Sürekli ayaktan periton diyalizi yapan hastalarda DNA hasarının comet test ile değerlendirilmesi
DNA damage evaluation in continuous ambulatory peritoneal dialysis patients, using the comet assay
- Tez No: 289128
- Danışmanlar: DOÇ. DR. KADRİYE ALTOK REİS
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Genetik, Nefroloji, Genetics, Nephrology
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2011
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Gazi Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 74
Özet
SDBY yüksek oranda kardiyovasküler hastalık ve kanserle ilişkilidir,ayrıca immün yetmezliğe de neden olur. Bu hasarların açıklanmasında üremi başlıbaşına patojenik bir mekanizmadır, ayrıca mikroinflamasyon ve oksidatif stres debunlar arasında sayılabilir. Bu etkenler proteinlere, membran lipidlerine,karbonhidratlara ve DNA'ya etki ederler. Genetik sonuçları ; erken yaşlanma,nörodejeneratif hastalıklar, aterosklerozis, mutagenez ve karsinogeneze nedenolması çalışmaların genellikle oksidatif DNA hasarına odaklanmasına nedenolmuştur. Genotoksik ortam nedeniyle karsinogenez oluşumunda rol alanajanların araştırılmasında periferik lenfositler yaygın bir biçimde kullanılmaktadırve uzun süreli çalışmalar bu belirteçlerin geçerliliğini ve yüksek klinikanlamlılığını göstermektedir. Çalışmamızda PD tedavisi gören hastalarda vesağlıklı kontrol grubunda, DNA hasarı araştırıldı. Comet test yöntemi ile periferikkandan izole edilen lenfositlerdeki DNA hasarı miktarı , kuyruk uzunluğu vekuyruk yoğunluğu şeklinde ölçüldü. Çalışma, yaş ve cinsiyet açısından uyumlu 27PD tedavisi gören hasta ile 25 sağlıklı kontrol grubu üzerinde yapıldı. PD tedavisigören hastalarda , kontrol grubuna göre DNA hasarı anlamlı oranda yüksekbulundu. PD tedavi süresi uzadıkça DNA hasarında, istatistiksel olarak anlamlıolmayan bir artış izlendi. Aneminin DNA hasarı üzerinde etkisi saptanmadı.Ancak hastalarda diyabetes mellitus olması ve ferritin değerinin 500'ün üzerindeolmasının DNA hasarında artışa yol açtığı izlenmiştir. Son altı ayda eritropoietinve D vitamini alan ve almayan hasta grubunda DNA hasarı yönünden istatistikselolarak anlamlı fark saptanmamıştır. Sonuç olarak, PD yapan hastalarda, kontrolgrubuna göre DNA hasarının anlamlı oranda yüksek saptanması, kronik böbrekyetmezliğine, hastalığın progresyonuna ve PD tedavi yöntemine bağlı olabilir .Serumda ferritin fazlalığının olması ve hastalarda diyabetes mellitus varlığı ile budurum daha da artabilir.
Özet (Çeviri)
ESRD is associated with a high incidence of cardiovascular diseases and cancerand is characterized by a condition of immunodeficiency. Among the severalpathogenic mechanisms suggested to explain these phenomena there are uremiaper se, microinflammation and oxidative stress, which involves the whole cellstructure (proteins, membrane lipids, carbohydrates and DNA). Great interest hasrecently been paid to oxidative DNA damage because of its genetic consequences,linked to early aging, neurodegenerative diseases, atherosclerosis, mutagenesisand carcinogenesis. The genome damage to the lymphocytes of peripheral bloodhas been widely used as a biomarker of carcinogenesis from genotoxicenvironmental factors, and long-term studies have demonstrated its validity andhigh clinical predictivity. In our study, we investigated DNA damage in PDpatients and healthy control group. The amount of DNA damage in lymphocytesisolated from peripheral blood with comet test method was measured in the formof tail length and tail intensity. We studied with, age and sex matched 27 PDpatients and 25 healthy subjects. DNA damage was significantly higher in PDpatients than the control group. As the duration of PD treatment got longer, astatistically nonsignificant increase in DNA damage was observed. There was norelation between DNA damage and anemia. But, in DM patients and in patientswith ferritin level higher than 500 an increase in DNA damage was observed.There was no statistically significant difference between the patients who treatedwith erythropoietin and vitamin D in last six months and who patients not treated.As a result, the significantly higher DNA damage in PD patients when compairedto control group may be releated to chronic renal failure, disease progression andPD. The amount of DNA damage can increase more with diabetes mellitus andhigher serum ferritine levels.
Benzer Tezler
- Sürekli ayaktan periton diyalizi yapan hastalarda periodontal hastalıklar
Periodontal diseases of continuous ambulatory peritoneal dialysis patients
HASAN ESAT YÜCEL
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2013
NefrolojiErciyes Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. BÜLENT TOKGÖZ
- Sürekli ayaktan periton diyalizi yapan hastalarda eritropoietin tedavisine cevap azlığında hepsidinin rolü
Role of hepcidin erythropoietin hypo-responsiveness in patients on continuous ambulatory peritoneal dialysis
ÖZLEM TİRYAKİ
Tıpta Yan Dal Uzmanlık
Türkçe
2010
NefrolojiGaziantep Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. CELALETTİN USALAN
- Periton diyalizi yapan peritonitli hastalarda alkollü kapama solusyonunun tedavi süresi, relaps ve rekürrens üzerine etkisi
The effectiveness of alcohol lock solution on relaps and recurrence rates in peritoneal dialysis patients with peritonitis
ŞERİFE CİNGÖZ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2015
NefrolojiErciyes Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. OKTAY OYMAK
- Periton diyalizi yapan yüksek geçirgen hastalar ile düsük ?orta, düsük geçirgen hastalarda orta molekül agırlıklı solüt olan beta 2 mikroglobulinin peritoneal klirensi
Peritoneal clearance of the middle molecular weight beta 2-microglobulin in high and low-average, low transporter with continuous ambulatory peritoneal dialysis patients
MESUT AKÇAKAYA
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2008
NefrolojiErciyes Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. OKTAY OYMAK
- 2004-2018 yılları arasında sürekli ayaktan periton diyalizi ilişkili peritonit ataklarında mikrobiyolojik eğilimler ve antimikrobiyal direncin araştırılması
Investigation of microbiological tendencies and antimicrobial resistance in continuous ambulatory peritoneal dialysis-related peritonitis attacks between 2004-2018
ARİF BABAYİĞİT
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2019
NefrolojiErciyes Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. MURAT HAYRİ SİPAHİOĞLU