Erişkin radius başı kırıklarında cerrahi tedavi sonuçlarının karşılaştırılması
Comparison of surgical treatment results in adult radius head fractures
- Tez No: 673744
- Danışmanlar: PROF. DR. CEMAL KURAL
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Ortopedi ve Travmatoloji, Orthopedics and Traumatology
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2021
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Sağlık Bilimleri Üniversitesi
- Enstitü: İstanbul Bakırköy Dr. Sadi Konuk Eğitim ve Araştırma Hastanesi
- Ana Bilim Dalı: Ortopedi ve Travmatoloji Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 128
Özet
Amaç: Radius proksimal uç kırıkları ortopedi günlük rutininde sık karşılaşılan kırıklar olup radius proksimal ekleminin biyomekanik özellikleri gün geçtikçe netlik kazanmaktadır. Hangi hastalara cerrahi uygulanması gerektiği ve de hangi cerrahi yöntemin altın standart olduğu hususunda tartışmalar devam etmektedir. Henüz yakın bir tarihe kadar cerrahi seçeneği yalnızca rezeksiyona dayanmakta iken; günümüzde osteosentez ve artroplasti seçenekleri ön planda tutulmaktadır. Bu çalışmanın amacı osteosentez ve eksizyon yapılan hastaların kısa – orta vadeli sonuçlarını retrospektif olarak değerlendirmektir. Gereç ve Yöntem: Çalışmamıza; 1 Ocak 2014 ile 1 Ocak 2019 tarihleri arasında radius üst uç kırığı tanısı ile kliniğimize başvurarak cerrahi tedavi kararı verilmiş ve cerrahi sonrasında minimum 6 aylık takip süresine sahip olan 52 hasta dahil edilmiştir. Hasta verileri olarak ilk gelişinden itibaren yapılmış olan elektronik medikal kayıtları ve muayene bulguları kullanılmıştır. Kırık sınıflamasında Modifiye Mason Sınıflaması baz alınmıştır Hastaların son kontrollerinde dirsek ve el bilek grafileri çekilmiş, dirsek ve el bilek eklem hareket açıklıkları (EHA), önkol rotasyonel arkı, dirsek valgus laksitesi, el kavrama gücü ölçülerek kayıt altına alınmış ve Mayo, Dash/Dash İş, Vas, Gartland-Werley Skorlama anketleri doldurulmuştur. Radyolojik değerlendirmede; dirsek ve el bilek eklemlerinde gelişen artroz, ulnar varyans, heterotipik ossifikasyon (HO), kaynamama ya da yanlış kaynama durumu ve implantın sağkalımı değerlendirilmiştir. Artroz sınıflaması için Broberg- Morrey evrelemesi kullanılmıştır. Bulgular: Çalışmaya katılan hastaların 27'si erkek, 25'i kadın olup, yaş ortalamaları sırasıyla 51,9 ve 48,1'dir. Mesleki olarak %42,3 oranla en fazla işçi grubu yer almaktayken ev hanımları ikinci sırada gelmektedir. Minimum takip süresi 6 ay olup ortalama 38,8 aydır. Oluş nedeni olarak %30 basit düşme ilk sırada olup bunu merdivenden düşme, yüksekten düşme, trafik kazaları takip etmektedir. Oluş nedenlerinin %15,4'ü iş kazasıdır. Hastaların %15,4'üne ek yaralanmalar eşlik etmekte olup en sık eşlik eden yaralanma koronoid çıkıntı kırıklarıdır (%30,8). Ancak koronoid III çıkıntı kırıklarının cerrahi endikasyonu her hastada olmayıp en sık eşlik eden ve cerrahi gerektiren yaralanma olarak %28,8 oranla LKL yaralanmaları karşımıza çıkmaktadır. Vakaların %17,3'ünde dirsek çıkığı eşlik etmekteydi. Mason sınıflamasına göre vakaların %7,7'si tip2, %75'i tip 3, %17,3'ü tip 4'tü. Hastalara uygulanan cerrahi yöntem ise %69,2 osteosentez iken %30,8 radius başı eksizyonudur. Eklem hareket açıklıkları karşılaştırıldığında yalnızca dirsek fleksiyonunda eksizyon hastaları lehine istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmuşken, ekstansiyon, pronasyon ve supinasyonda anlamlı fark saptanamamıştır. Yine el kavrama güçleri arasında istatistiksel olarak gruplar arasında fark saptanamamıştır. Dirsek valgus laksitesi tüm eksizyon yapılan hastalarda mevcut olup osteosentez grubunun üstünlüğü söz konusudur. Grafi kontrollerinde dirsek eklem çevresinde artroz gelişimi açısından eksizyon grubu anlamlı olarak geride kalmaktayken radiusun proksimale migrasyonunda da aynı durum söz konusudur. Ancak kaynamama, HO gibi komplikasyonlar açısından gruplar arası fark yoktur. Mayo, Dash, Vas, Gartland – Werley skorlamalarında gruplar arasında fark saptanamamıştır. Sonuç: Osteosentez kırıkların hemen hepsinde olduğu gibi radial baş kırıklarında da ideal yöntemdir. Ancak rekonstrükte edilemeyen kırıklarda radial baş eksizyonu alternatif bir seçenek iken eksizyon uygulanacak olan hastanın preoperatif ve peroperatif çok iyi değerlendirilmesi gerekmektedir. İhmal edilmiş ya da tanı konmamış bağ yaralanmaları ve dirsek instabilitelerinde radial baş eksizyonu ile birlikte ciddi morbidite gelişebileceği unutulmamalıdır. Radius başı eksizyonu rekonstrükte edilemeyen bilhassa ileri yaş vakalarda erken hareket başlangıcı, minimal invaziv, hızlı ve pratik bir işlem olarak iyi bir yöntemdir. Rekonstrüksiyonun tam yapılamadığı, zorlamalı osteosentez vakaları genel olarak kötü sonuçlarla ilişkilendirilmiştir. Daha uzun takip süresi ve daha fazla hasta sayısı ile izole yaralanmalar üzerine çalışmalara ihtiyaç duyulmaktadır.
Özet (Çeviri)
Aim: Radius proximal end fractures are common fractures in the daily orthopedics routine, and the biomechanical features of the proximal radius joint are getting clearer day by day. Debates continue about which patients should undergo surgery and which surgical method is the gold standard. Until recently, the surgical option is based solely on resection; today, osteosynthesis and arthroplasty options are prioritized. The aim of this study is to retrospectively evaluate the short-medium term results of patients who underwent osteosynthesis and excision. Material and Method: Toour study; between 1 January 2014 and 1 January 2019, a surgical treatment decision was made by applying to our clinic with the diagnosis of upper radius fracture and 52 patients who had a minimum follow-up period of 6 months after surgery were included. As patient data, electronic medical records and examination findings, which were made since the first admission, were used. Fracture classification is based on Modified Mason Classification. At the last control of the patients, elbow and wrist radiographs were taken, elbow and wrist joint range of motion (ROM), forearm rotational arch, elbow valgus laxity, hand grip strength were measured and recorded, and Mayo, Dash / Dash Job, Vas, Gartland-Werley Scoring questionnaires have been filled. In radiological evaluation; arthrosis of the elbow and wrist joints, ulnar variance, heterotypic ossification (HO), nonunion or malunion, and implant survival were evaluated. Broberg-Morrey staging was used for arthrosis classification. Results: 27 of the patients participating in the study were male and 25 were female, and their average age was 51.9 and 48.1, respectively. While the worker group has the highest rate of 42.3% in the patient group, housewives take the second place. The minimum follow-up period is 6 months and the average is 38.8 months. The form of occurrence is 30% simple falling, then falling from the stairs, falling from a height, traffic accidents. 15.4% of the reasons for occurrence is work accident. Additional injuries accompany 15.4% of the patients, and the most common accompanying injury V is coronoid process fractures (30.8%). However, surgery indication for coronoid process fractures is low, and LCL injuries are the most common accompanying injury that requires surgery with a rate of 28.8%. Elbow dislocation accompanied in 17.3% of the cases. According to the Mason classification, 7.7% of the cases were type2, 75% were type 3, and 17.3% were type 4. The surgical method applied to the patients is osteosynthesis in 69.2% and radial head excision in 30.8%. When ROM was compared, a statistically significant difference was found in favor of excision patients only in elbow flexion, but no difference was found in extension, pronation, and supination. Again, there was no statistically significant difference between the groups in terms of hand grip strengths. Elbow valgus laxity is present in all patients undergoing excision, and it is low in the osteosynthesis group. While the excision group is significantly behind in terms of the development of arthrosis around the elbow joint in graphy controls, the same is true for the proximal migration of the radius. However, there was no difference between groups in terms of complications such as nonunion and HO. There was no difference between the groups in terms of Mayo, Dash, Vas, Gartland - Werley scores. Conclusion: Osteosynthesis is the ideal method in radial head fractures as in almost all fractures. However, while radial head excision is an alternative option in non-reconstructed fractures, the patient who will undergo excision should be evaluated preoperatively and peroperatively. It should be kept in mind that serious morbidity may develop with radial head excision in neglected or overlooked ligament injuries and elbow instabilities. Radius head excision is a good method as a minimally invasive, fast and practical procedure, with early onset of movement, especially in advanced age cases that cannot be reconstructed. Incomplete reconstruction and forced osteosynthesis cases have generally been associated with poor results. Studies on isolated fractures with longer follow-up periods and more patient groups are needed.
Benzer Tezler
- Acil serviste radius başı kırığı tespit edilen hastalarda eşlik eden diğer dirsek yaralanmalarının incelenmesi
Investigation of other elbow injuries in patients diagnosed as radial head fracture at the emergency department
SERKAN HACAR
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2017
İlk ve Acil YardımSağlık Bilimleri ÜniversitesiAcil Tıp Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. ÖZGE DUMAN ATİLLA
- Erişkinlerde radius başı kırıkları cerrahi tedavi sonuçları
Surgical treatment results of radius head fractures on
VOLKAN ÖZEL
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2018
Ortopedi ve TravmatolojiSağlık Bilimleri ÜniversitesiOrtopedi ve Travmatoloji Ana Bilim Dalı
DR. İBRAHİM SUNGUR
- Distal önkol travmalı hastalarda acil tıp hekimleri tarafından yapılan yatak başı ultrasonografinin kırık tanısındaki duyarlılık ve özgüllüğünün araştırılması
Diagnostic sensitivity and spesificity of emergency physician performed bedside ultrasonographic examination for distal forearm fractures
SEMRA SİVRİKAYA
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2014
İlk ve Acil YardımDokuz Eylül ÜniversitesiAcil Tıp Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ERSİN AKSAY
- Erişkin monteggia kırıklı çıkığı cerrahi tedavi sonuçları
Surgical results of the adult monteggi̇a fracture-dislocations
GÜRKAN YILDIZ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2017
Ortopedi ve Travmatolojiİzmir Katip Çelebi ÜniversitesiOrtopedi ve Travmatoloji Ana Bilim Dalı
DR. MESUT TAHTA
- Erişkin radius distal uç kırıklarında başsız konik vida ile tespit yönteminin sonuçları
The results of the treatment of adult distal radius fractures with headless conic screw fixation
KEMAL TURGUT
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2011
Ortopedi ve TravmatolojiEskişehir Osmangazi ÜniversitesiOrtopedi ve Travmatoloji Ana Bilim Dalı
PROF. DR. EROL GÖKTÜRK