Riskli yenidoğanlarda nörogelişimsel tedavinin nöromotor gelişme sürecine etkisi
The Effect of neurodevelopmenttal treatment on the neuromotor development at-risk infants
- Tez No: 86373
- Danışmanlar: PROF. DR. MERAL ÖZMEN
- Tez Türü: Yüksek Lisans
- Konular: Nöroloji, Neurology
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 1999
- Dil: Türkçe
- Üniversite: İstanbul Üniversitesi
- Enstitü: Sağlık Bilimleri Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Gelişim Nörolojisi Bilim Dalı
- Sayfa Sayısı: 90
Özet
ÖZET Üç yıllık (1994-1997) bir dönemde İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı Gelişim Nörolojisi Bilim Dalı polikliniğine riskli bebek olarak gönderilen olgularda risk faktörlerinin incelenmesi, risk faktörleri ile sonradan gelişen nörolojik sorunlar arasındaki ilişkilerin değerlendirilmesi ve takipte nöromotor yönden sorun gelişen bebeklerde nörogelişimsel tedavi yaklaşımının yararının araştırılması amaçlandı. Çalışmaya katılan 183 olguda risk faktörleri sorgulanarak ve kayıtlar incelenerek belirlendi, nörolojik ve nörokinezyolojik muayeneler yapıldı. Tüm olguların ailelerine nörogelişimsel tedavi programının pozisyonlama ve tutuş şekilleri evde uygulanmak üzere öğretildi. Nöromotor sorun gelişme riski olanlara (motor gerilik, tonus bozukluğu, ilkel reflekslerin devamı, uyanlabilen durum reflekslerinde patolojik yanıtlar) nörogelişimsel tedavi programının egzersiz safhasına geçildi. Olguların başvuru ve tedaviye başlama yaşlarının dağılımı 1-8 ay arasında olup, cinsiyet dağılımı %43.2 kız, % 56.8 erkek şeklinde idi. Olguların %52.5'i preterm, %43.2'si term bebeklerden oluşmakta idi. 12-30 ay arasında takip edilen olguların %50.8'i normal gelişme gösterirken %18.6'smda minör ve %30.6'sında majör nöromotor sorunlar gelişti. Majör nöromotor sorun gelişen olguların %55.3'ü spastik tetraparezi, %21.4'ü spastik diparezi, %17.8'i spastik hemiparezi, %5.3'ü diskinezi olarak saptandı. Term bebeklerde risk faktörlerinden perinatal asfiksi (%56.9), yenidoğan konvülziyonu (%37.9), müdaheleli doğum (%34.1), erken sepsis (%29.1) ilk sıralarda yer alırken, preterm bebeklerde müdaheleli doğum (%53.1), hiperbiluribinemi (%42.7), perinatal asfiksi (%41.6), intrakranial kanama (%33.3) önde gelen risk faktörlerini oluşturdu. Term bebeklerde risk faktörleri ile nöromotor bozukluk sıklığı arasında anlamlı ilişki bulunmadı fakat preterm bebeklerde perinatal asfiksi ve intrakranial kanama ile majör nöromotor sorunlar arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki saptandı. 73Çalışmamızda erken tedavi programına alınan olgular arasındaki spastik diparezili 12 olgu, merkezimizde ortalama 22 ayda tedaviye başlanmış, benzer risk faktörlerini taşıyan 25 spastik diparezili olgu ile motor gelişim açısından karşılaştırıldığında, nörogelişimsel tedavi alan grubun motor gelişim basamaklarını daha erken kazanmış olduğu görüldü ve bu olgularda eklem kontraktürlerine rastlanmadı. Ayrıca bu programa katılan ailelerin bebekleri ile daha iyi iletişim kurabildikleri ve tedaviye daha iyi uyum sağladıkları gözlendi. Sonuç olarak riskli bebeklerde bariz nörolojik bulgular belirmeden başlanan erken rehabilitasyon programının nöromotor prognoz üzerine yararlı olduğu kanısına varıldı. Risk faktörleri bulunmasına rağmen ilk değerlendirmede nörolojik muayene ve motor gelişimleri normal bulunan olguların %37.2'inde ileriki dönemde nöromotor sorunlar saptandı. Bu da bize riskli bebeklerin başlangıçta normal görünseler bile uzun süre yakın takipte tutulmalannm önemini gösterdi. Ayrıca çalışmamızda izlem süresinin minör nörolojik sorunların belirlenmesi açısından yeterli olmadığı dikkate alınırsa halen normal grupta olan olguların okul çağma kadar izlenmesinin gerekli olduğu düşünüldü. 74
Özet (Çeviri)
SUMMARY The aim of this study was to examine the risk factors in cases of at-risk Infants referred to Developmental Neurology Division within a three year period (1994-1997); to evaluate the relations between these risk factors and any further neurological problems and to investigate the benefit of early neuro-developmental therapeutic approach in infants who developed neuromotor problems during follow- up. In 183 cases enrolled in the study, risk factors were determined through investigation and scanning of records. Neurological and neurokinesiological examinations were performed. The families of all cases were taught positioning and handling techniques used in the neuro-developmental therapy program to be applied at home. Those at-risk of developing neuromotor problems (motor delay, tonus impairment, persistent primitive reflexes, pathological responses in postural reactions) were introduced to the exercise stage of the neuro-developmental therapy program. At enrollment and onset of therapy ranged between 1 and 8 months and 43.2% of them were female and 56.8%, male. Of all cases, 52.5% were preterm and 43.2% were term infants. After a follow up of 12 to 30 months, 50.8% of the cases had showed normal development, whereas 18.6% developed minor and 30.6% developed miajor neuromotor disfunctions. Of the cases who developed major neuromotor problems, 55.3% had spastic tetraparesis; 21.4%, spastic diparesis; 17.8%, spastic hemiparesis; and 5.3%, dyskinesia. In term infants, primary risk factors were perinatal asphyxia (56.9%), newborn seizures (37.9%), intervened labor (34.1%), and early sepsis (29.1%), while the leading risk factors in preterm infants consisted of intervened labor (53.1%), hyperbilirubinemia (42.7%), perinatal asphyxia (41.6%), and intracranial bleeding (33.3%). In term infants, no significant relationship was found between the risk factors and the frequency of neuromotor impairment. In preterm infants, however, a statistically significant relationship was found between perinatal asphyxia and intracranial bleeding and major neuromotor problems. 75When motor development of 12 cases with spastic diparesis among the cases who were on the early therapy program were compared to that of 25 cases of spastic diparesis who had similar risk factors and who started therapy in our center at a mean age of 22 months, the group who received early neuro-developmental therapy acquired motor development steps earlier and no joint contracture was found in these cases. In addition, it was noted that the families who participated in this program managed to establish better interaction with their babies and to show better compliance to therapy. As a result, it was concluded that an early rehabilitation program, started before prominent neurological symptoms become evident in at-risk infants, has a beneficial effect on neuromotor prognosis. Of at-risk infant who were found to have normal neurological examination and motor development during the initial evaluation, 37.2% exhibited neuromotor problems later. This suggested how important it is to closely follow-up at-risk infants for a long period, even if they may seem normal in early childhood. Taking into consideration that the follow-up period is not sufficient enough to detect all minör neurological problems, it is believed that the cases currently in the normal group should be followed up until school age. 76
Benzer Tezler
- Antenatal dönemde betametazon almış preterm yenidoğanların okul öncesi çağda Denver II Testi ile nörogelişimsel açıdan değerlendirilmesi
Assesment of preshool aged preterm newborns who received antenatal betametasone by Denver II Neurodevelopmental Screening Test
ESRA ÖZEK
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2009
Çocuk Sağlığı ve Hastalıklarıİstanbul ÜniversitesiÇocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. MEHMET VURAL
- 32 hafta altında doğan prematürelerde betametazon ve deksametazonun beyin volümü ve bronkopulmonerdisplazi üzerine etkilerinin değerlendirilmesi
Effects of dexamehtasone and betamethasone on brain volume and broncopulmonary dysplasia in premature infants younger than 32 weeks of gestastion
CEMAL KAYIRAN
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2016
Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıYüzüncü Yıl ÜniversitesiÇocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. ERDAL PEKER
- Riskli yenidoğanlarda Vojta metodu ve nörogelişimsel tedavinin gelişim sürecine etkilerinin karşılaştırılması
Comparison the effect of Vojta therapy and neurodevelopmental treatment (NDT) in improving motor and reflex development in high risk infants
SENEM DALLIOĞLU
Yüksek Lisans
Türkçe
2002
Çocuk Sağlığı ve Hastalıklarıİstanbul ÜniversitesiÇocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ.DR. NUR AYDINLI
- Düşük doğum ağırlıklı preterm bebeklerin taburculuk sonrasında izlemi ve rehospitalizasyon sıklığının ve nedenlerinin araştırılması
Causes and rates of rehospitalization and follow up after discharge in premature infants in the first year of life
NİHAL BAYSOY
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2011
Çocuk Sağlığı ve HastalıklarıSağlık BakanlığıÇocuk Sağlığı ve Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DR. SULTAN KAVUNCUOĞLU
- Geç pretermlerin nörogelişimsel sonuçları
Neurodevelopmental outcomes of late preterms
REMZİYE DEMİR
Yüksek Lisans
Türkçe
2011
Çocuk Sağlığı ve Hastalıklarıİstanbul ÜniversitesiPediatrik Temel Bilimler Ana Bilim Dalı
PROF. DR. MİNE ÇALIŞKAN