Geri Dön

Eurpides'te çocukların sessizliği

The silence of children in Euripides

PDF İndir

  1. Tez No: 961656
  2. Yazar: MERVE SAMAST
  3. Danışmanlar: DR. ÖĞR. ÜYESİ AYŞE AYÇİÇEK
  4. Tez Türü: Yüksek Lisans
  5. Konular: Tarih, History
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2025
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: İSTANBUL BEYKENT ÜNİVERSİTESİ
  10. Enstitü: Lisansüstü Eğitim Enstitüsü
  11. Ana Bilim Dalı: Tarih Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Tarih Bilim Dalı
  13. Sayfa Sayısı: 72

Özet

Tiyatro, insanın doğasında var olan taklit içgüdüsünden doğmuş; çocuğun çevresini, ilkel insanın doğayı taklit etmesiyle başlayan süreç, zamanla ritüellere, oyunlara ve nihayetinde bugünkü tiyatroya evrilmiştir. Bu tarihsel dönüşüm, tiyatronun kaynağında çocuğun yer aldığını ima eder. Taklit yoluyla öğrenen çocuk, aynı zamanda ilk dramatik deneyimlerin de taşıyıcısı olmalıdır. Ancak, bu gelişim çizgisi Antik Yunan tiyatrosunda tuhaf bir kırılmaya uğrar: Tiyatronun temellerini atan Attika tragedya evreninde çocuklar seslerini kaybetmişlerdir. Bu çalışmada, tragedyanın en radikal yazarlarından biri olan Euripides'in eserleri üzerinden, çocukların neden görünmez ve sessiz bırakıldıkları sorusu etrafında eleştirel bir sorgulama yürütülmektedir. Euripides, kadınlara, kölelere, tanrılara ve siyasî figürlere ses verirken, çocukları çoğu zaman yalnızca dramatik işlev gören figürler olarak kurgular. Medea, Herakles, İphigenia at Aulis ve Electra gibi tragedyalarda çocuklar büyük trajedilerin merkezinde yer almasına rağmen, acılarını kendi dilleriyle ifade edemezler. Bu sessizlik, yalnızca edebi bir tercih mi, yoksa dönemin ataerkil ve yetişkin merkezli değerler sisteminin bir yansıması mıdır? Tez, bu soruya yanıt ararken, Antik Yunan'da çocuğun toplum içindeki konumunu, yurttaşlık anlayışını ve parrhesia (hakikati özgürce dile getirme) hakkının kimlere tanındığını da mercek altına alır. Euripides'in sofistlerle olan entelektüel bağları, tragedyalarında etik, yasa ve doğa çatışmalarına yer vermesi ve bireyin içsel dünyasına eğilmesi, onun tragedya anlayışını özgün kılar. Bu özgünlük, kadına, köleye ve marjinalize edilmiş figürlere ses verirken, çocuklara neden bu hakkı tanımadığı sorusunu daha da çarpıcı hale getirir. Çocukların sessizliğinin ardında, dönemin sosyal yapısının yanı sıra, sahneleme pratikleri, çocuk oyuncu eksikliği ve dramatik tercihlerin de etkisi olabilir. Bu tez, Antik Yunan tiyatrosunun, özellikle Euripides tragedyalarının, çocukluk kavramı ve çocukların temsili üzerinden yeniden okunması gerektiğini ortaya koyar. Literatürde bu alanda yapılan sınırlı çalışmalara karşılık, çocukların sessizliğini merkeze alan bu çalışma, özgün ve öncü bir sorgulama olarak dikkat çeker. Yapılan literatür çalışmasında daha önce böyle bir konu hakkında yazılmış bir teze rastlanmadı. Bu bakımdan, bu tez bir ilk olma özelliği taşır.

Özet (Çeviri)

Theater is basically the imitation of another person or another living being. Imitation is an instinct found in children, primitive people and living beings, explains Metin And. In order to teach their children to speak, a person wants their children to imitate them. A bird imitates its mother in order to learn to fly. The imitation found in life itself has turned into play, and play has turned into the theater we know today. What processes have been gone through until the transformation has taken place? Did theater suddenly fall from the sky to the heads of the Athenians? Or did it emerge from that primitive person who thought of imitating animals to lure his prey into his trap? Who were the practitioners of the first drama? It is not possible to know. But it can be guessed. We do not know who the first person was, but the stages in the growth of the first child are the same as the stages in the growth of today's children. A child uses imitation to learn to chew, talk and walk. A child grows up by imitating his parents and other living beings around him. Therefore, the first practitioners of drama must be children. A study was conducted from imitation to play, from play to today's theatre. In ancient Greek theatre, where the foundations of today's theatre were laid, why are children, the first practitioners of drama, silent? In the universe of tragedies that include religions, highly virtuous people, the difficulties of being a woman, moral boundaries, and discussions on education, only children have not found the place they deserve. The answer to this problem was sought in the works of Euripides, the unconventional, realistic, and fearless Attic author whose tragedies have survived to the present day. The answers found in this article will be discussed. Euripides' characters are heroes with psychological depth, who openly experience their weaknesses and passions. Euripides, who reveals the ugliness of human nature and does not hesitate to push the boundaries of religious values, who uses the gods that ancient people were devoted to as he wishes, and even destroys the sublime Greek moral understanding, spoke through his heroes in all public areas. Women complained about being women, lovers talked about their impossible loves, powerful heroes rebelled against the wrath of the gods, the gods ordered them to be obeyed, men announced the duties of women, choruses sang songs about the universal order and leaders made politics, but why didn't children talk about the difficulties of being a child, their right to life or their hopes? Why did Euripides, who made all family members, slaves, politicians and gods talk, use children only as a symbolic tool to strengthen his drama? In the play Media, where child cruelty takes place, why weren't the passages in the mouths of the children who were killed, expressing their pain, written or why did the chorus take on this task? Wasn't childhood respected in the time Euripides lived in? Didn't the ancient people of Attica take children seriously until they became adults and strong? Were children seen as creatures made only for the continuation of the lineage or to take care of their mothers and fathers when they got old? Or did Euripides not write children because he would have difficulty finding child actors? Couldn't male actors who disguised themselves as women also disguise themselves as children? And why were children always the ones who suffered the most in Euripides? In order to penetrate Euripides' thought system, his works, his life, and ancient and modern views about him were used. Euripides was tried to be analyzed as a writer, as a person, and as an Athenian. His plays were examined in detail and opened to discussion. A journey was made to Attic theater, passing through the doors opened by the ancient writer, and the concept of children was discussed. In the literature study conducted, no thesis written on such a subject was found before. In this respect, this thesis is a first.

Benzer Tezler

  1. Tez No

    228132

    Euripides'in oyunlarında Peloponnesos savaşı'nın yankılanışı

    The ecoing of Peloponnesian war on Euripides

    FATMA GÜLİZ MUTLU

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    2008

    Eski Çağ Dilleri ve KültürleriAnkara Üniversitesi

    Eskiçağ Dilleri ve Kültürleri Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. CANDAN ŞENTUNA

  2. Tez No

    62812

    Love, betroyal and revenge in medea, The Spanish Tragedy and Hamlet

    Medea, The Spanish Tragedy ve Hamlet'te aşk, ihanet, ve intikam ögeleri

    NURAN KENDİGÜL

    Yüksek Lisans

    İngilizce

    İngilizce

    1997

    İngiliz Dili ve EdebiyatıOrta Doğu Teknik Üniversitesi

    İngiliz Dili ve Edebiyatı Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. ÜNAL NORMAN

  3. Tez No

    230896

    Tarihsel sapmaları döndüren genç kuşak için referans genç kadın: Elektra?edebiyatta, sinemada, müzikte, elektra öyküsünü konu alan çalışmalar

    Electra, a young woman, as a referance for young generation restoring historical deviations: Work on the story of electra in literature, cinema and music

    DEVRİM DEMİR YEŞİLPINAR

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2008

    Batı Dilleri ve EdebiyatıEge Üniversitesi

    Temel Bilimler Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. YETKİN ÖZER

  4. Tez No

    927296

    Bir trajedinin anatomisi: Kutsal geyiğin ölümü filminin sinemasal göstergebilim yöntemiyle çözümlemesi

    Anatomy of a tragedy: Analysis of the movie killing of the sacred deer using cinematic semiotics method

    YUSUF KARSLI

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2024

    FelsefeAtatürk Üniversitesi

    Felsefe Ana Bilim Dalı

    DR. ÖĞR. ÜYESİ KUTSİ KAHVECİ

  5. Tez No

    8958

    Aristophanes'in komedyalarında mücadelenin işlenişi

    Başlık çevirisi yok

    CEYDA BEŞLER AYCAN

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    1990

    Dilbilimİstanbul Üniversitesi

    Yunan Dili ve Edebiyatı Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. Y. KENAN YONARSOY

Geri Dön