Lokal ileri evre küçük hücreli dışı akciğer kanserli hastalarda eşzamanlı kemoradyoterapiye PET/BT ile adaptif stereotaktik beden radyoterapisi eklenmesinin sonuçları
Başlık çevirisi mevcut değil.
- Tez No: 920198
- Danışmanlar: PROF. DR. CELALETTİN EROĞLU
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Radyasyon Onkolojisi, Radiation Oncology
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2024
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Erciyes Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: Radyasyon Onkolojisi Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Radyasyon Onkolojisi Bilim Dalı
- Sayfa Sayısı: 92
Özet
Giriş-Amaç: Küçük hücreli dışı akciğer kanseri (KHDAK) günümüzde önemli bir sağlık sorunudur. Lokal ileri evre hastaların standart tedavisi kemoradyoterapiyi takiben Durvalumab tedavisidir. Sağkalımı iyileştirmek için lokal kontrolü sağlamak önemlidir. Bu çalışmada güncel tekniklerle, yan etkiyi arttırmadan, tümöral bölgeye daha yüksek doz verilmesiyle lokal kontrolü iyileştirmek ve sağkalıma katkısını göstermek amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Şubat 2021 – Ekim 2023 tarihleri arasında rezeke edilemeyen Evre III KHDAK tanılı 51 hasta bu prospektif çalışmaya dahil edilmiştir. Tüm hastalara Karboplatin+Paklitaksel eşliğinde primer tümörlerine ve tutulu lenf nodlarına 25 fraksiyonda 50 Gy kemoradyoterapi uygulanmıştır. 27 hastaya tomografi, 24 hastaya PET/BT ile ara değerlendirme yapıldıktan sonra hastaların rezidü primer tümörlerine adaptif plan ile 5 fraksiyonda 30 Gy, lenf nodlarına 5 fraksiyonda 10 Gy radyoterapi uygulanmıştır. Tedavi sonrası 3. ayda PERCIST 1.0 kriterlerine göre tedavi cevabı değerlendirildi. Bulgular: Ortanca takip süresi 26 ay olan hastaların analiz zamanında 17'sinde lokorejyonel nüks/progresyon gözlenmişti. 2 yıllık lokorejyonel kontrol %62.7'ydi. Ortanca genel sağkalıma ulaşılamamakla birlikte, 2 yıllık genel sağkalım %61.5 idi. Ara değerlendirme sırasında PET/BT kullanılarak adaptif plan uygulanmasının ek bir katkısı gösterilemedi. Lokorejyonel kontrolü korumanın genel sağkalıma etki eden bağımsız prognostik faktör olduğu gösterildi. Lokorejyonel kontrolü sağlamak için rezidü primer tümörün 94,77 Gy (BED10: 113,8 Gy) üzerinde alması gerektiği bulundu. Sonuç: Rezeke edilemeyen KHDAK'de adaptif planla güvenli bir şekilde doz arttırımı sağlayarak genel sağkalımın iyileştirilebileceği gösterildi.
Özet (Çeviri)
Introduction: Non-small cell lung cancer (NSCLC) is a major health problem. The standard of care for patients with locally advanced disease is chemoradiotherapy followed by Durvalumab. Achieving local control is critical to improving survival rates. This study aims to improve local control by delivering higher doses to the tumor site using modern techniques without increasing side effects and to demonstrate its contribution to survival. Material and methods: Between February 2021 and October 2023, 51 patients with unresectable stage III NSCLC were enrolled in this prospective study. All patients received chemoradiotherapy with carboplatin and paclitaxel, with 50 Gy delivered in 25 fractions to the primary tumors and involved lymph nodes. After interim assessments by tomography in 27 patients and PET/CT in 24 patients, adaptive planning was performed to administer 30 Gy in 5 fractions to the residual primary tumors and 10 Gy in 5 fractions to the lymph nodes. Response to treatment was evaluated at the third month after treatment according to PERCIST 1.0 criteria. Results: At the time of analysis, with a median follow-up of 26 months, locoregional recurrence/progression was observed in 17 patients. The 2 year locoregional control rate was 62.7%. Although the median overall survival could not be reached, the 2 year overall survival rate was 61.5%. The use of PET/CT did not show any additional benefit for adaptive planning. Maintenance of locoregional control was identified as an independent prognostic factor influencing overall survival. It was found that the residual primary tumor receive more than 94.77 Gy (BED10: 113.8 Gy) to achieve effective locoregional control. Conclusion: In unresectable NSCLC, it was shown that overall survival can be safely improved by dose escalation with adaptive planning.
Benzer Tezler
- Lokal ileri evre küçük hücreli dışı akciğer kanseri hastalarında annexin A2 düzeyleri ile kemoradyoterapiye yanıt ilişkisi
Relationship between annexin A2 levels and response to chemoradiotherapy in pati̇ents wi̇th locally advanced stage non small cell lung cancer
BURCU TEKİN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2016
OnkolojiErciyes ÜniversitesiRadyasyon Onkolojisi Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. CELALETTİN EROĞLU
- Lokal ileri evre küçük hücreli dışı akciğer kanserli hastalarda iki farklı kemoterapi kolu ile yapılan radyokemoterapi uygulamalarının karşılaştırılması
The comparison of radiochemotherapy makeing with two different chemotherapy arm ın patients with locally advanced stage non-small cell lung cancer
HİLAL KIZILTUNÇ ÖZMEN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2012
OnkolojiAtatürk ÜniversitesiRadyoloji Onkolojisi Ana Bilim Dalı
YRD. DOÇ. DR. ORHAN SEZEN
- Küçük hücreli dışı akciğer kanserlerinde Ki-67, SPARC ve mitoz sayısının tedavi cevabı ve sağkalıma etkisinin değerlendirilmesi
Assessment of effects of Ki-67, SPARC and mitotic count on treatment response and survival in non-small cell lung cancers
NESLİHAN KURTUL
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2013
OnkolojiErciyes ÜniversitesiRadyoloji Onkolojisi Ana Bilim Dalı
YRD. DOÇ. DR. CELALETTİN EROGLU
- Küçük hücreli dışı akciğer kanserinde tedavi yaklaşımındaki değişiklikler: 12 yıllık retrospektif inceleme
Treatment modality changes in non-small cell lung cancer, 12 years retrospective study
İSMAİL GÜNER
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2004
OnkolojiAnkara Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ.DR. FİLİZ ÇAY ŞENLER
- Lokal ileri evre akciğer kanseri tanılı hastalarda kemoradyoterapi sürecinde granülosit koloni uyarıcı faktör kullanımının etkinlik ve toksisitesi
Efficiency and toxicity of the USE of granulocyte colony stimulating factor in the process of chemoradiotherapy in patients diagnosed with locally advanced lung cancer
MURAT ULAŞ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2023
OnkolojiDicle Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. MEHMET KÜÇÜKÖNER