1 and helper T cell-2 cells are responsible for different roles and secrete separate cytokines. Although there are no clear cell markers for both cell types, it is possible to identify helper T cell-1 and helper T cell-2 based on the patterns of cytokine production they exhibit. Helper T cell-1 secretes interferon-gamma, interleukin-2 and tumour necrosis factor-beta, which promote immune responses in cells. The production of interleukin-4, interleukin-5 and interleukin-10 by helper T cell-2 is responsible for enhancing immune responses in fluids. In a number of infectious diseases, the activation of these T cell subsets is believed to ultimately determine the fate of the disease. This study involved 138 participants divided into two groups. The patient group consisted of 69 people hospitalised with hepatitis-C infection in several hospitals in Baghdad, Iraq, and the control group consisted of 69 people in good health. Up to 5 ml of whole venous blood sample was collected from each participant using a sterile disposable syringe. The blood sample was poured into a tube without anti-coagulant reagents, allowed to clot for 15 minutes at room temperature and then centrifuged at high speed for 10 minutes. An automatic biochemical analyser was used to determine liver function in the blood samples. In the healthy control group, the minimum age was 24 years and the maximum age was 42 years with a mean of 32.29 and a standard deviation of 5.849 years, while in the patient group, the minimum age was 26 years and the maximum age was 43 years with a mean of 31.65 and a standard deviation of 4.405 years. The mean values of interleukin-2 and interleukin-10 were higher in the patient group (3.68±0.6083 pg/mL and 13.34±2.805 pg/mL, respectively) compared to the healthy control group (1.754±0.4381 pg/mL and 2.614±0.3906 pg/mL, respectively) and were statistically significant (p value
Benzer Tezler
- Estimation of human interleukin-10 in patients with hepatitis B virus disease in the Iraqi population
Irak popülasyonunda hepatit B virüsü hastalığı olan hastalarda insan interlökin-10 tahmini
ZAINAB MOHANNAD MANSOUR ALHASHIMI
Yüksek Lisans
İngilizce
2024
BiyolojiÇankırı Karatekin ÜniversitesiBiyoloji Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ SERDAL TARHANE
DR. ÖĞR. ÜYESİ MUJAHID KHALAF ALI
- Correlation of liver enzymes levels to the sonographic grade of non alcoholic fatty liver infiltration in patients with diabetes and obesity
Karaciğer enzim düzeylerinin diyabet ve obeziteli hastalarda alkollü olmayan yağlı karaciğer ilgilenmesinin sonografik derecesi ile ilişkisi
HAWAZEN QASIM HUSSEIN HUSSEIN
Yüksek Lisans
İngilizce
2022
KimyaÇankırı Karatekin ÜniversitesiKimya Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. ŞEVKİ ADEM
PROF. DR. MOHAMMED BADER HASSAN
- Bağdat ilinde yara ve yanık enfeksiyonu olan hastalardan izole edilen Pseudomonas aeruginosa'nın moleküler ve immünolojik çalışması
Molecular and immunological study of Pseudomonas aeruginosa isolated from wound and burn infected patients in Baghdad government
MOHAMMAD ABDALJABBAR AHMED AHMED
Doktora
Türkçe
2024
BiyolojiÇankırı Karatekin ÜniversitesiBiyoloji Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. MELDA DÖLARSLAN
PROF. DR. AMRAN MEZHER LAWAS
- The evaluation of the relationship between vitamin d andfibroblast growth factor 23 (FGF-23) and the use of the resultsas a new bibeller in serum of patients with diabeticnephropathy
D vitamini ve fibroblast büyüme faktörü 23 (FGF-23) arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi ve sonuçlarının diyabetik nefropatili hastaların serumunda yeni biyobelirteç olarak kullanılması
ANAS HAMEED MEZHER MEZHER
Yüksek Lisans
İngilizce
2021
BiyokimyaÇankırı Karatekin ÜniversitesiKimya Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. ŞEVKİ ADEM
- Tip 2 diabetes mellitus obez ve non obez hastalarda immünopatolojık mekanizmaların karşılaştırılması
Comparison of immunopathological mechanisms between obeseand non-obese type 2 diabetes mellitus patients
FADWA EMAD ABDALKAREEM ALHAYALI ABDALKAREEM ALHAYALI
Doktora
Türkçe
2021
İç HastalıklarıGazi Üniversitesiİmmünoloji Ana Bilim Dalı
PROF. DR. AYŞEGÜL ATAK YÜCEL
PROF. DR. ZAİNAB FADHEL ASHOOR