Türkiye in the 1990s: Centralization, securitization and financialization
1990'lı yıllarda Türkiye: Merkezileşme, güvenlikleştirme ve finansallaşma
- Tez No: 939191
- Danışmanlar: PROF. DR. MUSTAFA YILMAZ ÜSTÜNER
- Tez Türü: Doktora
- Konular: Kamu Yönetimi, Siyasal Bilimler, Public Administration, Political Science
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2025
- Dil: İngilizce
- Üniversite: Orta Doğu Teknik Üniversitesi
- Enstitü: Sosyal Bilimler Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 301
Özet
Bu çalışma, Türkiye'nin 1990lı yıllarına idare, güvenlik ve finans bağlamlarında makro bir bakış sunarak, bu alanların birbirleriyle ilişkili süreçler olarak nasıl işlediğini incelemektedir. Çalışmanın temel sorusu, neden 1990lı yılların sürekli bir istikrarsızlık, şiddet ve kriz sarmalı içinde geçtiğidir. Bu krizlerin yalnızca siyasi aktörlerin tercihleri veya piyasa düzensizliklerinden kaynaklanmadığını savunan çalışma, 1980lerde yürütme merkezli yeniden inşa edilen devlet yapısının yarattığı üçlü kriz üreteci—(Merkezileşme, Güvenlikleştirme ve Finansallaşma) üzerine odaklanmaktadır. Bu dönüşüm, eski ve yeni yönetim yöntemlerinin çakışmasına yol açarak yapısal uyumsuzluklar üretmiştir. Bu bağlamda, çalışma neoliberal politikaların devleti küçültmediğini, aksine belirli alanlarda yoğunlaştırdığını öne sürmektedir. Merkezileştirme ekseninde, Devletin Bürokrasi'den arınmak yerine yetkilerini artırdığı, OHAL Bölge Valiliği ve Güneydoğu Anadolu Projesi örnekleri üzerinden ele alınmaktadır. Güvenlikleştirme bağlamında, devletin şiddet tekeline artan bağımlılığının enformelleşmeyi ve keyfileşmeyi artırdığı gösterilmekte; Devlet Güvenlik Mahkemeleri, Terörle Mücadele Kanunu ve Köy Koruculuğu Sistemi örnek olarak incelenmektedir. Finansallaştırma sürecinde ise, deregülasyon ile başlatılan ancak düzenlenemeyen finansal yapının, Merkez Bankası, Hazine Müsteşarlığı ve özelleştirme süreçlerinde yaşanan başarısızlıklar ile nasıl bir kriz dinamiği oluşturduğu tartışılmaktadır. Bu üç süreç, uyum içinde çalışan mekanizmalar yerine birbirini olumsuz etkileyen çelişkili dinamikler olarak işlemiş ve yönetim kapasitesini aşındırmıştır. Devlet, yönetemez hale gelmiş, siyasal istikrarsızlık derinleşmiş ve nihayetinde 1999-2001 sürecinde bu yapı çökmüştür. Bu çalışma, 1990ları yalnızca krizler ve kaos üzerinden ele alan mevcut literatürden farklı olarak, bu dönemin yapısal dinamiklerini ve krizlerin üretim mekanizmalarını bütüncül bir bakış açısıyla incelemektedir.
Özet (Çeviri)
This study provides a macro perspective on Turkey in the 1990s by examining governance, security, and finance as interrelated processes. It addresses the fundamental question of why the decade was marked by persistent instability, violence, and crises. Rather than attributing these crises to political actors or market failures alone, the study argues that a threefold crisis-producing mechanism—Centralization, Securitization, and Financialization—emerged from the state restructuring process initiated in the 1980s. This transformation created contradictions between old and new governance methods, leading to structural misalignments. The study posits that, contrary to neoliberal expectations, the Turkish state did not shrink; instead, it intensified its administrative capacity in specific areas. In the realm of Centralization, the state expanded its authority rather than reducing bureaucracy, as seen in the State of Emergency Regional Governorship and the Southeastern Anatolia Project. In Securitization, the state's increasing reliance on its monopoly on violence led to greater informality and arbitrariness, exemplified by the State Security Courts, the Anti-Terror Law, and the Village Guard System. In Financialization, the banking system became a focal point of economic instability, with institutions like the Central Bank and the Treasury Undersecretariat unable to regulate the deregulated financial sector, leading to failed privatization attempts. These three processes, rather than functioning as coordinated mechanisms, negatively reinforced each other, creating a fragmented and dysfunctional governance structure. The contradictions inherent in these dynamics prevented the state from operating effectively, ultimately escalating political instability. This crisis trajectory culminated in the 1999-2001 period, marking the collapse of this structural configuration.
Benzer Tezler
- Türkiye'de sanayisizleşme süreci üzerine bir analiz: İstanbul örneği
An analysis on the deindustrialization process in Türkiye: The case of İstanbul
AYSU UZSAYILIR
Doktora
Türkçe
2024
Ekonomiİstanbul Teknik ÜniversitesiŞehir ve Bölge Planlama Ana Bilim Dalı
PROF. DR. TÜZİN BAYCAN
- 2000 sonrası muhafazakâr medyanın yapısal dönüşümü: Yeni Şafak ve Milli Gazete örnekleri
The structural transformation of conservative media after 2000: Yeni Şafak and Milli Gazete case studies
ŞENOL ÇARIK
- Türkiye'deki eğitim sendikaları genel merkez yöneticilerinin eğitimin yerelleşmesi ile ilgili görüşleri
Turkish education unions 'chairmans' views about the decentralization of education
HAKAN TOPALOĞLU
Yüksek Lisans
Türkçe
2012
Eğitim ve ÖğretimOndokuz Mayıs ÜniversitesiEğitim Yönetimi, Teftişi, Planlaması ve Ekonomisi Bilim Dalı
YRD. DOÇ. DR. İBRAHİM GÜL
- State big business relations in Turkey: The case of TÜSİAD
Başlık çevirisi yok
DİDEM SÜZER
Yüksek Lisans
İngilizce
2001
İşletmeBoğaziçi ÜniversitesiSiyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. MİNE EDER
- Yerel yönetimlerde bulut bilişim teknolojisi: Durum ve gelecek değerlendirmesi
Cloud computing technology usage in local governments: Evaluation of current situation and future
MEHTAP AĞIR
Yüksek Lisans
Türkçe
2019
Bilim ve TeknolojiAksaray ÜniversitesiYönetim Bilişim Sistemleri Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ ALEV ELÇİ