Geri Dön

Renal transplant hastalarında rejeksiyonların yönetimi: tek merkez deneyimi

Management of rejections in renal transplant patients: a single-center experience

  1. Tez No: 913867
  2. Yazar: CANTUĞ ÇALT
  3. Danışmanlar: PROF. DR. EBRU GÖK OĞUZ
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Nefroloji, Nephrology
  6. Anahtar Kelimeler: Renal transplantasyon, rejeksiyon, antikor aracılı rejeksiyon, rituksimab, greft sağkalımı, Renal transplantation, rejection, antibody-mediated rejection, rituximab, graft survival
  7. Yıl: 2024
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Sağlık Bakanlığı
  10. Enstitü: Ankara Etlik Şehir Hastanesi
  11. Ana Bilim Dalı: İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 51

Özet

Amaç: Transplantasyon sonrası karşılaşılan en büyük zorluklardan biri, immün yanıt nedeniyle gelişen rejeksiyon ataklarını kontrol altına almaktır. Akut humoral rejeksiyon tedavisinde yeni ajanlara duyulan ihtiyaç devam ederken, kronik rejeksiyon tedavisinde halen fikir birliği sağlanamamıştır. Çalışmamızın amacı, renal transplantasyon hastalarında rejeksiyon tedavilerinin ilk yıl içindeki etkilerini değerlendirmek ve greft sağkalımına olan katkılarını analiz etmektir. Bu bağlamda, fonksiyonel greft süresi, tedaviye direnç, son dönem böbrek yetmezliği gibi klinik sonuçlar ile tanı anındaki demografik, patolojik, klinik ve laboratuvar faktörlerinin etkisi incelenmiştir. Ayrıca elde edilen bulgular literatürle karşılaştırılarak benzerlikler ve farklılıklar ortaya konulmuştur. Gereç ve Yöntem: Çalışmamıza, renal rejeksiyon tanısı almış toplam 75 hasta dahil edilmiştir. Hastaların klinik ve laboratuvar verileri retrospektif olarak incelenmiş, tedaviye yanıtları değerlendirilmiştir. İstatistiksel analizler SPSS V.15 yazılımı ile yapılmış olup p0.05). Bununla birlikte, PF-IVIG-rituksimab grubunda 12. ay proteinüri düzeyinin anlamlı şekilde daha düşük olduğu saptanmıştır (p=0.006). Greft ve hasta sağkalım oranları arasında tedavi gruplarına göre fark gözlenmemiştir. Sonuç: Tedavi grupları arasında hasta ve greft sağkalım oranlarının benzerliği literatürle uyumlu bulunmuştur. Antikor aracılı rejeksiyon tedavisine rituksimab eklemenin tedaviye anlamlı faydası saptanmamıştır. Ancak rituksimab eklenmesinin 6. ay proteinüri üzerinde olumlu etki saptanmazken 12. ayda olumlu etkisi olduğu görülmüştür. Bu çalışmanın sonuçları, rejeksiyon tedavisinin geliştirilmesine ışık tutabilir.

Özet (Çeviri)

Objective: One of the biggest challenges after transplantation is controlling rejection episodes caused by immune responses. While the need for new agents in the treatment of acute humoral rejection persists, no consensus has yet been reached regarding the treatment of chronic rejection. The aim of this study is to evaluate the effects of rejection treatments in renal transplant patients during the first year and analyze their contributions to graft survival. In this context, we examined clinical outcomes such as functional graft duration, treatment resistance, and end-stage renal disease, along with the impact of demographic, pathological, clinical, and laboratory factors at the time of diagnosis. Additionally, the findings were compared with the literature to highlight similarities and differences. Materials and Methods: The study included 75 patients diagnosed with renal rejection. Clinical and laboratory data were retrospectively analyzed, and treatment responses were evaluated. Statistical analyses were performed using SPSS V.15, with a significance threshold of p0.05). However, the 12-month proteinuria level was significantly lower in the PF-IVIG-rituximab group (p=0.006). Graft and patient survival rates did not differ between the treatment groups. Conclusion: The similarity in graft and patient survival rates between the treatment groups aligns with findings in the literature. Although adding rituximab to ABMR treatment did not provide significant therapeutic benefits, its positive effect on proteinuria was observed at 12 months, though not at 6 months. These findings may guide future developments in rejection treatment.

Benzer Tezler

  1. Graft biyopsisi yapılan böbrek nakilli hastaların özelliklerinin değerlendirilmesi

    Evaluation of the characteristics of kidney transplant patients who had graft biopsy

    EZGİ YURTCAN

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2023

    İç HastalıklarıSağlık Bakanlığı

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. MEHMET DENİZ AYLI

    PROF. DR. GÜLAY ULUSAL OKYAY

  2. Doğuştan böbrek ve üriner sistem anomalileri olan ve olmayan böbrek nakilli çocukların greft sağkalımlarının değerlendirilmesi

    Graft for kidney transplanted children with and without congeni̇tal kidney and urinary system anomalies assessment of their survival

    TUĞÇE AYBEK

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2023

    Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıSağlık Bilimleri Üniversitesi

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. FATMA MUTLUBAŞ

  3. Renal transplantlı hastalarda D vitamini düzeyinin rejeksiyonlar ve allograft fonksiyonu üzerine etkisi

    The effect of vitamin D level on rejections and allograft function in patients with renal transplantation

    SEMİH BÜYÜKDEMİRCİ

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2019

    NefrolojiSağlık Bilimleri Üniversitesi

    İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. EBRU GÖK OĞUZ

  4. Renal transplant hastalarında fibrozis tanısında sonoelastografinin yeri

    The efficacy of sonoelastography method for the diagnosis of fibrosis in renal transplant patients

    ARESH SOUDMAND

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2016

    Radyoloji ve Nükleer TıpBaşkent Üniversitesi

    Radyodiagnostik Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. NİHAL USLU

  5. Renal transplant alıcılarında allograft biyopsihistopatolojik değerlendirme ve komplikasyonlar

    Histopathologic evaluation and complications of allograft biopsies in renal transplant recipients

    BELMA ÇEVİK

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2008

    Radyoloji ve Nükleer TıpBaşkent Üniversitesi

    Radyoloji Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. FATİH BOYVAT