Agency Rights of Unaccompanied Migrant Children in Türkiye
Türkiye'deki Refakatsiz Göçmen Çocukların Yetkinlik Hakları
- Tez No: 931565
- Danışmanlar: DR. MARK KLAASSEN
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Hukuk, Law
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2024
- Dil: İngilizce
- Üniversite: Universiteit Leiden
- Enstitü: Yurtdışı Enstitü
- Ana Bilim Dalı: Hukuk Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 67
Özet
Bu tezin amacı, refakatsiz göçmen çocukların (RGÇ) yetkinlik haklarını Çocuk Hakları Sözleşmesi (ÇHS), Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi (AİHS) ve Türk İç Hukuku çerçevesinde incelemektir. Çalışma, ÇHS ve AİHS'de yer alan hakları kullanak suretiyle soyut ve tanımlanmamış olan 'yetkinlik haklarını' kavramsallaştırarak başlamaktadır. Ardından, Türk İç Hukukunu, yetkinlik haklarına ilişkin pratik uygulamalarla birlikte analiz etmekte ve bunların ÇHS ve AİHS'de belirtilen yükümlülüklere uygunluğunu değerlendirmektedir. İlk olarak yetkinlik hakları çerçevesinde ÇHS ve AİHS'ye genel bir bakış sunulmaktadır. ÇHS ve Çocuk Hakları Komitesi'nin Genel Yorumları, çocukların yetkinlik haklarıyla aktif bir şekilde ilgilenip, RGÇ'leri koruma ihtiyacını da dengelemekteyken; AİHM'nin önceliği çocukların incinilebilirliği olarak saptanmıştır. Bu farklılığa rağmen, AİHS, ÇHS'de yer alan hakların devletler tarafından uygulanması için önemli bir yere sahiptir. Çocuğun gelişen kapasitesi, yetkinlik haklarını etkilemenin yanısıra yetkinlik haklarından ve RGÇ'lere sağlanan yetkiden etkilenmesi ile bu çalışmada yol gösterici olmuştur. Çocukların kapasiteleri değişip ve gelişebildiğinden RGÇ'lerin aktif hak sahipleri olma becerilerini sağlamak, onları yetkinlik haklarıyla donatmayı gerektirmektedir. RGÇ'lerin aktif aktörler olarak hareket etmelerini sağlamanın belkemiği olan katılım hakları, bu yetkinlik haklarından bir tanesidir. Bu katılım hakkının etkin sağlanması için, çocukların bilgi edinme hakkıyla arasında doğal bir bağlantı bulunmaktadır. Ayrıca etkili iletişim, RGÇ'lerin gelişmekte olan kapasitelerini anlayan dinleyiciler gerektirir. Yasal temsilciler, RGÇ'lerin katılımı için hem onların fikirleri ve seçimlerinin önemli dinleyicileri, hem de sürece katılımlarının sağlanmasının bir anlamda bekçileri olarak hizmet verirler. RGÇ'lerin göç süresinceki güvencesiz durumları göz önünde bulundurulduğunda, devletlerin onları şiddet, istismar, sömürü ve insan ticaretinden koruması büyük önem arzeder. Ancak, korunma ihtiyacı bu çocukların kendi yaşamlarını ve geleceklerini alakadar eden mevzularda yetkin bir pozisyona sahip olmasının önemini gölgelememelidir. Aksine RGÇ'lerin korunma ihtiyaçları onların yetkinlik haklarına da ne kadar önem verilmesi gerektiğini gösterir. Dahası yetkinlik hakları, korunma hakları ile dengeli bir şekilde sağlanmalıdır. Bu denge ihtiyacı ikilemlerin varlığını da ortaya çıkarır. Korunma ihtiyacı ve beraberinde ihtiyaç duyulan yetişkin müdahalesine karşılık, yetkinlik hakları kapsamında RGÇ'lerin aldığı önemli kararların uygulanabilirliğine ilişkin ikilemler de tartışılmıştır. Özel hayata saygı hakkı, çocukların kimliğini ve dolayısıyla yetkinliğini korumak için önemlidir. Gizlilik ve mahremiyet özellikle ergenlik dönemindeki RGÇ'ler için hayati önem taşımaktadır. Ancak, RGÇ'ler genellikle kendilerine korunma sağlanmasına yönelik minnettarlık nedeniyle özel hayata saygı ve yetkinlik hakları ihlallerini kabul etmekte ve bu yaklaşım yetkinliklerinin sağlanmasına gölge düşürmektedir. Yetkinlik hakkının kavramsallaştırması için kullanılan bir diğer hak olan eğitim hakkı, diğer hakların uygulanılabilirliğini ve etkisini arttırır. Eğitim hakkı öncelikli olarak RGÇ'lerin kapasitelerini ve dolayısıyla aktif hak sahibi pozisyonlarını geliştirmek için önemlidir. Ayrıca çocukların yetkinliği için gerekli olan sosyalleşme, entegrasyon ve dil becerilerini geliştirir. Ancak, RGÇ'ler bazen eğitimi reddetmekte ve bunun yerine çalışmayı tercih etmektedir. Bir çocuğun yetkinlik haklarını korumak için yetkinliklerini kısıtlamak, ikilem yaratmanın yanısıra, genel gelişimlerini ve kapasitelerini ciddi şekilde sınırlamaktan kaçınmak için dikkatli bir değerlendirme de gerektirmektedir. ÇHS ve AİHS'ye ilişkin bu tartışmaları takiben Türk hukuku ve uygulamasındaki yetkinlik haklarının hayata geçirilmesi incelenmiştir. Türkiye'deki RGÇ'lerin gelişen kapasiteleri üzerine yapılan tartışmalarda, kültürel değerlerle paralel mevcudiyet sergileyen yetişkinlere bağımlı çocuk algısının yetkinlik haklarının hayata geçirilmesine etkisi irdelenmiştir. Özellikle özel hayata saygı hakları bağlamında, RGÇ'lerin korunmaya muhtaç çocuk pozisyonunun bu hakların uygulanması bakımından oluşturduğu zorluklar tartışılmıştır. Bu argümanları takiben, iç hukuk ile karşılaştırmalar yapılmış, ve RGÇ'lerin farklı durum ve koşullarına göre uyarlanmış, incelikli bir yetkinlik hakları yaklaşımı savunulmuştur.
Özet (Çeviri)
The objective of this thesis is to examine the agency rights of unaccompanied migrant children (UMCs) within the frameworks of the Convention on the Rights of the Child (CRC), the European Convention on Human Rights (ECHR), and Turkish domestic law. It begins by conceptualising the abstract notion of agency rights by using the rights enshrined in the CRC and ECHR. It then analyses Turkish domestic law and its practical application concerning these agency rights, and finally, evaluates the compliance of Turkish law and practices with the obligations set forth in the CRC and ECHR. Chapter 2 provides an overview of the CRC and ECHR. The CRC and its General Comments actively engage with the agency rights of children while balancing the need to protect UMCs, whereas the ECHR primarily focuses on vulnerability. Despite this difference, the ECHR remains a crucial tool for enforcing the rights enshrined in the CRC. Evolving capacities are essential considerations in developing the right to agency, influencing and being influenced by agency rights and the power granted to UMCs. These capacities can change and develop, making it crucial to empower UMCs with agency rights to enhance their capacities to be active right holders. Participation rights are fundamental to enabling UMCs to act as active agents. To participate effectively, children must have the right to information, and effective communication requires audiences who understand the evolving capacities of UMCs. Guardians serve as crucial audiences and gatekeepers of the UMCs' agency. Considering UMCs' precarious situation in the migration context, states need to protect them from violence, abuse, exploitation, and trafficking. However, the need for protection does not imply an absence of agency but embodies the child's right to agency. Furthermore, agency rights should be provided in balance with protection rights. The thesis reveals dilemmas concerning significant decisions made by UMCs under agency rights versus adult intervention and the need for protection. The right to privacy is fundamental to protecting children's identity and agency. Confidentiality and privacy are crucial for adolescents; however, UMCs often accept privacy and agency rights violations due to perceived gratitude for protection, severely jeopardizing their agency. The right to education is a multiplier of other rights and crucial for developing UMCs' capacities and agency. It fosters socialization, integration, and language skills essential for child agency. However, UMCs sometimes refuse education and choose to work instead. Restricting a child's agency to protect their agency rights requires careful consideration to avoid severely limiting their overall development and capacities. Chapter 3 explores the realisation of agency rights within Turkish law and practice, as developed in Chapter 2. It also evaluates the evolving capacities of UMCs in Türkiye. A prevailing perception of childhood dependency connected to cultural values often impedes the realisation of agency rights. Particularly in the context of privacy rights, UMCs are primarily viewed as beneficiaries requiring protection. Significant legislative gaps and practical challenges exist concerning the right to participation and the right to privacy, leading to problems in realising UMCs' agency rights. One critical issue is not appointing guardians upon arrival. Guardians are pivotal for legal representation, evaluating capacities and giving due weight to UMCs' views. Furthermore, educational content does not effectively empower UMCs' ability to act as active agents in society. The protection of UMCs often prioritises vulnerability over agency, and although protection is important, agency rights are mostly overlooked. Following these arguments, Chapter 4 compares the international frameworks with the Turkish system, drawing conclusions and offering recommendations where applicable. Finally, Chapter 5 presents the conclusions derived from the research findings and advocates for a nuanced approach to agency rights tailored to UMCs' diverse circumstances.
Benzer Tezler
- Birleşmiş Milletler çocuk haklarına dair sözleşme ve ilkeleri doğrultusunda çocuk polisi eğitimi ve yönetimi
Child police training and administration regarding to the Unconvebtion on the rights of the child
MURAT GÜLLER
Yüksek Lisans
Türkçe
2003
Eğitim ve ÖğretimHacettepe ÜniversitesiEğitim Bilimleri Ana Bilim Dalı
PROF. DR. Ş. ŞULE ERÇETİN
- Acentelik sözleşmesinde tarafların hakları ve borçları
Rights and obligations of agency contracter
ARİF KORAY MUTLU
- 6102 sayılı Türk Ticaret Kanunu'na göre acentelik sözleşmesinin sona ermesi ve sona ermenin sonuçları
According to the Turkish Commercial Code No. 6102 the end of the agency agreement and the results of the end
NİLÜFER KÖKER
Yüksek Lisans
Türkçe
2015
Hukukİstanbul Kültür ÜniversitesiÖzel Hukuk Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. HANİFE ÖZTÜRK
- Dünya Fikri Mülkiyet Örgütü (WIPO) bünyesinde tahkim
World Intellectual Property Organization (WIPO) arbitration
ÖZGE GÜLŞEN
Yüksek Lisans
Türkçe
2009
HukukAnkara ÜniversitesiÖzel Hukuk (Uluslararası Özel Hukuk) Ana Bilim Dalı
PROF. DR. FÜGEN SARGIN
- Çok taraflı yatırım garanti kuruluşu (MIGA) ve yabancı yatırımların politik risklere karşı korunması
Multilateral investment guarantee agency (MIGA) and the protection of foreign investment against political risk
DENİZ DEFNE KIRLI
Yüksek Lisans
Türkçe
2004
HukukAnkara ÜniversitesiÖzel Hukuk Ana Bilim Dalı
PROF. DR. BİLGİN TİRYAKİOĞLU