Çocuğa yönelik şiddette; çocuk, ebeveyn ve eğiticilerin algı farklılıklarının değerlendirilmesi
Evaluation of perception differences between children, parents and educators in violence against child
- Tez No: 266904
- Danışmanlar: DOÇ. DR. EKİN ÖZGÜR AKTAŞ
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Adli Tıp, Forensic Medicine
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2010
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Ege Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: Adli Tıp Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 141
Özet
Şiddet; köklerini kültürel, ekonomik ve sosyal hayatta bulan evrensel bir sorun olup, şiddete maruziyet çocukların büyük bir bölümünün sağlıklı gelişimini etkileyen bir durumdur. Çoğu zaman şiddeti uygulayanlar, istismar veya şiddet içeren davranışlarını bu şekilde algılamasalar da, bu davranışa maruz kalan çocukların özellikle duygusal etkilenmeleri farklı olabilmektedir. İstismar kastı ve algısı olmaksızın yapılan bu davranışlar özellikle çocuklar ile yoğun olarak uğraşan kişilerin -öğretmen ve ebeveynlerin- sıklıkla gösterdikleri davranışlar olabilmektedir. Bu çalışmanın amacı; çocuğa yönelik şiddette ebeveynler, eğiticiler ve çocukların şiddet ile ilgili algı farklılıklarının belirlenmesidir. Bu amaçla, öğrenci, ebeveyn ve eğiticilere Çocukluk Çağı Travma Ölçeği'nin revize edilmesi ile oluşturulan ve birbirine paralel sorular içeren anket formları ile şiddet içerikli 17 parametre verilerek üç grubun yanıtları karşılaştırılmıştır.Uygulamalar sonucunda 411 öğrenci, 135 ebeveyn ve 85 öğretmen anketi değerlendirmeye alınmıştır. Her üç grupta da fiziksel şiddet içerikli parametrelerin şiddet olarak algılanma oranlarının, duygusal şiddet içerikli parametrelere göre daha yüksek olduğu saptanmıştır.Öğretmenler, şiddet algısı en yüksek grubu oluştururken, öğrenciler şiddet algısı en düşük grubu oluşturmuştur. Ebeveyn - çocuk ilişkisinde algı farklılıkları karşılaştırıldığında; arada istatistiksel olarak anlamlı fark saptanan pozitif ve negatif özellikli davranışlarda, ebeveynlerin çocuklarına göre pozitif özellikli davranışlar ile sözel ve fiziksel şiddet içerikli negatif özellikli davranışları daha yüksek oranlarda belirttikleri saptanmıştır.Öğretmen ? öğrenci ilişkisinde algı farklılıkları karşılaştırıldığında; tüm pozitif özellikli davranışlar ile ?vurmak ve döverek cezalandırmak gibi? fiziksel şiddet içerikli davranışların ve sözel şiddet içerikli negatif davranışların öğretmenler tarafından daha yüksek yüzdelerle belirtildiği saptanmıştır.Öğrenciler tarafından algılanan ebeveyn ve öğretmen davranışları karşılaştırıldığında; tüm pozitif özellikli davranışlarda ebeveyn davranışlarının daha olumlu görüldüğü, negatif özellikli davranışlarda ise, öğretmenlerin ön plana çıktığı görülmüştür.Cezalandırma yöntemleri sorgulandığında, üç grupta da ilk sırada duygusal cezalandırma yöntemleri yer almıştır. Ebeveynler ve öğrenciler arasında fiziksel cezalandırma yöntemleri ile ilgili olarak, öğretmen ve öğrenciler arasında ise hem fiziksel, hem de duygusal cezalandırma yöntemleri ile ilgili olarak arada istatistiksel olarak anlamlı farklar saptanmıştır. Sonuç olarak; algılama, hem doğuştan gelen, hem de öğrenme yoluyla sonradan geliştirilebilen özellikleri olan bir durumdur. Öğretmenlerin şiddet algısı en yüksek grubu oluşturması, şiddetle ilgili olarak aldıkları eğitimler, bilinçlendirme programları sonrası algılarının yükseldiğinin bir göstergesidir. Bu durum, şiddet algısındaki hassasiyetin eğitim yoluyla sağlanabileceğini göstermektedir. Şiddetin doğal karşılanan, kabul gören bir kavram olmaktan çıkması için, algı farkındalığının ve birlikteliğinin sağlanması bir zorunluluktur. Ancak, şu da bir gerçektir ki; şiddetin önlenmesi için sadece algısal farkındalığın arttırılması yeterli değildir. Toplumda şiddetin disiplin ve eğitim amaçlı uygulanabilmesinin ve terbiye hakkı olarak değerlendirilmesinin önüne geçilmeli, şiddet bir sorun çözme, güç ve kontrol sağlama aracı olarak görülmemeli, şiddet mağdurlarının ve özellikle çocukların hakları korunmalı, şiddetin uygulayıcılarına yönelik caydırıcı yaptırımlar olmalıdır.
Özet (Çeviri)
Violence is a global problem having roots in cultural, economical and social lives. Most of the children who are subjected to the violence do not have healthy growing. Even there are people who apply violence and also do not sense that the violence has such an effect, especially emotional response of the children engaged in violence can differ. These behaviors done without any intention of abuse or violence perception, typically can be seen especially among the people who are dealing with children intensely like educators and parents. Aim of this work is to determine the differences in perception of parents, educators and children in violence intended to the children. In this manner, responses of three groups which are students, parents and educators to questionnaire that is revised from Childhood Trauma Criterion and includes parallel questions and also 17 parameters related to violence are compared.After the applications, questionnaires responded by 411 students, 135 parents and 85 educators are evaluated. In each three groups, it is noticed that the ratio of perception of violence in parameters related to physical violence is higher than in parameters related to emotional violence.While the educators constitute the group of the highest perception of violence, the group of the lowest perception of violence includes the students. When the perception differences in relationship between parents and children are compared; in positive and negative behaviors having statistically meaningful difference between them, it is noticed that parents in comparison with their children pointed out positive behaviors and oral and physical negative behaviors in higher rates.When the perception differences in relationship between educators and students are compared; it is noticed that the educators pointed out the all positive behaviors and negative behaviors based on physical (like hitting and flogging) and oral violence in high percentages.When the behaviors of parents and educators sensed by students are compared; it is understood that in all positive behaviors the acts of parents are seen more positive while the educators take over in negative behaviors.When punishment methods are examined, methods of emotional punishment are in the first row for each three groups. It is noticed that there are statistically meaningful perception differences between parents and students about the physical punishment methods, and between educators and students about both physical and emotional punishment methods.As a conclusion, perception is a fact that is both coming from birth and developing later by learning. The thing that the educators constitutes the group of highest perception of violence is a sign of increasing perception by taking education about violence and attending to consciousness raising programs. This shows that sensitiveness in perception of violence can be achieved by education. It is an obligation to provide awareness and unity in perception not to see violence as a natural notion. On the other hand, the truth is that it is not just enough to increase perceptual awareness to prevent violence. It must be prevented to apply violence in society for an aim of discipline and education and violence must not be seen as a way of teaching good manners. It also must not be applied as a tool for solving problems, gaining power and control. The rights of violence victims, especially children?s rights must be protected and there must be intimidating sanctions for people who practice violence on the others.
Benzer Tezler
- Çocuğa yönelik şiddete duyarlılık ile ebeveyn ilgi düzeyi arasındaki ilişkinin incelenmesi
Examination of the relationship between sensitivity to violence against children and parental interest level
MERYEM ERDOĞAN
Yüksek Lisans
Türkçe
2021
Eğitim ve Öğretimİstanbul Okan ÜniversitesiÇocuk Gelişimi ve Eğitimi Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ELİF ÇELEBİ ÖNCÜ
- Çocuğa yönelik fiziksel istismarın adli bilimler açısından değerlendirilmesi
Evaluation of physical abuse against children in terms of forensic sciences
HİLAL KARAYAZI
Yüksek Lisans
Türkçe
2023
Adli TıpAcıbadem Mehmet Ali Aydınlar ÜniversitesiAdli Bilimler Ana Bilim Dalı
PROF. DR. MEHMET OĞUZ POLAT
- Tekrarlanan cinsel istismara maruz kalan ergenlerin bireysel ve ailesel risk faktörleri
Individual and familial risk factors of adolescents who are exposed to sexual revictimization
NİLÜFER KOÇTÜRK
Doktora
Türkçe
2016
Eğitim ve ÖğretimHacettepe ÜniversitesiEğitim Bilimleri Ana Bilim Dalı
PROF. DR. FİLİZ BİLGE
- Aile içi şiddete tanıklık etmiş çocuklarda, çocuk ebeveyn ilişki terapisine dayalı oyun desteğinin; Ebeveynin stresi ve kabulüne, çocuk davranışlarına etkisi
Witnessed domestic violence in children supported by parent -child relationship therapy based on games; The effect on parent stress and acceptance, child's behavior
YURDAGÜL GÜNAYDIN
- 0-14 yaş çocuğu olan annelerin çocuklarına yönelik fiziksel ve duygusal istismar/ihmal durumu
Child physical and emotional abuse/neglect in mother with children at the age of 0-14
SONGÜL KARA DORUK
Yüksek Lisans
Türkçe
2012
Halk SağlığıErciyes ÜniversitesiHalk Sağlığı Ana Bilim Dalı
PROF. DR. AHMET ÖZTÜRK