Geri Dön

4-6 yaş arasındaki çocukların babalarıyla ilişkileri ile duygu düzenleme becerileri arasındaki ilişkinin incelenmesi

An investigation of the relationship between 4-6 year old children's relationships with their fathers and their emotion regulation skills

  1. Tez No: 944453
  2. Yazar: ZÜLFÜ HAZAL ERDOĞAN
  3. Danışmanlar: DR. ÖĞR. ÜYESİ ZEYNEP ŞEBNEM KURT
  4. Tez Türü: Yüksek Lisans
  5. Konular: Eğitim ve Öğretim, Education and Training
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2025
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: İstanbul Okan Üniversitesi
  10. Enstitü: Lisansüstü Eğitim Enstitüsü
  11. Ana Bilim Dalı: Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Bilim Dalı
  13. Sayfa Sayısı: 79

Özet

Araştırma, 4-6 yaş arasındaki çocukların babalarıyla ilişkileri ile duygu düzenleme becerileri arasındaki ilişkiyi incelemek amacıyla ilişkisel, betimsel araştırma deseniyle yapılmıştır. Araştırmanın verileri Demografik Bilgi Formu, Duygu Düzenleme Ölçeği ve Ebeveyn Çocuk İlişkisi Ölçeği kullanılarak toplanmıştır. Bu araştırma sonucunda ulaşılan temel bulgular şunlardır; Baba-çocuk ilişkisi ile çocukların duygu düzenleme becerileri arasında anlamlı ve güçlü bir ilişki bulunmaktadır; evli babaların çocuklarının, boşanmış babaların çocuklarına göre daha yüksek duygu düzenleme becerisine sahip oldukları görülmüştür; çocuğun okul öncesi eğitim kurumuna devam etmesi, duygu düzenleme düzeyini olumlu yönde etkilemektedir; yaş, eğitim düzeyi, gelir durumu gibi bazı demografik değişkenler ile duygu düzenleme becerileri arasında anlamlı fark saptanmamıştır. Bu araştırmada ebeveyn-çocuk ilişkisinin çocukların duygu düzenleme ve değişkenlik/olumsuzluk düzeyleri üzerindeki etkisi çoklu regresyon analizine göre incelenmiştir. Bulgular, olumlu baba-çocuk ilişkisi alt boyutunun, çocukların duygu düzenleme yeteneklerini anlamlı bir şekilde pozitif yönde etkilediğini göstermektedir. Olumsuz baba-çocuk ilişkisi ise, duygu düzenleme üzerinde negatif bir etkide bulunmuştur. Ayrıca, değişkenlik/olumsuzluk alt boyutu üzerinde yapılan analizde, yalnızca olumlu baba-çocuk ilişkisi tutumunun negatif bir etkisi olduğu, olumsuz baba-çocuk ilişkisi tutumunun ise bu boyut üzerinde anlamlı bir etkisinin bulunmadığı saptanmıştır. Bu sonuçlar, babaların çocuklarıyla kurdukları ilişkinin, çocukların duygusal gelişimleri üzerinde önemli bir yordayıcı faktör olduğunu ortaya koymaktadır. Araştırma sonunda, 4-6 yaş arasındaki çocukların duygu düzenleme becerilerini destekleyen baba-çocuk ilişkisinin nasıl güçlendirilebileceği konusunda öneriler sunulmuştur.

Özet (Çeviri)

The study was conducted using a relational and descriptive research design to examine the relationship between the father-child relationship and emotion regulation skills in children aged 4 to 6 years. Data were collected through the Demographic Information Form, the Emotion Regulation Scale, and the Parent-Child Relationship Scale. The key findings of this study are as follows: there is a significant and strong relationship between the father-child relationship and children's emotion regulation skills; children of married fathers were found to have higher emotion regulation skills compared to children of divorced fathers; attending a preschool education institution positively affects the level of emotion regulation; no significant differences were found between demographic variables such as age, education level, and income level and emotion regulation skills. In this study, the impact of the parent-child relationship on children's emotion regulation and lability/negativity levels was examined using multiple regression analysis. The findings indicate that the positive father-child relationship sub-dimension significantly and positively affects children's emotion regulation abilities. In contrast, a negative father-child relationship has a negative impact on emotion regulation. Furthermore, in the analysis conducted on the lability/negativity sub-dimension, it was found that only the positive father-child relationship had a negative effect, while the negative father-child relationship had no significant effect on this sub-dimension. These results reveal that the relationship fathers establish with their children is an important predictive factor in the emotional development of children. At the end of the study, recommendations were provided on how to strengthen the father-child relationship that supports the emotion regulation skills of children aged 4 to 6.

Benzer Tezler

  1. Ebeveynlerde algılanan ebeveyn kabul reddi ile çocuklarındaki duygu düzenleme becerisi arasındaki ilişkide öz yeterlilik algısının aracı rolünün incelenmesi

    Investigation of the mediating role of self-efficacy in the relationship between parental acceptance-rejection among parents and their children's emotion regulation skills

    AYŞE BEGÜM ŞENOLUR

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2021

    Psikolojiİstanbul Gedik Üniversitesi

    Klinik Psikoloji Bilim Dalı

    DR. ÖĞR. ÜYESİ ZEYNEP MAÇKALI

  2. Velayet davalarında aile ilişkilerinin değerlendirilmesi: Çocuklar için yapılandırılmış değerlendirme formunun Türk kültürüne uyarlanması

    Evaluation of family relations in custody cases: Adapting the structured assessment form for children to Turkish culture

    CEREN BAYDEMİR

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2021

    Sosyal HizmetÇanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi

    Aile Danışmanlığı Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. ERCAN KOCAYÖRÜK

  3. Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu olan çocukların ebeveynlerinde huzursuz bacaklar sendromu prevalansı

    The prevalence of restless legs syndrome in parents of children with attention deficit hyperactivity disorders

    FAZİLET TAŞMERTEK

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2009

    NörolojiMersin Üniversitesi

    Nöroloji Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. OKAN DOĞU

  4. Anababa tutumları ile gençlerdeki duygusal ve davranışsal bozukluklar arasındaki ilişki

    The Relationship between parental attitudes and emotional and behavioral disorders in youths

    ŞEYMA SİPAHİOĞLU

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2002

    Eğitim ve ÖğretimAnkara Üniversitesi

    Özel Eğitim Ana Bilim Dalı

    PROF.DR. SEMA KANER