Geri Dön

Türk siyasetinde milliyetçi popülizm: Demirel ve Ecevit'in sağ ve sol popülist söylemleri üzerinden bir analiz

Nationalist populism in Turkish politics: An analysis of Demirel's and Ecevit's right-wing and left-wing populist discourses

  1. Tez No: 923322
  2. Yazar: MELİK KARAGÖZ
  3. Danışmanlar: PROF. DR. HİKMET KIRIK
  4. Tez Türü: Doktora
  5. Konular: Siyasal Bilimler, Political Science
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2025
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: İstanbul Üniversitesi
  10. Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
  11. Ana Bilim Dalı: Siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 294

Özet

Bu çalışma Türkiye'de popülizmin gelişim sürecini 1970'li yıllar özelinde siyasi söylem üzerinden incelemektedir. Bu yapılırken çok partili hayata geçişten başlayıp 1980'e varan süreçte Türkiye'deki siyasal/ekonomik/toplumsal gelişmeler ele alınmakta, bunların 1970'li yıllardan başlayarak popülizmi siyasette ana akım bir olgu haline getiren koşulları hazırladığı ileri sürülmektedir. Bu bakımdan 1973 ve 1977 genel seçimlerinde Türkiye'de iki merkez parti olarak Adalet Partisi ve Cumhuriyet Halk Partisi'nin seçim beyannameleri, bu partilerin liderlerinin ve parti yetkililerinin ilgili her bir seçimden bir ay önce ve bir ay sonraki dönemi kapsayacak şekilde üç büyük ulusal gazeteye (Cumhuriyet, Hürriyet, Milliyet) yansıyan demeçleri ve 1977 seçimlerinden hemen önce yapılan radyo propagandaları incelenmiştir. Bu inceleme tematik analiz yöntemiyle MAXQDA nitel araştırma aracı kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Analiz sonucunda Türkiye'de, önceki on yıllardan başlayıp kurumsallaşan bürokratik/askeri elitizm ile bu dönemde gerçekleşen hızlı toplumsal/ekonomik dönüşümlerin, popülizmin de seyrini belirlediği gözlemlenmiştir. Bu bağlamda iki parti ve liderin söylemi de bir taraftan kitleleri mobilize etmeyi hedeflerken bir taraftan da söz konusu elitlerle karşı karşıya gelmeme arayışına dayanmıştır. Türkiye'de partilerin güçlü sosyal bölünmelere ve sınıf siyasetine dayanmadığı göz önünde bulundurulduğunda bütün bu koşullar, popülizmi kullanışlı bir ana akım siyaset biçimi ve hatta demokrasinin temel unsuru haline getirmiştir. Bu durum, çalışma kapsamında liderlerin söylemlerinde güçlü halk merkezlilik vurgusu, çekingen düzen karşıtlığı vurgusu ve belirli ölçüde farklılaşan milliyetçilik ve Atatürkçülük vurgularıyla ön plana çıkmaktadır.

Özet (Çeviri)

This study examines the development of populism in Türkiye through political discourse in the 1970s. In doing so, political/economic/social developments in Türkiye from the transition to multi-party system to 1980 are also discussed, and it is argued that these developments prepared the conditions that made populism a mainstream phenomenon in politics starting from the 1970s. In this respect, the election manifestos of the two center parties, the Justice Party and the Republican People's Party, in the 1973 and 1977 general elections, the statements of their leaders and party officials published in three major national newspapers (Cumhuriyet, Hürriyet, Milliyet) covering the period one month before and one month after each election, and their radio propaganda just before the 1977 elections are analyzed. This analysis was conducted through thematic analysis, using the MAXQDA qualitative research tool. The analysis revealed that the bureaucratic and military elitism that had been institutionalized over the previous decades and the rapid social and economic transformations that took place in Türkiye during this period determined the course of populism. In this context, the rhetoric of both parties and their leaders was based on the aim of mobilizing masses, while at the same time seeking to avoid confrontation with the bureaucratic and military elites. Considering the political parties in Türkiye are not based on strong social cleavages and class politics, all these conditions have made populism a useful mainstream political strategy or even main element of democracy. This is evident in the discourse of the leaders in the study, with a strong emphasis on people-centrism, a timid anti-establishment emphasis, and a slightly differentiated emphasis on nationalism and Kemalism.

Benzer Tezler

  1. Populism in Turkish right-wing politics: An analysis of contemporary manifestations and political strategies

    Türk sağ siyasetinde popülizm: Güncel tezahürler ve siyasi stratejilerin bir analizi

    CEM ÇALAPKULU

    Yüksek Lisans

    İngilizce

    İngilizce

    2024

    Siyasal Bilimlerİzmir Ekonomi Üniversitesi

    Siyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. FİLİZ BAŞKAN

  2. The Victory Party: The first case of the radical right in Turkish politics

    Zafer Partisi: Türk siyasetinde radikal sağ'ın ilk örneği

    SELİN ERTIZMAN

    Yüksek Lisans

    İngilizce

    İngilizce

    2025

    Siyasal Bilimlerİhsan Doğramacı Bilkent Üniversitesi

    Siyaset Bilimi Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. İHSAN İLKER AYTÜRK

  3. Foreign policy beliefs of Victory Party chairman Ümit Özdağ: An operational code analysis

    Zafer Partisi genel başkanı Ümit Özdağ'ın dış politika inançları: Operasyonel kod yaklaşımı

    ASLIHAN EZGİ DERELİ

    Yüksek Lisans

    İngilizce

    İngilizce

    2025

    Siyasal Bilimlerİhsan Doğramacı Bilkent Üniversitesi

    Uluslararası İlişkiler Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. İBRAHİM ÖZGÜR ÖZDAMAR

  4. Türkiye'de sol bir popülizm anlayışı: Ekrem İmamoğlu örneği

    Understanding of left-wing populism in Turkey: Ekrem İmamoğlu example

    SEMA SERTKAYA

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2022

    Siyasal BilimlerÇanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi

    Sosyoloji Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. CUMHUR ASLAN

  5. Milliyetçi partiler arasında yeni bir yüz: Zafer Partisi

    A new face among nationalist parties: The Victory Party

    MUHAMMED EREN MACE

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2024

    Siyasal BilimlerHakkari Üniversitesi

    Siyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. HALİL EMRE DENİŞ