Geri Dön

Glucocorticoid withdrawal syndrome: Disproportionality analysis of cases using vigibase data

Glukokortikoid yoksunluk sendromu: Vigibase verileri kullanılarak vaka orantısızlık analizi

  1. Tez No: 955306
  2. Yazar: LÜTFİ MANGAL
  3. Danışmanlar: PROF. DR. HANDE SİPAHİ
  4. Tez Türü: Doktora
  5. Konular: Farmasötik Toksikoloji, Pharmaceutical Toxicology
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2025
  8. Dil: İngilizce
  9. Üniversite: Yeditepe Üniversitesi
  10. Enstitü: Sağlık Bilimleri Enstitüsü
  11. Ana Bilim Dalı: Farmasötik Toksikoloji Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Toksikoloji Bilim Dalı
  13. Sayfa Sayısı: 115

Özet

Glukokortikoidler yoksunluk sendromu ile ilişkilidir, ancak ciddi durumlara neden olan spesifik gruplar net değildir. Bu çalışmanın amacı, yoksunluk açısından anlamlı farmakovijilans sinyalleri gösteren glukokortikoidleri belirlemektir. Çalışma, farklı glukokortikoid türlerini karşılaştırmış ve yoksunluk için anlamlı farmakovijilans sinyalleri gösterenleri tanımlamıştır. Ocak 2013–Aralık 2023 tarihleri arasında VigiBase'teki Glukokortikoid Yoksunluk Sendromu (GYS) raporlarından bölge, şiddet, yaş grubu, cinsiyet ve endikasyon bilgileri elde edilmiştir. Toplam 343.296 advers ilaç reaksiyonu arasında 1.713'ü yoksunluk sendromudur ve kadınlarda daha yüksek prevalans (%60) gözlemlenmiştir. Vakaların %28'inden prednizon, %17'sinden hidrokortizon ve %14'ünden betametazon sorumludur. Vaka sayıları 2021 yılında zirve yapmış ve en yüksek insidans 18–44 yaş arasında (%36) görülmüştür; farklı glukokortikoidler için bölgesel farklılıklar da gözlemlenmiştir. Vakaların %77'si ciddi olarak sınıflandırılmış olup %18'i uzun süreli hastaneye yatış gerektirmiştir. Betametazon, triamkinolon ve hidrokortizon için baskın uygulama yolu topikal; prednizon ve prednizolon için oral; metilprednizolon için ise intravenözdür. Orantısızlık sinyalleri, GYS ile en yüksek ilişkiyi hidrokortizonun gösterdiğini ortaya koymuştur (raporlama olasılık oranı [ROR]: 4,04, %95 GA 3,59–4,53), ardından betametazon (ROR: 3,81, %95 GA: 3,35–4,32), triamkinolon (ROR: 2,15, %95 GA: 1,83–2,52) ve kortizon (ROR: 1,57, %95 GA: 0,99–2,50) gelmektedir. Glukokortikoid tedavisinin aniden kesilmesi GYS'ye yol açabilir. Sağlık çalışanları, özellikle hidrokortizon, betametazon, triamkinolon ve kortizon reçetelemesi sırasında, hastaları yoksunluk riskleri konusunda bilgilendirerek daha güvenli uygulamaları teşvik etmelidir.

Özet (Çeviri)

Glucocorticoids are associated with withdrawal syndrome, but specific types that cause severe conditions remain unclear. This study aimed to identify glucocorticoids that exhibit significant pharmacovigilance signals for withdrawal. This study compared different types of glucocorticoids and identified those that exhibit significant pharmacovigilance signals for withdrawal. We extracted the region, severity, age group, sex, and indications from VigiBase reports on glucocorticoid withdrawal syndrome (GWS) from January 2013 to December 2023. Among 343,296 adverse drug reactions, 1,713 were withdrawal syndrome, with a higher prevalence among females (60%). Prednisone accounted for 28% of the cases, followed by hydrocortisone (17%) and betamethasone (14%). Case numbers tended to peak in 2021, with the highest incidence between ages 18–44 (36%) and significant regional variations for different glucocorticoids. Most cases (77%) were serious, with 18% requiring prolonged hospitalization. Predominant administration routes were topical for betamethasone, triamcinolone, and hydrocortisone; oral for prednisone and prednisolone; and intravenous for methylprednisolone. Disproportionality signals indicated that hydrocortisone exhibited the highest association with GWS (reporting odds ratio [ROR]: 4.04, 95% CI 3.59–4.53), followed by betamethasone (ROR: 3.81, 95% CI: 3.35–4.32), triamcinolone (ROR: 2.15, 95% CI:1.83–2.52) and cortisone (ROR: 1.57, 95% CI: 0.99–2.50). Abrupt withdrawal of glucocorticoid therapy may cause GWS. Healthcare providers should inform patients about the potential risks of withdrawal, particularly when prescribing hydrocortisone, betamethasone, triamcinolone, and cortisone, to promote safer practices.

Benzer Tezler

  1. İnhale kortikosteroidlerin infant dönemdeki ratların büyüme kıkırdakları üzerine olan etkileri

    Effects of inhaled corticosteroids on growth plates of infant rats

    SERKAN KEMER

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2011

    Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıGATA

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. FERHAN KARADEMİR

  2. Modeling of the mechanism of the glucocorticoid resistance using CRISPR/Cas9 mediated genome editing

    CRISPR/Cas9 genom değiştirme tekniği aracılığı ile glukokortikoid resistans mekanizmasının modellenmesi

    AHSEN ÖZCAN

    Yüksek Lisans

    İngilizce

    İngilizce

    2016

    BiyolojiSabancı Üniversitesi

    Moleküler Biyoloji-Genetik ve Biyoteknoloji Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. MEHMET BATU ERMAN

  3. Çocukluk çağı obesitesinde glukokortikoid reseptör gen polimorfizminin bazı somatik ve biyokimyasal parametrelerle ilişkisi

    Glucocorticoid receptor gene polymorphism is relation with some somatic and biochemical parameters in childhood obesity

    NURAY ŞEN

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2002

    Tıbbi Biyolojiİstanbul Üniversitesi

    Genetik Ana Bilim Dalı

    DOÇ.DR. UĞUR ÖZBEK

  4. Meme kanseri ile glukokortikoid reseptör geni polimorfizmleri arasındaki ilişkinin araştırılması

    Investigation of the relationship between glucocorticoid receptor gene polymorphisms and breast cancer

    GÜRKAN AKYILDIZ

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2012

    BiyolojiNamık Kemal Üniversitesi

    Biyoloji Ana Bilim Dalı

    YRD. DOÇ. DR. CENK ARAL

  5. pGITRL aktarılan mezenkimal kök hücrelerin küçük hücreli akciğer kanserine in vitro etkisi ve altın nanopartiküllerle işaretlenmesi

    In vitro effect of pGITRL transfected mesenchymal stem cells on small cell lung cancer and their labelling with gold nanoparticles

    ÇAĞLA ZÜBEYDE KÖPRÜ

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    2015

    BiyolojiHacettepe Üniversitesi

    Nanoteknoloji ve Nanotıp Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. PETEK KORKUSUZ

    DOÇ. DR. AYŞEN GÜNEL ÖZCAN