Geri Dön

İL-10 ve İL-12 polimorfizmlerinin uyarılmış salgılanma düzeyleri ile ilişkisi

IL-10 ve IL-12 gene polimorphisms and their effects on cytokine production

  1. Tez No: 138565
  2. Yazar: VUSLAT YILMAZ
  3. Danışmanlar: PROF. DR. GÜHER SARUHAN DİRESKENELİ
  4. Tez Türü: Yüksek Lisans
  5. Konular: Allerji ve İmmünoloji, Allergy and Immunology
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2003
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: İstanbul Üniversitesi
  10. Enstitü: Sağlık Bilimleri Enstitüsü
  11. Ana Bilim Dalı: İmmünoloji Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 59

Özet

İL-10 ve İL-12 Polimorfizmlerinin Uyarılmış Salgılanma Düzeyleri ile ilişkisi interlökin-12 (İL-12) temel olarak makrofaj ve dendritik hücrelerden salınan proinflamatuar bir sitokindir. Yardımcı T hücrelerinin (Th) Th1 alt grubu yönünde farklılaşmasını sağlar. Buna karşılık İL-10 anti-inflamatuar bir sitokin olup Th2 hücresi, B hücresi, monosit ve makrofajlarca salınır ve Th1 cevabını inhibe ederken Th2 cevabının düzenlenmesine katkı sağlar. Sitokin genlerindeki polimorfizmler o sitokinin ekspresyonunu etkileyebilir ve hastalıklara genetik bir yatkınlık oluşturabilir. Bu çalışmanın amacı İL-12p40 ve İL-10 polimorfizmlerinin dağılımını sağlıklı donörlerde araştırmak ve uyarılmış salgı düzeyleri ile olası ilişkisini incelemektir. Polimeraz zincir reaksiyonu ve uygun restriksiyon enzimleri ile kesim yapılarak (PCR-RFLP) İL-10 promoter -2763 (C->A) ve -3575(T->A) ile İL- 12p40 +16974 (A->C) tek nükleotid polimorfizmleri = TNP (SNP) 155 sağlıklı donörde belirlendi ( İL-12 için Taq I, İL-10 için Tas I ). Genotip ve alel dağılımlarımının karşılaştırılmasının ardından hücre kültürü çalışmasında periferik kan mononükleer hücreleri İL-10 ve İL-12 salgı miktarının belirlenmesi için Lipopolisakkarit (LPS), Staphylococcus aureus (SAC) ve Purified protein derivative (PPD) ile uyarıldı, inkübasyon süresinden (24 saat) ardından, toplanan hücre kültürü üst sıvılarındaki sitokin miktarları ELISA ile belirlendi. örnek grubunun %54 ünde İL-12p40 +16974 AA homozigot genotip bulunurken, CC homozigot bireyler %8 idi. AC genotipine sahip bireylerin SAC ile uyarı sonrasında AA genotipli bireylerden fazla İL-12 salgıladığı belirlendi (AC vs AA, medyan: 218.6 ve 52.9 pg/ml, p=0.03). Anlamlı bir farka ulaşmasa da, CC taşıyan 6 donorün İL-12 salgısı da AA taşıyanlardan yüksekti (171.2 pg/ml). PPD ile uyarı sonrasında ise AA genotipli bireylerin CC genotipli grupdan daha az İL-12 salgıladığı tespit edildi (22.1 ve 51 pg/ml, p=0.059). İL-10 -2763 CC homozigotluk donorlerin %56 sında, AA ise %8 inde tespit edildi. İL-10 -3575 TT homozigot genotipi %49, AA homozigot oranı da %14 olarak belirlendi. Bu grupta İL-10 -2763 noktasında C alelinin varlığı LPS ile uyarı sonucunda yüksek İL-10 salgısı ile ilişkili bulundu (549.6 vs 142.1 pg/ml, p=0.05). Diğer uyaranlara yanıtlar polimorfik dağılımlarla anlamlı bir ilişki göstermedi. Bu çalışma Araştırma Fonu T-1 125/18062001 no'lu proje ile desteklenmiştir.

Özet (Çeviri)

lnterleukin-12 (IL-12), being a proinflammatory cytokine produced by non-T cells as macrophages and dendritic cells, is a key inducer of differentiation of uncommited Th cells towards the Th1, whereas IL-10 is mainly an anti-inflammatory cytokine which is produced by T helper type 2 (Th2) cells, B cells, monocytes and macrophages. It inhibits Th1 functions and potentiates Th2 regulated responses. Interindividual differences in cytokine profiles appear related to allelic polymorphisms of cytokine genes and differences may have implications in disease susceptibility. This study aimed to screen IL-12 as well as IL-10 polymorphisms and analyse their functional effects upon cytokine production in a healthy population. Polymerase chain reaction-restriction fragment length polymorphism (PCR-RFLP) assay was applied to type two single nucleotide polymorphisms (SNP) of IL-10 promoter region at positions -3575(A->T), -2763(A->C) and one in IL-12p40 3'UTR at +16974 (A->C) region (Taq I for IL-12, Tas I for IL- 10). A group of 155 healthy donors were studied for the distribution of polymorphisms. Cytokine secretion of Lipopolysaccharide (LPS), Staphylococcus aureus (SAC) and Purified protein derivative (PPD) stimulated peripheral blood mononuclear cells (PBMC) was determined in conditioned medium of 24 hour culture supernatants from 29 donors of the same group by ELISA. At the IL-12p40 +16974 site, genotype distribution revealed that AA genotype was more prevalent (54%) and only 8% of the population was carrying CC genotype. For IL-10 -2763, 56% and 8% of the donors were homozygote CC and AA, respectively. At IL-10 -3575, 49% were TT and 14% were AA homozygote. These distributions of IL-12 p40 and IL-10 gene polymorphisms in the Turkish population were similar to the results of recent reports. AC heterozygot individuals have higher IL-12 secretion levels from SAC stimulated PBMCs than AA homozygots (218.6 ve 52.9 pg/ml, p=0.03). Although not significant, 6 CC genotyped donors have also produced moreIL-12 than AA homozygots (171.2 pg/ml). In AA group, lower IL-12 secretion levels were detected than CC group after PPD stimulation (22.1 vs 51 pg/ml, p=0.059). For IL-10 -2763 promoter polymorphism, C allele positive individuals had higher IL-10 secretion with LPS stimulation than without C allele (549.6 vs 142.1 pg/ml, p=0.05). No other significant differences were found between IL-10 secretion levels of IL-10 -2763 and -3575 genotype groups after stimulation with LPS, SAC or PPD. This study is supported by Istanbul University Research Fund (T- 1125/18062001).

Benzer Tezler

  1. Tez No

    387117

    Febril konvülziyon geçiren hastalarda Il-1β (-511) ve Il-10 (-1082) gen polimorfizmlerinin, periferal kanda Il-1β ve Il-10 salınımına ve hastalığın oluşumuna etkisi

    The effect of interleukin-1beta(-511) and interleukin-10 (-1082) genes polymorphism to interleukin-1beta and interleukin-10 secretion in febrile seizures

    BANU NUR

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2007

    Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıAkdeniz Üniversitesi

    Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. ŞENAY HASPOLAT

  2. Tez No

    334278

    Kronik aktif hepatit B enfeksiyonu olan hastalar ile hepatit B virusuna karşı doğal bağışıklık geliştiren bireylerin sitokin gen polimorfizmlerinin karşılaştırılması

    Comparison of cytokine gene polymorphisms in patients with chronic active hepatitis b infection and those in individuals developed protective immunity to hepatitis B virus

    TUBA KÖSE

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2013

    MikrobiyolojiKaradeniz Teknik Üniversitesi

    Tıbbi Mikrobiyoloji Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. NEŞE KAKLIKKAYA

  3. Tez No

    452765

    Periodontitisli bireylerde görülen IFN-gama, IL-2, IL-4, IL-10, IL-12 ve IL-13 ekspresyonlarının incelenmesi.

    Determination of IFN-gamma, IL-2, IL-4, IL-10, IL-12 and IL-13 expression in individuals with periodontitis.

    SİNEM YEŞİL IŞIK

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    2011

    Diş Hekimliğiİstanbul Üniversitesi

    Periodontoloji Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. HALİL ERHAN FIRATLI

  4. Tez No

    156073

    İnflamatuar bağırsak hastalarında CARD15/NOD2 geni 3020 insC mutasyonu ve sitokin gen polimorfizimlerinin incelenmesi

    Investigation of 3020 insC mutation in the CARD15/NOD2 gene and cytokine gene polimorphisms with patients of inflammatory bowel diseases

    İLHAMİ GÖK

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    2004

    BiyolojiKaradeniz Teknik Üniversitesi

    Biyoloji Ana Bilim Dalı

    YRD. DOÇ. DR. FAHRİ UÇAR

  5. Tez No

    329833

    Koroner arter hastalarında interlökin (ıl)1, 6 ve 10 ile tümör nekrozis faktör (TNF) gen polimorfizmlerinin olası rollerinin araştırılması

    Investigation of possible roles of interleukin (il) 1, 6, 10 and tumor necrosis factor (TNF) gene polymorphisms in coronary artery disease

    NİL DOĞRUER ÜNAL

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    2012

    BiyokimyaMersin Üniversitesi

    Tıbbi Biyokimya Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. LÜLÜFER TAMER GÜMÜŞ

Geri Dön