Prediyabetik bireylerde yaşam tarzı değişimi ile klinik diyabetin önlenmesi: İnflamatuvar belirteçlerin (CRP, ADMA, visfatin) prediktif değeri ve önemi
Diabetes prevention with lifestyle intervention: predictive value of proinflammatory markers (hs-CRP, ADMA, visfatin). istanbul university, department of internal medicine. graduate thesis
- Tez No: 247413
- Danışmanlar: PROF. DR. İLHAN SATMAN
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Endokrinoloji ve Metabolizma Hastalıkları, Endocrinology and Metabolic Diseases
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2009
- Dil: Türkçe
- Üniversite: İstanbul Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Endokrinoloji ve Metabolizma Bilim Dalı
- Sayfa Sayısı: 140
Özet
Diyabet, obezite, sedanter yaşam tarzı ve sağlıksız beslenmenin artmasına bağlı olarak dünya genelinde artış göstermektedir. Çalışmamızda 1. yüksek riskli kişilerde yaşam tarzı değişimi ile diyabetin önlenmesi ve 2. prediyabetik süreçte hangi inflamasyon belirteçlerinin diyabeti öngörebileceği ve metabolik değişimin proinflamatuvar değişikliklerle ilişkisinin araştırılması amaçlanmıştır.Çalışmamıza FINDRISK anketi ile diyabet açısından yüksek riskli olarak belirlenmiş ve OGTT yapılmış kilolu veya obez (ortalama BKİ 32±5,7 kg/m²), hiperinsülinemik (26 kişi), BAG (12 kişi), BGT (14 kişi) ve KGB (15 kişi) tanılı 67 kişi dahil edildi. Çalışma dizaynını katılımcıların başlangıca göre çalışma sonundaki yaşam tarzı değişimi önerilerine uyum durumu, kilo ve bel çevresindeki değişimler ile glukoz toleransı ve diğer laboratuvar parametrelerinin değişimini belirlemek şeklinde planlanladık. Katılımcıların %95,2'si kadın idi. Tüm katılımcılara en az %5 kilo kaybı, yağ ve özellikle doymuş yağ alımını azaltmak, günlük lif alımını arttırmak üzere deneyimli bir diyetisyen tarafından kişiye özel beslenme programı hazırlandı, ayrıca pedometre verilerek haftada 5 gün süreyle günde en az 30 dk (veya 10.000 adım) veya haftada en az 4 saat) orta dereceli fiziksel aktivite yapmaya yönelik yaşam tarzı değişimi eğitimi verildi. Katılımcılar ilk yıl düzenli aralıklarla sık olarak, daha sonraki dönemde 3 ayda bir izlendi. Çalışmanın başında, birinci yılda ve çalışmanın sonunda antropemetrik ölçümler, OGTT ve açlık serum örneğinde lipid profili, insülin ve hs-CRP tetkikleri tekrarlandı. Ayrıca çalışma başı ve sonunda ADMA ve visfatin düzeyleri ölçüldü.Çalışmamızda takip süresi 2 yıl idi. Çalışma başlangıcı ile çalışma sonu arasında kilo ortalama (±SS) 3,11(±5,68) kg ve bel çevresi ortalama 5,83(±7,09) cm azaldı (p=0,001). Buna karşılık AKG 9,92(±15,75) ve 2.sa KG 1,69(±2,36) mg/dl yükseldi (p=0,001). Kilo kaybı hedefine %34,3, beslenme hedefine %20,7, egzersiz hedefine %59,7 oranında ulaşıldı. Çalışma sonunda KGB (-%20) (P=0,07) ve BGT (-%71,3) (P=0,01) tanılarında azalma ve NGT durumuna dönenlerde (+%21) anlamlı artış oldu. Diyabet oranı %9 olarak saptandı, ayrıca BAG oranı arttı (+%58,7).Çalışma sonu beden kitle indeksi (BKİ) değişimi diyabet gelişimi ile ilişkili olan tek faktör olarak görüldü. BKİ düzeyindeki her bir kg/m2 artışın diyabet gelişme riskini %38 artırdığı saptandı (OR=1,38 %95 GA 1,11-1,72, p=0,004). Başlangıca göre ADMA düzeyinde ortalama 0,63(±0,53) µmol/L azalma (p
Özet (Çeviri)
Type 2 diabetes mellitus is increasingly common worldwide, primarily because of increases in prevalence of obesity, sedentary lifestyle and unhealthy nutrition. The purposes of this study were 1. to determine whether diet and exercise interventions in people with high risk for type 2 diabetes may improve glucose tolerance status and reduce the incidence of diabetes, and 2. to define which immunological markers at baseline predicted subsequent type 2 diabetes or whether any change in inflammatory markers could link to changes in metabolic statesSixty-seven overweight or obese subjects (mean BMI 32±5,7 kg/m²) who were identified with high risk for diabetes through the FINDRISK questionnaire and subsequently had an OGTT were included. Participants had either hyperinsulinemia (26 subjects), IFG (impaired fasting glucose; 12 subjects), IGT (impaired glucose tolerance; 14 subjects), or CGI (combined glucose intolerance; 15 subjects). Of the study population %95,2 were female. The participants received a series of educational sessions on individualized dietary counseling from an experienced dietitian. They were also provided a pedometer and advised to increase overall physical activity. The intervention was intensive during the first year, followed by a maintenance period. The goals were to reduce body weight by at least 5%, reduce dietary and saturated fat, and to increase dietary fiber and moderately intense physical activity at least 30 minutes or 10,000 steps for five days a week (or weekly minimum 4 hours). We repeated anthropometric measures, OGTT, fasting serum lipid profile, insulin and hs-CRP levels at the baseline , 1 year and 2 year. We also measured serum ADMA and visfatin levels at baseline and at 2 year.The mean (±SD) amount of weight loss from baseline to 2 year was 3,11(±5,68) kg, waist circumference reduced by 5,83(±7,09) cm (p=0,001). But FBG increased by 9,92(±15,75) mg/dl, 2hrBG 1,69(±2,36) mg/dl (p= 0,001). The goal of weight loss was achieved by 34,3%, nutrition %20,7, and exercise 59,7% of the participants. At the end of the study, frequency of CGI (-20%) (p=0,07) and IGT (-71,3%)(p=0,01)reduced, and additional 21% revert to NGT. However, 9% of the participants developed diabetes, and those with IFG increased by +%58,7. Body mass index (BMI) was the only predictive parameter on the progression to diabetes. Every one kg/m2 increase in BMI, increased the risk of diabetes by 38% (OR=1,38; 95% CI 1,11-1,72; p=0,004). Between baseline and 2 year, ADMA decreased by 0,63(±0,53) µmol/L, and visfatin increased by 12,52(±8,37) ng/ml (p
Benzer Tezler
- Tip 2 diyabetin önlenmesinde yüksek lifli ve düşük yağlı beslenmenin önemi
The importance of high fiber and low fat nutrition in preventing type 2 diabetes
CEMİLE ÇAKMAKCI
Yüksek Lisans
Türkçe
2009
Beslenme ve Diyetetikİstanbul Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. İLHAN SATMAN
- Prediyabetik bireylerde tip 2 diyabet gelişiminin engellenmesi için verilen yaşam tarzı değişikliklerine hasta uyumunu etkileyen faktörlerin saptanması
Factors that effects the adherence to the lifestyle changes which prevents type 2 diabetes progression in prediabetic patients
DENİZ BESLER
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2006
Aile HekimliğiDokuz Eylül ÜniversitesiAile Hekimliği Ana Bilim Dalı
PROF.DR. DİLEK GÜLDAL
PROF.DR. SENA YEŞİL
- Prediyabetik bireylerde roziglitazon kullanımının etkinliğinin değerlendirilmesi
Assesment of using rosiglitazone in patients wityh pre-diabetes
MİNE ÖZDUMAN CİN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2007
Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıAnkara ÜniversitesiEndokrinoloji ve Metabolizma Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. SEVİM GÜLLÜ
- Obeziteli ve ileri evre obeziteli bireylerde prediyabet ve diyabet tanısında oral glukoz tolerans testi (OGTT) ve HbA1c arasındaki uyumun değerlendirilmesi
Evaluation of the concordance between oral glucose tolerance test (OGTT) and HbA1c in the diagnosis of prediabetes and diabetes in individuals with obesity and advanced obesity
ABDULLAH BUDAK
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2024
İç HastalıklarıSağlık Bilimleri Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. İHSAN SOLMAZ
- Prediyabetik hastalarda metformin tedavisi ve yaşamtarzı değişikliklerinin işitme fonksiyonlarıüzerindeki etkisi
The effect of metformin treatment and lifestyle changeson hearing functions in prediabetic patients
RANA KARATAŞ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2024
Endokrinoloji ve Metabolizma HastalıklarıSağlık Bilimleri Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. ULAŞ SERKAN TOPALOĞLU