Bir tıp fakültesinde tıpta uzmanlık ve 6. sınıf öğrencilerinde şiddetsiz iletişim eğitimi ve etkileri: Müdahale çalışması
Nonviolent communication training and its effects on residents and 6th grade students at a medical school: An intervention study
- Tez No: 907337
- Danışmanlar: PROF. DR. HALİM İŞSEVER
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Halk Sağlığı, Public Health
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2024
- Dil: Türkçe
- Üniversite: İstanbul Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: Halk Sağlığı Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 108
Özet
AMAÇ: Bu çalışmada İstanbul Üniversitesi İstanbul Tıp Fakültesi dahili bilim dallarında çalışmakta olan asistan doktorlarda ve 6.sınıf öğrencisi olan intörn doktorlarda şiddetsiz iletişim eğitim müdahalesinin iletişim yetkinliğine, psikolojik dayanıklılığa, stresli durumlarla başa çıkma becerisine ve öfke ifade tarzlarına yönelik etkisinin incelenmesi amaçlanmıştır. GEREÇ YÖNTEM: Araştırmamız nicel ve nitel veri toplama yöntemlerinin bir arada kullanıldığı karma yönteme sahip bir müdahale çalışmasıdır. Çalışma Aralık 2023 – Mayıs 2024 tarihleri arasında gerçekleştirilmiştir. Çalışmanın evrenini İstanbul Üniversitesi İstanbul Tıp Fakültesi dahili bilimler içerisinde yer alan anabilim dallarında tıpta uzmanlık öğrencisi olarak çalışan asistan doktorlar ve 2023-2024 dönemi tıp fakültesi son sınıf öğrencisi olan intörn doktorlar oluşturmaktadır. Her iki gruba da 2 tam gün ve yüz yüze olacak şekilde bir şiddetsiz iletişim sertifikalı eğitmeni tarafından eğitimler verilmiştir. Asistan doktorlardan 16 kişi, intörn doktorlardan 22 kişi ile eğitimler tamamlanmıştır. İntörn doktor grubunda eğitimden iki ay sonraki ölçümlerde iki katılımcıya ulaşılamamış olup 20 katılımcı ile son testler tamamlanmıştır. Eğitimlerden önce, eğitim bittikten sonra ve eğitimden iki ay sonra katılımcılara Kişilerarası İletişim Yetkinliği Envanteri, Kısa Psikolojik Sağlamlık Ölçeği, Stresli Durumlarla Başa Çıkma Envanteri ve Sürekli Öfke ile Öfke İfade Tarzları Ölçekleri yüz yüze uygulanmıştır. Eğitimden iki ay sonraki son testlerden sonra gönüllü olan 9 katılımcıyla yarı yapılandırılmış birebir derinlemesine görüşmeler yapılmıştır. Çalışmanın nicel verilerinin analizi tanımlayıcı istatistikler, kategorik veriler için Ki-Kare ve Fisher Exact test, bağımsız ikili gruplar için Mann Whitney U Test, bağımlı gruplarda tekrarlayan ölçümlerin karşılaştırılmasında Friedman Testi, post-hoc olarak ikili grup karşılaştırmaları Wilcoxon Testi kullanılarak yapılmıştır. Nitel verilerde ses kayıtlarının deşifre edilmesinde Microsoft Office Word ve Transkriptor programları kullanılmış olup bulgular alıntılar ile ifade edilmiştir. BULGULAR: Asistan doktor ve intörn doktor grubu için bulgulara bakıldığında: asistan doktorların yaş ortalaması 28,75 (±2,05) olup meslekte çalışma süreleri 46,13 (±27,95) aydı; %62,5'i kadındı ve %50'si evliydi. %37,5'i Halk Sağlığı, %31,3'ü İç Hastalıkları, %12,5'i Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları, %12,5'i Aile Hekimliği ve %6,2'si Adli Tıp Anabilim Dallarında çalışmaktaydı. Asistan katılımcıların %75'i iş yaşamında şiddet deneyimi yaşadığını belirtmişti ve bunlar sıklık sırasına göre sözel şiddet, psikolojik şiddet ve mobbing olarak geliyordu. Eğitim sonunda şiddetsiz iletişimi en çok arkadaşlık ilişkilerinde (%100) ve kendileriyle olan iletişimlerinde (%93,8) kullanabileceklerini düşünüyorlardı. Eğitimden sonra geçen iki aylık süre içerinde şiddetsiz iletişimden en çok duygu farkındalığı (%100) ve karşıdakine empati (%100) açısından faydalandıklarını belirttiler. Kişilerarası İletişim Yetkinliği Envanter (KİYE) puanlarında eğitim öncesi ile sonrası arasında artışlar görülmüş olup bu değişimler içinde İfade alt ölçek puanlarındaki değişim istatistiksel olarak anlamlıdır (p: 0,020). Kısa Psikolojik Sağlamlık Ölçek (KPSÖ) puanlarında da öncesi sonrası artış görülmüş olup bu değişim istatistiksel olarak anlamlıydı (p:0,002). Stresli Durumlarla Başa Çıkma Envanteri (SDBÇE) alt ölçek puanlarında istatistiksel olarak anlamlı bir değişim görülmemekle birlikte asistanların eğitim sonrası stresle çözümcü başa çıkma puanları artmış kaçınmacı başa çıkma puanları azalmıştır. Eğitim sonrası Sürekli Öfke ve Öfke İfade Tarzı alt ölçek puanlarından sürekli öfke ve öfke içe puanların azaldığı, öfke kontrol ve öfke dışa vurum puanlarının arttığı görülmüş olmakla beraber bu değişiklikler istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır. İntörn doktorların yaş ortalaması 23,41 (±0,73) olup katılımcıların %54,5'i kadındı ve katılımcıların hepsi bekardı. Eğitim hayatlarının klinik stajlarda geçen döneminde şiddet deneyimi olup olmadığı sorulduğunda %81,8'i evet demiş ve sıklık olarak sırasıyla mobbing, sözel şiddet ve psikolojik şiddet yaşadıklarını belirtmişlerdir. Eğitim sonunda şiddetsiz iletişimi en çok kendileriyle olan iletişimlerinde (%95,2) ve arkadaşlık ilişkilerinde (%71,4) kullanabileceklerini düşünüyorlardı. Eğitimden sonra geçen iki aylık süre içerinde şiddetsiz iletişimden en çok duygu farkındalığı (%100), karşıdakine empati (%80) ve can kulağıyla dinleme (%80) açısından faydalandıklarını belirttiler. Kişilerarası iletişim yetkinliği (KİYE) ve psikolojik sağlamlık (KPSÖ) puanlarında eğitim öncesi ile sonrası arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark gözlenmemiştir. Stresle başa çıkma (SDBÇE) alt ölçek puanlarında istatistiksel olarak anlamlı bir değişim görülmemekle birlikte intörnlerin eğitim sonrası ölçek puanlarında stresle kaçınmacı başa çıkma puanları artmıştır. Eğitim sonrası Sürekli Öfke ve Öfke İfade Tarzı alt ölçek puanlarından sürekli öfke puanları gitgide artmış olmakla beraber bu değişiklikler istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır. Katılımcılarla yapılan birebir derinlemesine görüşmelerde en çok dikkat çekenler; katılımcıların kendilerini ifade ederken kullandıkları şiddetsiz iletişim yöntemlerine dair deneyimleri, duygu ve ihtiyaç farkındalığının artmış olması, kendini anlama ve kendisiyle şefkatle iletişim kurma, etkin bir şekilde dinleme noktasında ifade edilenler olmuştur. SONUÇ: Şiddetsiz iletişim eğitimi sonrası ölçek puanlarında değişiklikler olmuştur. Bunlar içinde asistan doktorların ifade puanları ve psikolojik sağlamlık ölçek puanlarındaki değişim eğitimin kişilerin kendini ifadesi ve iyilik hallerini desteklemesi açısından umut vericidir. Gözlenen puan değişikliklerinin çoğunun istatistiksel olarak anlamlı olmaması eğitim süresinin kısa olmasıyla ilişkili olabilir. Çalışmanın etkileri asistan doktor grubunda ve intörn doktor grubunda farklı sonuçlar vermiştir. İlerde yapılacak çalışmalarda bu farklılığın olası sebepleri göz önünde bulundurulup ihtiyaca göre özelleştirilmiş içeriklerle eğitimler düzenlenmesi faydalı olacaktır. Not: Bu çalışma İstanbul Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri(BAP) Birimince TTU-2023-40418 numaralı proje olarak desteklenmiştir.
Özet (Çeviri)
OBJECTIVES: The aim of this study was to examine the effect of nonviolent communication training intervention on communication competence, psychological resilience, coping skills with stressful situations, and anger expression styles in resident doctors working in the internal medicine departments of Istanbul University Istanbul Faculty of Medicine and intern doctors who are 6th grade students. METHODS: Our research is a mixed-method intervention study, using quantitative and qualitative data collection methods together. The study was conducted between December 2023 and May 2024. The population of the study consisted of resident doctors working as medical specialty students in the internal medicine departments of Istanbul University Faculty of Medicine, and interns who are senior medical students in the period 2023-2024. Both groups were trained by a certified trainer of nonviolent communication for 2 full days and face-to-face. The trainings were completed by 16 residents and 22 intern doctors. In the intern doctors group, two participants could not be reached for measurements two months after the training, and the post-tests were completed with 20 participants. The Interpersonal Communication Competence Inventory, the Brief Psychological Resilience Scale, the Inventory for Coping with Stressful Situations, the Trait Anger and Anger Expression Scales were administered to the participants face-to-face before, after and two months after the training. Following the post-tests two months after the training, semi-structured individual in-depth interviews were conducted with 9 participants who volunteered. Quantitative data from the study were analysed using descriptive statistics, chi-square and Fisher's exact test for categorical data, Mann-Whitney U test for independent paired groups, Friedman test for comparison of repeated measures in dependent groups, and Wilcoxon test for post-hoc pairwise group comparisons. Microsoft Office Word and Transcriptor were used to transcribe voice recordings into qualitative data, and findings were expressed in quotations. FINDINGS: The mean age of the residents was 28.75 years (±2.05) and the mean length of experience was 46.13 (±27.95) months; 62.5% were female and 50% were married. 37.5% worked in public health, 31.3% in internal medicine, 12.5% in paediatrics, 12.5% in family medicine and 6.2% in forensic medicine. Seventy-five per cent of the junior doctors said they had experienced violence at work, and the most common types were verbal violence, psychological violence and bullying. At the end of the training, they thought they could use nonviolent communication mainly in their friendships (100%) and in their communication with themselves (93.8%). In the two months following the training, they reported that they benefited most from nonviolent communication in terms of emotional awareness (100%) and empathy (100%). Scores on the Interpersonal Communication Competence Inventory increased between pre- and post-training, and the change in scores on the Expression subscale was statistically significant (p: 0.020). Brief Psychological Resilience Scale scores also increased between pre and post training and this change was statistically significant (p: 0.002). Although there was no statistically significant change in subscale scores of the Coping Inventory for Coping with Stressful Situations, residents' stress resolution coping scores increased and avoidant coping scores decreased after training. Although it was observed that scores for trait anger and anger internalisation decreased and scores for anger control and anger externalisation increased after training, these changes were not statistically significant. The mean age of the intern doctors was 23.41 (±0.73). Of the participants, 54.5% were female and all were single. In response to the question of whether they had been subjected to violence during their clinical internships, 81.8% of respondents indicated that they had. The forms of violence they described included mobbing, verbal abuse, and psychological aggression. Upon completion of the training programme, the majority of participants (95.2%) indicated that they would utilise non-violent communication techniques primarily in their own self-communication and in their interpersonal relationships. In the two months following the training, they reported that they benefited most from NVC in terms of emotional awareness (100%), empathy (80%) and listening (80%). No statistically significant difference was observed in the scores for Interpersonal Communication Competence Inventory and the Brief Psychological Resilience Scale before and after the training. Although there was no statistically significant change in scores of the Coping Inventory for Coping with Stressful Situations, the scores for avoidant coping with stress increased in the post-training scale scores for the interns. Although the scores for trait anger and anger expression style subscale scores increased gradually after the training, these changes were not statistically significant. In individual, in-depth interviews with the participants, the most striking points were the experiences of the participants regarding the nonviolent communication methods they used while expressing themselves, increased awareness of emotions and needs, self-understanding and compassionate communication with themselves, and effective listening. CONCLUSIONS: There were changes in scale scores after training in nonviolent communication. Of these, the changes in residents' expression scores and psychological resilience scale scores are promising in terms of supporting self-expression and well-being. The fact that most of the observed changes in scores were not statistically significant may be related to the short duration of the training. The effects of the study produced different results in the resident and intern doctor groups. In future studies, it would be useful to consider the possible reasons for this difference and to organise training with content tailored to needs. Note: This study was funded by the Scientific Research Projects (BAP) Unit of Istanbul University, bearing the project number TTU-2023-40418.
Benzer Tezler
- Akıllı telefon kullanan tıp fakültesi öğrencilerinde internet bağımlılığı ve baş ağrısı ilişkisi
The relationship between internet dependence and headache at smart phone using medical students
ELİF ERDOĞDU CEYLAN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2019
Aile HekimliğiGaziosmanpaşa ÜniversitesiAile Hekimliği Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ RAMAZAN TETİKÇOK
- Tıp fakültesi son sınıf öğrencilerinin kariyer planları ile gelecek kaygısı düzeyleri arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi
Evaluation of the relationship between the career plans of last year medical students and their future anxiety levels
DİLEK KAYA
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2023
Aile HekimliğiSağlık Bilimleri ÜniversitesiAile Hekimliği Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. İSMAİL KASIM
- Sağlıkta şiddet olgusunun tıp fakültesi öğrencilerinin kaygı durumuna, umut düzeyine ve mesleki bakış açıları üzerine etkisi
The effects of violence in health institutions on the anxiety levels, hopeness levels, and perspectives on their professional future of medical faculty undergraduate students
HAVVA DENİZ KARAKUŞ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2024
Adli TıpSağlık BakanlığıAdli Bilimler Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ SELÇUK ÇETİN
- Bir üniversitedeki kız öğrencilerin cinsel şiddet öyküsü ve şimdiki depresyonla ilişkisi
Intımate partner –sexual vıolence and relatıonshıp between depressıon symptoms among collage women A sample from A unıversıty
CANAN TUZ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2015
Aile HekimliğiAnkara ÜniversitesiAile Hekimliği Ana Bilim Dalı
YRD. DOÇ. DR. AYŞE SELDA TEKİNER
- Hekime yönelik şiddetin Manisa Celal Bayar Üniversitesi Tıp Fakültesi öğrencilerinin kariyer seçimindeki etkisi
The effect of violence against doctors on the career selection of students of Mani̇sa Celal Bayar University Faculty of Medicine
MUHAMMED ALP ÖZDEMİR
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2019
Adli TıpManisa Celal Bayar ÜniversitesiAdli Tıp Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ GÖKMEN KARABAĞ