Yoğun bakım ünitesinde yatan hastalarda refeeding hipofosfatemi sıklığı ve iştah hormonları ile ilişkisi
Refeeding hypophosphatemia prevalance in intensive and surgery care unit and association with orexigenic and anorexigenic hormones
- Tez No: 393916
- Danışmanlar: PROF. DR. MUHAMMET GÜVEN
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Endokrinoloji ve Metabolizma Hastalıkları, Endocrinology and Metabolic Diseases
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2014
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Erciyes Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 105
Özet
Amaç: Refeeding hipofosfatemi kritik hastalarda sık görülür ve artmış mortalite ve morbidite ile ilişkilidir. Bu çalışmanın amacı yoğun bakım ünitesinde refeeding hipofosfatemi sıklığını ve iştah hormonlarıyla ilişkisini tespit etmek ayrıca refeeding hipofosfateminin enteral ve parenteral beslenmeyle ilişkisini incelemektir. Hastalar ve yöntem: Mayıs 2013-Ocak 2014 tarihleri arasında Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi İç Hastalıkları ve Genel Cerrahi Yoğun Bakım Ünitesinde yatan hastalar prospektif olarak incelendi. Hastaların yaş, cinsiyet, kilo, boy, NRS2002 skoru, yatış APACHEII skoru, yatış SOFA skoru, alt hastalıkları, beslenme şekli, hastanede yatış süreleri, üç gün boyunca aldıkları enerji ve karbonhidrat miktarı, elektrolit (Na, K, P, Ca) düzeyleri, leptin, ghrelin, resistin, GLP-1, IGF-1, adiponektin seviyeleri incelendi. Bu özellikler hem refeeding hipofosfatemi gelişen ve gelişmeyen grup arasında hem de enteral ve parenteral beslenen grup arasında karşılaştırıldı. Bulgular: Yirmi altı hastanın dokuzu (%34,6) kadın, 17 si (%65,4) erkekti ve yaş ortalaması 62,8±18,2 yıl idi. Hastaların en sık yatış nedeni 7 hastada sepsis ve 7 hastada cerrahi nedenlerdi. Hastaların 14'ü (%53,8) enteral, 12'si (%46,2) parenteral yolla beslendi. Refeeding hipofosfatemi gelişen hasta sayısı 11 (%42) idi. Refeeding hipofosfatemi gelişimi açısından enteral ve parenteral alan hastalar karşılaştırıldığında anlamlı farklılık izlenmedi. Refeeding hipofosfatemi gelişmeyen grupta birinci gün adiponektin seviyeleri gelişmeyen gruba göre anlamlı derecede yüksek idi. Refeeding hipofosfatemi gelişen grupta, başlangıç adiponektin değeri birinci günkü değerden yüksek, üçüncü günkü değerden anlamlı derecede düşük bulundu.. Diğer hormonlarda RH gelişimi açısından ve günlere göre farklılık izlenmedi. GLP1 seviyelerinde enteral alan grupta, parenteral alan gruba göre anlamlı derecede yüksekti. Beslenme şekline göre yapılan karşılaştırmalarda üçüncü gündeki adiponektin seviyeleri enteral alan grupta parenteral alan gruba göre yüksekti and birinci ve üçüncü günkü resistin seviyeleri parenteral grupta enteral gruba göre anlamlı derecede yüksekti. Diğer hormonlarda beslenme şekline göre karşılaştırıldığında farklılık izlenmedi. Resistin ile GLP1 arasında negatif orta düzeyde anlamlı bir korelasyon gözlendi. RH gelişimini predikte etme açısından yapılan ROC analizinde IGF-1 için AUC:0,854 saptandı. Sonuç: Refeeding hipofosfatemi, yoğun bakımda yatan hastalarında sık görülen bir komplikasyondur. Kritik hastalarda beslenme uygun protokollere göre yapılmalıdır. Adiponektin seviyeleri refeeding hipofosfatemi gelişen hastalarda düşük seyretmektedir. Refeeding hipofosfatemi ile iştah hormonlarının ilişkisini tespit etmek için daha büyük çaplı çalışmalara ihtiyaç vardır.
Özet (Çeviri)
Aim: Refeeding hypophosphatemia is common in crtical patients and it is associated with increased mortality and morbidity. The aim of this study was to examine the prevalance of refeeding hypophosphatemia in intensive and surgecal care unit and its association with orexigenic and anorexigenic hormones also to examine association with enteral and parenteral feeding. Patients and Methods: The patients admitted to surgical and intensive care unit from May 2013 and January 2014 were analyzed prospectively.Patient's age, gender, weight, height, NRS2002 score, beginning APACHEII score, beginning SOFA score, comorbid disease status, type of feeding, hospital lenght of stay, for three days having energy and carbonhydrate amount, electrolite (Na, K, P, Ca) levels, leptin, ghrelin, resistin, GLP-1, IGF-1, adiponektin results were analyzed. Those with refeeding hypophosphatemia were compared with those without and those with fed by enteral route compared with parenteral route. Results: Of the twenty six cases nine (%34,6) were female, seventeen (%65,4) were male and mean age was 62,8±18,2 years. The main reasons for the admission were sepsis and surgical for 7 patients. Fourteen (%53,8) of the patients fed by enteral route and twelve (%46,2) of the patients fed by parenteral route. Eleven of patients (%42) had ilness named refeeding hypophosphatemia. When those with enteral were compared with those with parenteral there were no differences for having refeeding syndrome. Those without refeeding syndrome first day adiponectin levels were significiantly higher than those with refeeding syndrome. In the group without refeeding syndrome the adiponectin levels before feeding were higher than the first day levels and lower than the third day levels. Between the other hormones there were no differences for having refeeding hypophosphatemia and changing in the followed three days. The levels of GLP1 in enteral group were significiantly higher than in parenteral group. The levels of third day adiponectin were higher than in enteral group than the parenteral group and the levels of first and third day resistin there were significiantly higher in parenteral group than in the enteral group. There were no difference in the other hormones for feeding type. There were a negative significiant correlation between resistin and GLP1. To determine predicting RH used ROC and the AUC result was 0,854 for IGF1. Conclusion: Refeeding hypophosphatemia is a common complication in the critical patients. The feeding must have done in apopriate situation in critical patients. Adiponectin levels were lower in the group of that with refeeding syndrome. That needs another large studies for determine the relation between refeeding syndrome and orexigenic and anorexigenic hormones.
Benzer Tezler
- Yoğun bakım ünitesinde yatan hastalarda RIFLE ve AKIN sınıflandırmalarına göre akut böbrek yetmezliği insidansı ve risk faktörleri
The incidence and risk factors of acute renal failure in critically ill patients according to RIFLE And AKIN classifications
RAMAZAN ERDEM ER
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2011
NefrolojiGazi Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. YASEMİN ERTEN
- Yoğun bakım ünitesinde yatan hastalarda deliryum ve risk faktörlerinin belirlenmesi
Determination of delirium and risk factors in patients hospitalized in intensive care unit
ALİYE YAŞAYACAK
Yüksek Lisans
Türkçe
2009
HemşirelikDüzce ÜniversitesiHemşirelik Ana Bilim Dalı
YRD. DOÇ. DR. FATMA EKER
- Yoğun bakım ünitesinde yatan hastalarda karbapenem dirençli gram negatif bakteri kolonizasyonunun araştırılması
Investigation of carbapenem resistant gram negative bacteria colonization in intensive care unit patients
AYDAN YILDIZ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2019
MikrobiyolojiSağlık Bilimleri ÜniversitesiTıbbi Mikrobiyoloji Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. AYŞE ESRA KARAKOÇ
- Yoğun bakım ünitesinde yatan hastalarda paracetemol, metamizol ve soğuk uygulamanın ateş düşürme üzerine etkilerinin karşılaştırlması
Comparison of the effects of paracetamol, metamizol and external cooling on the fever reduction in intensive care unit patients
NURLANA AHMADZADA
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2021
Anestezi ve ReanimasyonGaziantep ÜniversitesiAnesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı
PROF. DR. SÜLEYMAN GANİDAĞLI
- Yoğun bakım ünitesinde yatan hastalarda Candida kolonizasyonunun epidemiyolojik ve invitro antifungal duyarlılık yönünden incelenmesi
Investigation of epidemiological and in vitro antifungal susceptibity of Candida colonization in patients hospitalized in intensive care unit
AYSUN KAYA
Tıpta Yan Dal Uzmanlık
Türkçe
2012
Mikrobiyolojiİstanbul ÜniversitesiTıbbi Mikrobiyoloji Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ZAYRE ERTURAN