Geri Dön

Dexmedetomidin maddesinin ratlarda oluşturulan kafa travması modelinde nöroprotektif etkisi

Neuroprotective effect of dexmedetomidine in a murine traumatic brain injury model

  1. Tez No: 819596
  2. Yazar: SEDA AKYILDIZ ALTUN
  3. Danışmanlar: DOÇ. DR. RAFET ÖZAY
  4. Tez Türü: Tıpta Uzmanlık
  5. Konular: Nöroşirürji, Neurosurgery
  6. Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
  7. Yıl: 2023
  8. Dil: Türkçe
  9. Üniversite: Sağlık Bakanlığı
  10. Enstitü: Ankara Etlik Şehir Hastanesi
  11. Ana Bilim Dalı: Beyin ve Sinir Cerrahisi Ana Bilim Dalı
  12. Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
  13. Sayfa Sayısı: 85

Özet

ÖZET Amaç: Travmatik beyin hasarı (TBH), bir dış güç etkisiyle beyin fonksiyonlarında meydana gelen yapısal ve/veya fizyolojik bozulma olarak tanımlanır. Her yıl çok sayıda insan TBH'ye maruz kalmakta ve bunların önemli bir kısmında da kalıcı nöronal hasar meydana gelmektedir. Travma sonrası gelişen primer beyin hasarını önlemek çoğunlukla mümkün olmadığından TBH üzerine yapılan pek çok çalışma sekonder beyin hasarını önlemeyi ve/veya onu en aza indirmeyi amaçlamıştır. Bu çalışmada da dexmedetomidin maddesinin ratlarda oluşturulan kafa travması modelinde TBH üzerindeki nöroprotektif etkilerinin araştırılması amaçlanmıştır. Ratlardan elde edilen beyin kesitlerinde histopatolojik olarak nörotravma bulguları incelenmiş ve ratlardan alınan doku örneklerinde kaspaz-3, malondialdehit ile süperoksitdismutaz değerleri ölçülerek dexmedetomidinin antiapoptotik ve antioksidan etkinliği araştırılmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışmada 24 adet 250-300 gram ağırlığında Wistar albino cinsi yetişkin erkek rat kullanılmış, rastgele seçilen 6'şar hayvandan oluşan 4 eşit gruba ayrılmıştır. Sham grubu haricindeki tüm ratlara genel anestezi altında 70 cm yükseklikten 450 gr ağırlığındaki bir kurşun top düşürülerek kafa travması modeli uygulanmıştır. Sham grubunda herhangi bir kafa travması veya ilaca maruz kalmadan sadece kraniyal orta hat cilt insizyonu uygulanmıştır. SF grubunda travma sonrası 2 ml intraperitoneal serum fizyolojik, Metilprednizolon grubunda 30 mg/kg intraperitoneal metilprednizolon ve Dexmedetomidin grubunda ise 100 mcg/kg intraperitoneal dexmedetomidin enjekte edilmiştir. Tüm ratlar 24. saatin sonunda kraniyektomi işleminin ardından sakrifiye edilmiştir. Sol frontoparietal lob interhemisferik fissür sınırına kadar olacak şekilde biyokimyasal analizler için ayrılmış, geri kalan beyin dokuları ise histopatolojik incelemeler için formaldehit solüsyonu içerisine konulmuştur. Biyokimyasal analizlerde doku kaspaz-3, malondialdehit ve süperoksitdismutaz değerleri ölçülmüş, histopatoloji için alınan örnekler ise normal ve dejenere hücreler ile intraserebral hemoraji, satelletizosis, spongiozis, perinöral ödem ve perivasküler ödem açısından değerlendirilmiştir. Bulgular: Ortalama doku Kaspaz-3, malondialdehit ve süperoksitdismutaz değerleri açısından SF grubunun tüm değerleri diğer gruplar ile tek tek karşılaştırıldığında anlamlı fark saptandı (p0,05). Satellitosis ve spongiosis açısından gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı (p>0,05). Grupların hiçbirinde intraserebral hemoraji gözlemlenmedi. Perinöral ödem açısından sadece Sham ve Dexmedetomidin grupları arasında istatistiksel olarak fark saptanmadı (p:0,269). Diğer tüm ikili grup karşılaştırmalarında istatistiksel olarak anlamlı fark mevcuttur (p0,05). Normal hücre sayısına bakıldığında SF grubunun normal hücre sayısı değerleri diğer üç gruptan anlamlı olarak düşüktür (p

Özet (Çeviri)

ABSTRACT Aim: Traumatic brain injury is defined as structural and/or physiological disruption in brain functions as a result of an external force. Each year a significant number of people is subjected to traumatic brain injury and an important number of them suffer from permanent neuronal injury. As it is mostly impossible to prevent primary brain injury due to trauma, most of the research conducted on traumatic brain injury focuses on preventing and/or alleviating the effects of secondary brain injury. In this study we aimed to research the neuroprotective effects of dexmedetomidine in a murine traumatic brain injury model. In order to evaluate the anti-apoptotic and antioxidant efficacy of dexmedetomidine, histopathologic neurotrauma findings were examined in the rat brain sections and tissue caspase-3, malondialdehyde and super-oxide dismutase levels were measured. Materials and Method: 24 Wistar albino type adult male rats weighing between 250-300 grams were used in the study. Randomly selected subjects were divided into 4 equal groups of 6. A head trauma model was carried out by dropping a 450 grams lead ball from a height of 70 cm and all 3 groups, except the sham group, were subjected to this trauma under general anesthesia. Animals in the sham group undergone a simple skin incision without any trauma or administration of a drug. The animals in the SF group were administered 2 ml serum physiologic intraperitoneally after the trauma. The methylprednisolone group animals received 30 mg/kg methylprednisolone intraperitoneally and the dexmedetomidine group received 100 mcg/kg dexmedetomidine intraperitoneally following the trauma. After 24 hours all subjects were sacrificed following a craniectomy. Left parietal lobe until the inter hemispheric fissure border was left for biochemical analyses and the remaining brain tissues were put into formaldehyde solution for histopathological analyses. Tissue caspase-3, malondialdehyde and super-oxide dismutase levels were measured in the biochemical analyses and the histopathological samples were assessed for normal and degenerated cells with evaluation of intracerebral hemorrhage, satellitosis, spongiosis, perineural edema and perivascular edema. Results: When the mean tissue caspase-3, malondialdehyde and super-oxide dismutase levels of the SF group were compared with the other groups statistically significant difference was found (p0,05). There was no statistically significant difference between the groups for satellitosis and spongiosis (p>0,05). Intracerebral hemorrhage was absent in all the groups. For the perineural edema, only the comparison of sham and dexmedetomidine groups was statistically insignificant (p:0,269). The other group comparisons were statistically significant (p0,05). The number of normal cells in the SF group was significantly lower than that of the other three groups (p

Benzer Tezler

  1. Ultra performans sıvı kromatografisinde (UPLC), deksmedetomidinin miktar ve safsızlık tayini

    Analytical method validation with uplc for assay and related substances of dexmedetomidine in dexmedetomidine hydrochloride injection

    DUYGU SARAY

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2019

    Kimyaİstanbul Üniversitesi

    Analitik Kimya Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. ZEYNEP AYDOĞMUŞ

  2. Kedilerde medetomidin ve deksmedetomidinin sedatif, kardiyovasküler ve biyokimyasal etkilerinin karşılaştırılması

    Comparison of sedative, cardiovascular and biochemical effects of medetomidine and dexmedetomidine in cats

    ERMAN PEKTEZEL

    Yüksek Lisans

    Türkçe

    Türkçe

    2020

    Veteriner HekimliğiKırıkkale Üniversitesi

    Cerrahi (Veterinerlik) Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. ZEYNEP PEKCAN

  3. İndüksiyon öncesi verilen Deksmedetomidin'in LMA (Laringeal Maske Airway) tolerasyonu üzerine etkilerinin araştırılması

    Investigation of effects of pre-induction dexmedetomidine on LMA (Laryngeal Mask Airway) tolerance

    İBRAHİM KAYA

    Tıpta Uzmanlık

    Türkçe

    Türkçe

    2011

    Anestezi ve ReanimasyonEskişehir Osmangazi Üniversitesi

    Anesteziyoloji ve Reanimasyon Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. M. SACİT GÜLEÇ

  4. Sıçanlarda dexmedetomidin ve etomidatın motor koordinasyon ve ağrı üzerine etkilerinin karşılaştırılmalı analizi

    A comparative analyses effects of Dexmedetomidine and Etomidate on motor coordination and analgesia in rats

    BİLGE ÖZCAN

    Doktora

    Türkçe

    Türkçe

    2014

    Eczacılık ve FarmakolojiSelçuk Üniversitesi

    Tıbbi Farmakoloji Ana Bilim Dalı

    PROF. DR. HÜLAGU BARIŞKANER