Geri Dön

Civil society as an actor of cultural governance in İzmir

İzmir'de kültürel yönetişimin bir aktörü olarak sivil toplum

  1. Tez No: 961736
  2. Yazar: BAŞAK ERSON IŞIKLAR
  3. Danışmanlar: DOÇ. DR. SERHAN ADA
  4. Tez Türü: Yüksek Lisans
  5. Konular: İletişim Bilimleri, Communication Sciences
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2025
  8. Dil: İngilizce
  9. Üniversite: İstanbul Bilgi Üniversitesi
  10. Enstitü: Lisansüstü Programlar Enstitüsü
  11. Ana Bilim Dalı: Kültür Yönetimi Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 154

Özet

Bu tez, İzmir'deki bağımsız kültürel inisiyatiflerin ve sivil aktörlerin son on beş yıldaki gelişimini incelemektedir. Çalışma, İzmir Büyükşehir Belediyesi tarafından 2009'da düzenlenen Kültür Çalıştayı ile başlayan ve kentin katılımcı kültürel yönetişiminde bir dönüm noktası olan süreci temel alır. Kültürel demokrasi, katılımcı yönetişim ve topluluk temelli kültürel pratikler kuramlarına dayanan araştırma, bağımsız aktörlerin kurumsal alanlarda nasıl hareket ettiğini, gayri resmî altyapılar kurduğunu ve alternatif işbirliği biçimleri denediğini analiz eder. Birinci bölüm, kültürü bir hak, ortak kaynak ve sürdürülebilir kalkınmanın temel unsuru olarak tanımlayan teorik ve uluslararası çerçeveyi sunar. UNESCO ve UCLG gibi kurumların kültür politikası belgeleri üzerinden İzmir'in deneyimi, ademi merkeziyetçilik ve sivil katılım odaklı küresel tartışmalarla ilişkilendirilir. İkinci bölüm, İzmir'deki kurumsal gelişmeleri ve belediyenin katılımcı mekanizmalar ile işbirliğine dayalı yapılar kurmadaki rolünü ele alır. Bu yapıların, kamu otoriteleri ile bağımsız aktörler arasındaki etkileşimi kolaylaştırdığı ve inisiyatifler arasında dayanışmayı teşvik ettiği gösterilir. Üçüncü bölüm, pandemi sonrası dönemde bağımsız aktörlerin karşılaştığı kırılgan koşullara karşı geliştirdiği dayanışma, kaynak paylaşımı ve gayri resmî ağlar üzerinden kurulan üretim pratiklerini inceler. Son bölüm, aracı yapılar, mentorluk mekanizmaları ve daha adil kaynak dağılımı gibi unsurlar üzerinden, katılımcı kültürel yönetişimin nasıl güçlendirilebileceğine dair olası yol ve stratejiler üzerine düşünmektedir. Tez, bağımsız kültürel aktörleri yalnızca sanatsal üreticiler değil, aynı zamanda demokratik, kapsayıcı ve toplumsal duyarlılığı yüksek bir kentsel geleceğin kurucu bileşenleri olarak konumlandırır.

Özet (Çeviri)

This thesis explores the development of independent cultural initiatives and civic actors in İzmir over the past fifteen years, beginning with the 2009 Culture Workshop organized by the İzmir Metropolitan Municipality—an important turning point in the city's participatory cultural governance. Grounded in theories of cultural democracy, participatory governance, and community-based cultural practices, the study examines how independent actors navigate institutional settings, build informal infrastructures, and experiment with alternative forms of collaboration. The first chapter outlines the theoretical and international background, introducing policy frameworks that define culture as a right, a shared resource, and a pillar of sustainable development. It draws on key cultural policy documents by UNESCO and UCLG to position İzmir's experience within wider global debates on decentralization and civic participation. The second chapter analyzes institutional developments in İzmir, focusing on the municipality's role in fostering participatory mechanisms and collaborative structures. It shows how these have facilitated engagement between public authorities and independent actors, while also encouraging resource-sharing and solidarity among initiatives. The third chapter explores informal collaboration and grassroots cultural production in the post-pandemic context. It investigates how independent actors cope with precarity by creating their own networks, sharing resources, and cultivating mutual support. The concluding section synthesizes the study's main findings and reflects on possible pathways to strengthen participatory cultural governance in İzmir—focusing on intermediary structures, mentorship models, and more equitable distribution of cultural resources. Ultimately, the thesis positions independent cultural actors as not only artistic producers but also key contributors to a democratic, inclusive, and socially responsive urban future.

Benzer Tezler

  1. Yeni bölgecilik anlayışı çerçevesinde iletişimsel planlama pratiğinin irdelenmesi: Hatay örneği

    Examining the communicative planning practise under the overall framework provided by new regionalism: The case of Hatay

    NAİL GÖKHAN KARABULUT

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2015

    Şehircilik ve Bölge Planlamaİstanbul Teknik Üniversitesi

    Şehir ve Bölge Planlama Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. E.FERHAN GEZİCİ KORTEN

  2. Toplum temelli bir yaklaşım olarak sürdürülebilir kentsel dönüşüm: Ankara Dikmen vadisi örneği

    Sustainable urban transformation as a society based approach: Case of Ankara Dikmen valley

    SALİH ÇİFTÇİ

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    2016

    Kamu YönetimiSakarya Üniversitesi

    Siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. HALİL İBRAHİM AYDINLI

  3. 2000'li yıllarda Türkiye ve Almanya'da yaşanan yerel yönetimler reformunun karşılaştırılması: İl belediyeleri için bir model önerisi

    Comparison of the local governments reform made in Germany and Turkey in 2000s: A model suggestion for province municipalities

    UĞUR SADİOĞLU

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    2012

    Kamu YönetimiHacettepe Üniversitesi

    Siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi Ana Bilim Dalı

    DOÇ. DR. UĞUR ÖMÜRGÖNÜLŞEN

  4. Kent yönetimi ve planlama projelerinin kurumsal kapasite, proje yönetimi ve yenilikçilik boyutları: İstanbul'da İMP deneyimi

    Urban management and institutional capacity, project management, innovation dimensions of planning projects: IMP experience from Istanbul

    ULAŞ AKIN

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    2015

    Şehircilik ve Bölge Planlamaİstanbul Teknik Üniversitesi

    Şehir ve Bölge Planlama Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. TÜZİN BAYCAN