Tiroid orbitopatili hastalarda retinal mikrovasküler değişikliklerin değerlendirilmesi
Evaluation of reti̇nal microvascular changes in patients with thyroid orbitopathy
- Tez No: 966156
- Danışmanlar: DOÇ. DR. MEHMET EMİN DURSUN
- Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
- Konular: Göz Hastalıkları, Eye Diseases
- Anahtar Kelimeler: Tiroid orbitopati, optik koherens tomografi anjiyografi, retinal mikrovasküler yapı, damar yoğunluğu, FAZ, peripapiller damarlar, Thyroid orbitopathy, optical coherence tomography angiography, retinal microvasculature, vessel density, FAZ, peripapillary vessels
- Yıl: 2025
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Dicle Üniversitesi
- Enstitü: Tıp Fakültesi
- Ana Bilim Dalı: Göz Hastalıkları Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 85
Özet
Amaç: Bu tez çalışmasının temel amacı Tiroid orbitopati (TO) tanısı almış hastalarda optik koherens tomografi anjiyografi (OKTA) kullanılarak retina ve optik sinir başı mikrovasküler yapılarında meydana gelen değişikliklerin ayrıntılı biçimde incelenmesidir. Bu doğrultuda TO tanılı bireyler, yalnızca hipertiroidisi bulunan ancak TO gelişmeyen hastalar ve sağlıklı kontroller karşılaştırılarak; yüzeyel kapiller pleksus (YKP) ve derin kapiller pleksus (DKP) parametreleri, peripapiller vasküler dansite (VD), foveal avasküler zon (FAZ) alanı ve FAZ perimetresi açısından anlamlı farklılıkların olup olmadığı araştırılmaktadır. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya 60 TO'lu göz, 60 hipertiroidi tanılı olup TO gelişmemiş bireyin gözü ve 60 sağlıklı bireyin gözleri dahil edilmiştir. Katılımcıların OKTA görüntüleme verileri kesitsel olarak incelenmiştir. Yüzeyel ve derin kapiller pleksus düzeylerinde foveal, parafoveal, superior, inferior, nazal ve temporal bölgelere ait VD ölçümleri değerlendirilmiştir. Ayrıca peripapiller bölgede damar yoğunluğu analiz edilmiş ve FAZ alanı ile FAZ perimetri kaydedilmiştir. Elde edilen veriler istatistiksel olarak karşılaştırılmıştır. Bulgular: Toplam 180 göz üzerinde yapılan değerlendirme sonucunda gruplar arasında retinal VD açısından önemli farklar tespit edilmiştir. YKP düzeyinde foveal bölge VD değerleri üç grup arasında anlamlı fark göstermemiştir (p=0.793). Buna karşılık parafoveal inferior (p=0.011), inferior hemi (p=0.013), parafoveal inferior hemi (p=0.026) ve nazal (p=0.027) bölgelerde TO grubunda anlamlı düzeyde VD azalması saptanmıştır. Superior hemi bölgesinde de TO grubunda anlamlı VD düşüşü gözlenmiştir (p=0.01) ancak parafoveal superior hemi (p=0.057) ve parafoveal temporal (p=0.107) bölgelerdeki fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır. Tüm yüzeyel görüntü alanını kapsayan tüm alan YKP'deki VD değerleri TO grubunda diğer gruplara kıyasla belirgin şekilde düşük saptandı (p=0.007). DKP düzeyinde foveal bölgedeki VD açısından gruplar arasında anlamlı fark saptanmamıştır (p=0.402). Bununla birlikte parafoveal inferior, inferior hemi, superior hemi, parafoveal superior hemi, parafoveal nazal, temporal ve whole image deep VD değerlerinde TO ve hipertiroidi gruplarında kontrol grubuna göre anlamlı düşüşler izlenmiştir (tüm p < 0.05). Peripapiller damar yoğunluğu analizlerinde yalnızca inferior nazal segmentte gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmıştır (p=0.014). TO grubunda bu bölgede en düşük VD değeri gözlenmiş olup hipertiroidi grubunda ise en yüksek değer elde edilmiştir. Diğer peripapiller segmentlerde ise TO grubunda VD değerleri görece düşük olmasına rağmen bu farklılıklar istatistiksel anlamlılık göstermemiştir. FAZ değerlendirmesinde FAZ alanı (p=0.456) ve FAZ perimetri (p=0.628) açısından gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmamıştır. Sonuç: Elde edilen bulgular TO'nun yalnızca orbital dokularla sınırlı kalmayıp retinal ve peripapiller mikrovasküler yapılar üzerinde de belirgin etkiler oluşturabileceğini düşündürmektedir. Özellikle anatomik olarak alt retina segmentlerinde tespit edilen VD kaybı hastalığın patofizyolojisinde rol alan inflamatuvar süreçlerin yanı sıra orbital dokuların artmış hacmine bağlı mekanik basının mikrosirkülasyonu bozmasıyla açıklanabilir. Bu segmental etkilenme anatomik konumları nedeniyle bazı retina bölgelerinin orbital basınca karşı daha duyarlı olabileceğini de düşündürmektedir. Ayrıca hipertiroidi grubunda kontrol grubuna kıyasla saptanan VD azalması klinik olarak orbitopati gelişmeden önce subklinik mikrovasküler etkilenmenin başladığını göstermektedir. Diğer yandan FAZ alanı ve FAZ perimetri ölçümlerinde anlamlı farklılıkların saptanmamış olması çalışma popülasyonunun büyük oranda inaktif dönemdeki hastalardan oluşması ve bu evrede inflamatuvar yükün sınırlı olması ile ilişkilendirilebilir. Bu sonuçlar OKTA teknolojisinin TO'da klinik olarak belirgin bulgular gelişmeden önce ortaya çıkabilen subklinik mikrovasküler değişiklikleri non-invaziv, hızlı ve yüksek çözünürlükte saptayabilen değerli bir yöntem olduğunu ortaya koymaktadır.
Özet (Çeviri)
Objective: The aim of this thesis was to evaluate microvascular changes in the retina and optic nerve head using optical coherence tomography angiography (OCTA) in patients diagnosed with Thyroid orbitopathy (TO); and to compare the superficial and deep capillary plexus vessel density (VD), peripapillary vascular parameters, foveal avascular zone (FAZ) area and FAZ perimeter among patients with TO, individuals with hyperthyroidism without orbitopathy and healthy controls. Materials and Methods: A total of 180 eyes were evaluated: 60 eyes with TO, 60 eyes from hyperthyroid patients and 60 eyes from healthy controls. OCTA data were retrospectively analyzed. VD measurements from superficial and deep capillary plexuses in foveal, parafoveal, superior, inferior, nasal and temporal regions were assessed. Additionally, peripapillary vascular density, FAZ area and FAZ perimeter were measured and statistically compared between groups. Results: Significant differences were detected in retinal VD among the groups. At the superficial capillary plexus level, foveal VD showed no significant differences between groups (p=0.793). However significant VD reductions were observed in the TO group in the parafoveal inferior (p=0.011), inferior hemi (p=0.013), parafoveal inferior hemi (p=0.026) and nasal (p=0.027) regions, suggesting that orbital inflammation and mechanical pressure predominantly affect the lower retinal segments. A significant VD decrease was also noted in the superior hemi region in the TO group (p=0.01), whereas parafoveal superior hemi (p=0.057) and parafoveal temporal (p=0.107) differences did not reach statistical significance. The whole image superficial capillary plexus VD was significantly lower in the TO group (p=0.007), indicating a widespread microvascular effect. At the deep capillary plexus level, no significant differences were observed in the foveal region (p=0.402). However significant reductions in VD were noted in the TO and hyperthyroidism groups compared to controls in the parafoveal inferior, inferior hemi, superior hemi, parafoveal superior hemi, nasal, temporal and whole image regions (all p < 0.05), indicating that deep retinal microcirculation is affected by both inflammatory and thyroid dysfunction mechanisms. Among peripapillary regions, only the inferior nasal segment showed a statistically significant difference between groups (p=0.014), with the lowest VD in the TO group and the highest in the hyperthyroidism group. Other segments showed lower VD in the TO group but without statistical significance. FAZ evaluation revealed no significant differences among the groups in either FAZ area (p=0.456) or FAZ perimeter (p=0.628). Conclusion: The findings of this study suggest that TO is not confined solely to orbital tissues but may also exert significant effects on retinal and peripapillary microvascular structures. The VD loss observed particularly in the inferior retinal segments can be explained not only by inflammatory processes involved in the pathophysiology of the disease but also by the impairment of microcirculation due to mechanical compression associated with increased orbital tissue volume. This segmental involvement further indicates that certain retinal regions may be more vulnerable to orbital pressure depending on their anatomical location. Moreover, the VD reduction detected in the hyperthyroidism group compared to healthy controls demonstrates that subclinical microvascular alterations may begin prior to the clinical onset of orbitopathy. On the other hand, the absence of significant differences in FAZ area and perimeter measurements could be attributed to the predominance of patients in the inactive phase of the disease, during which the inflammatory burden remains limited. Overall, these results highlight the value of OCTA as a non-invasive, rapid, and high-resolution imaging modality capable of detecting subclinical microvascular changes in TO before overt clinical manifestations develop.
Benzer Tezler
- Tiroid ilişkili orbitopati gelişen ve gelişmeyen hastalarda retinal ve koroidal değişikliklerin optik koherans tomografi anjiyografi (OKTA) ve optik koherans tomografi yardımı ile değerlendirilmesi
Thyroid related orbitopathy developing and non-developing retinal and choroidal changes in patients optical coherence tomography angiography (OCTA) and with the help of optical coherence tomography evaluation
İLKİN ACAR
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2023
Göz Hastalıklarıİstanbul ÜniversitesiGöz Hastalıkları Ana Bilim Dalı
DOÇ. DR. CAN ÖZTÜRKER
- Tiroid oftalmopati hastalarında klinik özellikler ve prognostik faktörlerin değerlendirilmesi
Evaluation of clinical features and prognostic factors in patients with thyroid ophthalmopathy
MEDINA BULLUTI
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2024
Göz HastalıklarıÇukurova ÜniversitesiGöz Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. ALTAN ATAKAN ÖZCAN
- Kapak retraksiyonu olan tiroid orbitopatili hastalarda botulinum toksin uygulanması ve sonuçları, sonuçlara etki eden faktörlerin değerlendirilmesi
Injection of botulinum toxin and results in patients with thyroid orbitopathy with upper eyelid retraction, evaluation of factors affecting the results
GAYE DALKIRAN VURAL
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2024
Göz HastalıklarıAkdeniz ÜniversitesiGöz Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. HATİCE DENİZ İLHAN
- Graves orbitopatisi olan hastalarda periostin, ıl-4 ve ıl-13 düzeyinin incelenmesi
Investigation of periostin, il-4 and il-13 levels in graves disease
BERMAL BAYHAN BOZDAĞ
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2023
İç HastalıklarıHarran Üniversitesiİç Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF. DR. MEHMET ALİ EREN
- Graves orbitopati ile tip-I ve tip-II HLA ilişkisi
The relation between graves orbitopathy and HLA tip-I and tip-II
SİBEL BALLI ÇAYLI
Tıpta Uzmanlık
Türkçe
2006
Göz HastalıklarıÇukurova ÜniversitesiGöz Hastalıkları Ana Bilim Dalı
PROF.DR. MÜSLİME YALAZ