Forniks ve İlişkili Yapıların Mikrocerrahi ve Ak Madde Anatomisi
Forniks ve İlişkili Yapıların Mikrocerrahi ve Ak Madde Anatomisi
- Tez No: 688891
- Danışmanlar: PROF. DR. FİKRET HÜSEYİN DOĞULU
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Nöroşirürji, Neurosurgery
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2021
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Gazi Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: Beyin ve Sinir Cerrahisi Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 114
Özet
Hipokampusun ana efferent ve afferent yolu olan forniks, limbik sistemin önemli parçalarından biridir. Üstlendiği fonksiyonlar ve beynin diğer kritik yapılarına olan yakın komşuluğu nedeniyle, nörobilim çalışmalarının olduğu kadar nöroşirürji pratiğinin de gündeminde yer almıştır. Forniksin ve dâhil olduğu nöral sistemin mikrocerrahi ve ak madde anatomisine hâkim olmak, özellikle lateral ve üçüncü ventrikül yerleşimli lezyonların cerrahi tedavisinde kritik bir öneme sahiptir. Çalışmamızın bu alanda nöroşirürjiyenlere rehberlik etmesini hedeflemekteyiz. Çalışmamızın temelini oluşturan insan kadavra beyin diseksiyonları, Yeditepe Üniversitesi Tıp Fakültesine bağlı nöroşirürji laboratuvarında gerçekleştirildi. En az 1 ay boyunca %10'luk formalinde tespit edildilen 12 adet insan kadavra beyin spesmeni, 2 haftadan az olmamak üzere -18 °C sıcaklıkta donduruldu. Takiben akan musluk suyu altında çözdürülerek diseksiyona hazır hâle getirildi. Diseksiyonlar, uygun mikrocerrahi aletler kullanılarak, cerrahi mikroskop altında; medialden laterale, süperiordan inferiora ve inferiordan süperiora olacak şekilde kademeli gerçekleştirildi. Diseksiyonların her aşaması dijital fotoğraf makinesi ile fotoğraflandı. MR traktografi çalışmaları ''DSI Studio'' yazılımı ile halka açık ''Human Connectome Project'' veri tabanı kullanılarak tamamlandı. Histolojik görüntüler, çalışılmak istenen bölgenin genel kesiti makrokesiti alındıktan sonra, 5 µm kalınlığındaki mikrokesitlerin mega lamlarda ''luxol fast blue'' ile boyanmasıyla elde edildi. Forniks hakkındaki temel bilgiler, forniksin karşılaştırmalı anatomisi ve forniks literatürünün tarihsel gelişimi derlendi. Forniks ve ilişkili yapıların anatomisi; ak madde diseksiyon tekniği, MR traktografi ve histolojik çalışmalar birleştirilerek ortaya kondu. Günümüzde popülaritesini kaybetmiş olan fornikotomilerin, -gelişen nöronavigasyon teknolojisinin katkısıyla- epilepsi cerrahisinde yeniden bir seçenek olarak ön plana çıkabileceği vurgulandı. Lateral ventrikül ve üçüncü ventrikülde yerleşim gösteren lezyonların cerrahi tedavisinde tercih edilebilecek cerrahi girişimler, diseksiyonlardan elde edilen verilerle karşılaştırmalı değerlendirilerek, odak noktası forniks hasarı olacak şekilde tartışıldı. Özellikle üçüncü ventrikül cerrahisinde artan forniks hasarı riskini asgari düzeyde tutmak adına, kullanılabilecek cerrahi girişimin teknik özellikleri, alternatifleri ve forniks hasarı haricindeki diğer komplikasyonları detaylandırıldı. Üçüncü ventrikülün posteriorunda yerleşip süperiora doğru uzanım gösteren lezyonlarda tercih edilebilecek posterior interhemisferik transkallozal yaklaşımda, kallozotominin spleniumun posterior ucundan 1 cm anteriorda sonlanacak şekilde sınırlandırılması gerektiği tespit edildi.
Özet (Çeviri)
The fornix, which is the main efferent and afferent pathway of the hippocampus, is one of the important parts of the limbic system. Due to the functions it undertakes and its close proximity to other critical structures of the brain, the fornix has been on the agenda of neurosurgery practice as well as neuroscience studies. Mastering the microsurgical and white matter anatomy of the fornix and the neural system it is involved in is of critical importance in the surgical treatment of lesions located in the lateral and third ventricle. We aim our study to guide neurosurgeons in this regard. Human cadaver brain dissections, which formed the basis of our study, were performed in the neurosurgery laboratory affiliated to Yeditepe University School of Medicine. 12 human cadaver brain specimens fixed in 10% formalin for at least 1 month were frozen at -18 °C for not less than 2 weeks. Afterwards, it was dissolved under running tap water and made ready for dissection. Dissections was performed in stages from medial to lateral, superior to inferior, and inferior to superior; using appropriate microsurgical instruments and under the surgical microscope. Each stage of the dissections was photographed with a digital camera. MR tractography studies were completed using the“DSI Studio”software and the publicly available“Human Connectome Project”database. Histological images were obtained by staining 5 µm-thick microsections with“luxol fast blue”on mega slides, after the general section of the area to be studied was taken. Ground information about the fornix, its comparative anatomy, and the historical development of the fornix literature were reviewed. Anatomy of the fornix and related structures was depicted combining the white matter dissection technique, MR tractography and histological studies. It was emphasized that fornicotomy, which has lost its popularity today, may again come to the fore as an option in epilepsy surgery with the contribution of developing neuronavigation technology. Surgical interventions that can be preferred in the surgical treatment of lesions located in the lateral ventricle and third ventricle, with the focus of fornix damage, are discussed in comparison with the data obtained from the dissections. In order to minimize the risk of fornix damage, which increases especially in third ventricle surgery, the technical features of the usable surgical intervention, its alternatives and complications other than fornix damage were detailed. It was determined that in the posterior interhemispheric transcallosal approach, which can be preferred in lesions located posterior to the third ventricle and extending superiorly, callosotomy should be limited to ending 1 cm anterior from the posterior end of the splenium.
Benzer Tezler
- Alzheimer hastalığı sürekliliğinde unsinat fasikül, singulum ve forniks yolaklarının difüzyon tensör görüntüleme ile incelenmesi
Investigation of uncinate fasciculus, cingulum, and fornix pathways in Alzheimer's disease continuum by diffusion tensor imaging
ENES KURUÇAY
Yüksek Lisans
Türkçe
2023
Radyoloji ve Nükleer Tıpİstanbul ÜniversitesiSinir Bilimi Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ ALİ BAYRAM
- İnsan kadavra beyninde psalterium ve komşu anatomik yapıların fiber diseksiyon tekniği ile gösterilmesi
Demonstration of psalterium and neighbouring anatomical structures in the human cadaveric brain with fiber dissection technique
SAİME AYÇA ŞAHİN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2018
NöroşirürjiSağlık Bilimleri ÜniversitesiBeyin ve Sinir Cerrahisi Ana Bilim Dalı
PROF. DR. NECMETTİN TANRIÖVER
- Multipl skleroz hastalarında difüzyon tensör görüntüleme
Diffusion tensor imaging in multiple sclerosis patients
İSA ÇAM
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2015
Radyoloji ve Nükleer TıpKocaeli ÜniversitesiRadyoloji Ana Bilim Dalı
PROF. DR. YONCA ANIK
- Hipotalamusun ak madde yolları anatomisi
Fiber tract anatomy of the hypothalamus
PELİN KUZUCU
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2020
AnatomiGazi ÜniversitesiBeyin ve Sinir Cerrahisi Ana Bilim Dalı
PROF. DR. AHMET MEMDUH KAYMAZ
DOÇ. DR. ABUZER GÜNGÖR
- Servikal olgunlaştırma endikasyonu verilen hastalarda vajinal ph değerlerinin doğum eylemine ve doğum sonuçlarına etkisinin araştırılması
Investigation of the effect of vaginal ph values on delivery and delivery results in patients with cervical maturation indication
SEDA ÜNAL MESUT
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2023
Kadın Hastalıkları ve DoğumSağlık Bilimleri ÜniversitesiKadın Hastalıkları ve Doğum Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. DENİZ ŞİMŞEK