Görme engelli bireylerde kahkaha yogasının yalnızlık ve öfke düzeyine etkisi
The effect of laughter yoga on loneliness and anger levels in visually impaired individuals
- Tez No: 953282
- Danışmanlar: PROF. DR. GÜLENGÜL MERMER
- Tez Türü: Doktora
- Konular: Halk Sağlığı, Public Health
- Anahtar Kelimeler: Belirtilmemiş.
- Yıl: 2025
- Dil: Türkçe
- Üniversite: Ege Üniversitesi
- Enstitü: Sağlık Bilimleri Enstitüsü
- Ana Bilim Dalı: Halk Sağlığı Hemşireliği Ana Bilim Dalı
- Bilim Dalı: Belirtilmemiş.
- Sayfa Sayısı: 133
Özet
Görme Engelli Bireylerde Kahkaha Yogasının Yalnızlık ve Öfke Düzeyine Etkisi Amaç: Bu araştırmanın amacı görme engelli bireylerde kahkaha yogasının yalnızlık, öfke ve tükürük kortizol düzeyine etkisinin incelenmesidir. Yöntem: Araştırma, ön test son test kontrol gruplu deneysel desen ile yapılmış randomize kontrollü bir çalışmadır. Araştırma için clinicalTrials.gov (NCT06308601) protokol kaydı alındı. Araştırma örneklemini Atatürk İl Halk Kütüphanesi Görme Engelliler Bölümünden hizmet alan görme engelli bireyler oluşturmuştur (girişim grubu:33, kontrol grubu:33). Girişim grubundaki bireylere 8 seans kahkaha yogası uygulandı, kontrol grubu rutin kütüphane hizmetlerine devam etti. Ölçüm araçlarını UCLA Yalnızlık Ölçeği, Sürekli Öfke Ölçeği ve tükürük kortizol düzeyleri oluşturdu. Veri analizi IBM SPSS 25.0 programı ile tanımlayıcı istatistikler, bağımsız gruplarda t testi, Kruskal Wallis, tekrarlı ölçümlerde iki yönlü ANOVA testi ile yapıldı. Etki büyüklükleri %95 güven aralığında değerlendirildi. İstatistiksel anlamlılık p 0,05). Girişim ve kontrol gruplarının ön test puanları arasında fark bulunmazken (p > 0,05), son testte girişim grubunun yalnızlık düzeyleri kontrol grubuna göre daha düşük bulunmuştur (t = -3,538; p < 0,001). Girişim grubunun Sürekli Öfke Ölçeği puanı, ön testte 22,00 ± 7,58 iken son testte 18,18 ± 5,82 olarak kaydedilmiştir (t = 4,268; p < 0,001). Kontrol grubunda ölçümler arasında anlamlı bir değişiklik görülmemiştir (p > 0,05). Gruplar arası ön test puanları benzerlik gösterirken (p > 0,05), son testte girişim grubunun öfke düzeyleri kontrol grubuna göre daha düşük bulunmuştur (t = -3,119; p < 0,05). Girişim grubunun ortalama tükürük kortizol düzeyi, ön testte 0,36 ± 0,16 iken son testte 0,26 ± 0,18 olarak ölçülmüştür (t = 2,751; p < 0,05). Kontrol grubunda ise ölçümler arasında fark gözlenmemiştir (p > 0,05). Girişim ve kontrol gruplarının tükürük kortizol düzeyleri karşılaştırıldığında, ön test ve son test ölçümleri açısından gruplar arasında fark bulunmamıştır (p > 0,05). Sonuç: Görme engelli bireylerde kahkaha yogası yalnızlık ve öfke düzeyini azaltmada etkili olmuştur. Tükürük kortizol düzeyinde ise girişim grubunda zamana göre anlamlı bir azalma olmuş ancak gruplar arası karşılaştırmada anlamlı bir fark saptanmamıştır. Elde edilen sonuçlar, kahkaha yogasının psikososyal destek programlarında tamamlayıcı bir yöntem olarak değerlendirilmesini desteklemektedir. Anahtar Kelimeler; yoga; kahkaha; kahkaha terapisi; yalnızlık; öfke; kortizol
Özet (Çeviri)
Abstract The Effect of Laughter Yoga on Loneliness and Anger Levels in Visually Impaired Individuals Objective: The aim of this study was to investigate the effects of laughter yoga on loneliness, anger, and salivary cortisol levels in individuals with visual impairments. Method: This study was designed as a randomized controlled trial with a pre-test post-test control group experimental design. The study was registered on clinicalTrials.gov (NCT06308601). The sample consisted of individuals with visual impairments who received services from the Visually Impaired Section of Atatürk Provincial Public Library (intervention group: 33, control group: 33). The intervention group participated in eight sessions of laughter yoga, while the control group continued with routine library services. The data collection tools included the UCLA Loneliness Scale, State-Trait Anger Expression Inventory, and salivary cortisol levels. Data were analyzed using IBM SPSS 25.0 software with descriptive statistics, independent samples t-test, Kruskal-Wallis test, and two-way repeated measures ANOVA. Effect sizes were evaluated at a 95% confidence interval, and statistical significance was set at p < 0.05. Results: The intervention and control groups exhibited similar characteristics in terms of sociodemographic variables. In the intervention group, the mean UCLA Loneliness Scale score was 42.04 ± 12.78 in the pre-test and decreased to 30.89 ± 10.96 in the post-test (t = 4.198; p < 0.001). No notable change was observed in the control group between the two measurements (p > 0.05). While there was no difference between the groups in pre-test scores (p > 0.05), post-test scores indicated lower levels of loneliness in the intervention group compared to the control group (t = -3.538; p < 0.001). The mean score on the State Anger Scale in the intervention group was 22.00 ± 7.58 in the pre-test and 18.18 ± 5.82 in the post-test (t = 4.268; p < 0.001). No meaningful change was observed in the control group (p > 0.05). Although the groups were similar in pre-test scores (p > 0.05), the post-test scores indicated lower anger levels in the intervention group compared to the control group (t = -3.119; p < 0.05). The mean salivary cortisol level in the intervention group was 0.36 ± 0.16 in the pre-test and 0.26 ± 0.18 in the post-test (t = 2.751; p < 0.05). No change was observed in the control group between the two measurements (p > 0.05). When comparing the intervention and control groups, no differences were found in either pre-test or post-test salivary cortisol levels (p > 0.05). Conclusion: Laughter yoga was found to be effective in reducing levels of loneliness and anger among individuals with visual impairments. While a significant reduction in salivary cortisol levels over time was observed within the intervention group, no significant difference was found between the groups in terms of cortisol levels. The findings support the consideration of laughter yoga as a complementary approach in psychosocial support programs for visually impaired individuals. Keywords; yoga; laughter; laughter therapy; loneliness; anger; cortisol
Benzer Tezler
- Görme engellilerde dini sosyalleşme
The religious socialization of the visually disabled
GÜLDEREN DURNA
- Görme engelli bireylerde duyusal girdi işlemesi ve duyusal plastisite üzerine bir çalışma
A study on sensory input processing and sensory plasticity in visually impaired individuals
HASAN KILINÇ
- Görme engelli bireylerde mekân algısı oluşturmaya yönelik arayüz tasarım çözümlemeleri bağlamında mobil uygulama sanat galerisi örneği
A mobile art gallery application example in the context of interface design analyses aimed at developing spatial perception in visually impaired individuals
ÖZLEM EMİNE DOĞAN
Sanatta Yeterlik
Türkçe
2025
Güzel SanatlarAkdeniz ÜniversitesiSanat ve Tasarım Ana Sanat Dalı
DOÇ. DR. AYDIN ZOR
- Görme engelli bireylerde mental sağlık, hedonik açlık ve beslenme alışkanlıkları ilişkisi
The relationship between mental health, hedonic hunger and nutritional habits in visually impaired individuals
ŞEVVAL TOSUN
Yüksek Lisans
Türkçe
2025
Beslenme ve DiyetetikÜsküdar ÜniversitesiBeslenme ve Diyetetik Ana Bilim Dalı
DR. ÖĞR. ÜYESİ FATMA TAYHAN
- Görme engelli bireylerde depresif duygudurum ve ruminasyon ilişkisinin incelenmesi
Investigation of the correlation between depressive mood and rumination in visually impaired individuals
ORHAN NURİ KURBAN
Yüksek Lisans
Türkçe
2022
PsikiyatriAnkara ÜniversitesiDisiplinlerarası Sosyal Psikiyatri Ana Bilim Dalı
PROF. DR. VELİ DUYAN